ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 95

ยาสลบระเบิดออก ทุกคนสูดเข้าไปในร่างกายไม่มากก็น้อย อย่างไม่ทันได้ระวังตัว ภายในสองวินาที แขนขาก็ไร้เรี่ยวแรงล้มลงบนพื้น

นักฆ่าหกคน คนแก่หนึ่งคน ล้มลงทั้งหมด...

พวกเขาเงยหน้าขึ้นมองไปด้วยความประหลาดใจ เห็นสตรีร่างบางในชุดสีขาว สวมผ้าคลุมหน้า

“เจ้า...เป็นใคร...เหตุใดจึงต้องยุ่งเรื่องชาวบ้าน...”

หัวหน้านักฆ่าจ้องมองสตรีชุดขาวด้วยสายตาดุร้าย แต่ร่างกายที่อ่อนเพลีย ทำให้เขาไม่มีแรงโจมตี ทำได้แค่เพียงถลึงตามอง ไม่มีภัยคุกคามใด ๆ

ฉู่เชียนหลีกวาดสายตามองทุกคนอย่างเมินเฉยแวบหนึ่ง “เดินผ่านมาเท่านั้น”

นางไม่ได้มีเจตนาทำร้ายใคร ย่อมไม่อยากทำร้ายใครเช่นกัน

ยาสลบห่อนี้ทุกคนได้ดมแล้ว เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมา ตาแก่คนนี้หนีได้ก็หนี ถ้าหนีไม่ได้ละก็ นั่นก็คือลิขิตสวรรค์

นางหันหลังกลับ เตรียมที่จะเดินออกไป

“แม่ แม่นางช้าก่อน...”

ด้านหลัง มีเสียงที่อ่อนแอจนถึงขีดสุดของชายชรา

ฉู่เชียนหลีหันหน้ากลับไป ก็เห็นชายชราคนนั้นกุมบาดแผลที่บริเวณท้องเอาไว้ เลือดสีแดงอาบมือจนแดงเถือก สีหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ พูดเพียงสั้น ๆ สองสามคำ ในปากก็มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

แค่มองก็รู้ว่าชายชราคนนี้คงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน

“ขอบ ขอบใจแม่นางที่ยื่นมือเข้าช่วย...ข้า ไม่มีอะไรตอบแทน...มีเพียงสิ่งที่สำคัญที่สุด ที่สุดในชีวิตนี้มอบให้แก่เจ้า...”

“เจ้า...เจ้า ขยับมานี่...”

ชายชราหอบหายใจแรง หายใจถี่อย่างยากลำบาก

ฉู่เชียนหลีย่อมไม่อยากได้สิ่งของของเขา “ท่านผู้เฒ่า ข้าเพียงแค่เดินผ่านมาเท่านั้น ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน ถ้าหากท่านมีคำสั่งเสียอะไร ข้ากลับช่วยท่านบอกต่อได้”

“ข้า...มี...มีคำพูด...”

เสียงของชายชราอ่อนแรงมากแล้ว

ฉู่เชียนหลีก้าวไปข้างหน้า

เดิมทีนางอยากจะเข้าใกล้กว่านี้อีกนิด เพื่อตั้งใจฟังคำสั่งเสียของเขา แต่กลับคิดไม่ถึงว่าอยู่ ๆ ชายชราคนนั้นจะนำมือที่เปื้อนเลือดนั้นของเขา จับที่ข้อมือของนาง กระชากนางจนล้มลงกับพื้น

“ท่าน...อึก!”