ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง นิยาย บท 17

มั่วเอ๋อร์เอ่ยอย่างรีบร้อน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

“เป็นไปได้อย่างไร ซูเนี่ยนคนไร้ประโยชน์นั่นจะรู้วิชาแพทย์ได้อย่างไร” ซูเยียนหรันไม่เชื่อ หลายปีมานี้ซูเนี่ยนอยู่ภายใต้การยกยอชมเชยของท่านแม่ นางเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ทำอะไรไม่เป็นคนหนึ่ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวิชาแพทย์เลย

“หลิวหมัวมัวล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง” ซูเยียนหรันฟื้นคืนความใจเย็น

“ได้ยินว่าถูกท่านอ๋องจับตัวไปคุมขังที่คุกจวนอ๋องเจ้าค่ะ”

“หลิวหมัวมัวเชื่อใจได้หรือไม่”

“คุณหนูวางใจได้ ครอบครัวของหลิวหมัวมัวยังอยู่ในมือของฮูหยิน นางไม่กล้าพูดจาเหลวไหลหรอกเจ้าค่ะ”

“ข้าเชื่อเพียงคำพูดของคนตายเท่านั้น” ซูเยียนหรันกล่าวอย่างดุร้าย

“มั่วเอ๋อร์ หาวิธีส่งจดหมายไปให้ไท่จื่อ บอกให้ท่านคิดหาวิธีจัดการหลิวหมัวมัวนี้ซะ”

“เจ้าค่ะคุณหนู” มั่วเอ๋อร์รับคำ แล้วเดินออกไป

ซูเยียนหรันเม้มปาก ถึงแม้นางจะเข้ามาในจวนอ๋องหลีเพราะคำสั่งของไทเฮา แต่ทว่านางก็เป็นคนขององค์รัชทายาท และมีความสัมพันธ์เป็นสามีภรรยากันตั้งนานแล้วด้วย

เมื่อสามปีก่อน ก็เป็นเพราะการช่วยเหลือของไท่จื่อ นางถึงได้สร้างตัวปลอมขึ้นมา ทำให้อ๋องหลีเชื่อว่านางเป็นคนถอนพิษ จากนั้นค่อยใส่ร้ายซูเนี่ยนกับคนรับใช้ว่าคบชู้กัน

เทียนไหม้อย่างรวดเร็วจนจะถึงก้นเทียนแล้ว ซูเยียนหรันปั้นหน้าเคร่งขรึม จากนั้นเรียกคนเข้ามาปรนนิบัติตนอาบน้ำอาบท่า

นางไม่กังวลเลยแม้แต่นิดว่าฉู่อี้หานจะมา เพราะนางเข้าใจดีว่า การที่นางสามารถเข้ามาอยู่ในจวนอ๋องหลีได้นั้น เป็นเพราะมีพระคุณต่อฉู่อี้หานเท่านั้น ส่วนที่คนลือกันข้างนอกว่าในใจอ๋องหลีมีนางอยู่นั้น ซูเยียนหรันหัวเราะเยาะในใจ มีเพียงคนโง่เขลาอย่างซูเนี่ยนเท่านั้นแหละที่คิดว่าคนเย็นชาอย่างฉู่อี้หานจะรักใครได้ แต่นางไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ขอเพียงผู้คนในใต้หล้านี้คิดว่านางได้รับความโปรดปรานจากอ๋องหลีก็เป็นพอ

สำหรับเรื่ององค์หญิงใหญ่คงทำได้เพียงรอโอกาสต่อไปแล้ว

ณ คุกจวนอ๋องหลีหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม

มั่วอีเข็นฉู่อี้หานออกมาจากคุกจวนอ๋องด้วยสีหน้าจริงจัง

เพราะเมื่อครู่นี้หลิวหมัวมัวได้เสียชีวิตไปแล้ว ในจวนอ๋องอันกว้างใหญ่นี้มีไส้ศึก!

จวนอ๋องเฝ้าดูแลเข้มงวดเพียงนี้ แต่คนพวกนั้นก็ไม่วายเล็ดลอดเข้ามาได้

แต่ทว่าเป็นใครกันล่ะ ไทเฮาหรือฮ่องเต้ แต่หากเป็นพวกเขา เช่นนั้นเหตุใดถึงต้องใส่ร้ายซูเนี่ยนด้วย เพราะอย่างไรตอนนี้ภายนอกซูเนี่ยนก็ยังเป็นคนของพวกเขาอยู่

ถึงแม้ค่ายพิทักษ์อินทรีจะอยู่ในการควบคุมของเขา แต่ภาพสงครามอัคคีได้หายไปจริงๆ หลายปีมานี้เขาคอยสั่งการให้คนตามหาอยู่ลับๆ

“ทูลท่านอ๋อง ยังไม่พบอะไรพ่ะย่ะค่ะ ภาพอาวุธสงครามที่คุณชายเจ้าก้อนน้อยฉีกทิ้งไปไม่กี่เล่มนั้น ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับภาพสงครามอัคคีเลย” มั่วอีกล่าว

“ท่านอ๋อง กระหม่อมมีเรื่องบางอย่าง ไม่รู้ควรพูดออกมาดีหรือไม่” มั่วอีถามลองเชิง

“ว่ามา”

“ไม่ทราบว่าท่านอ๋องสังเกตหรือไม่ว่า คุณชายเจ้าก้อนน้อยถึงแม้จะมีรูปลักษณ์คล้ายพระชายาบ้าง แต่หากสังเกตดูดีๆ ดวงตาคู่นั้นกลับเหมือนของท่านอ๋องมาก”

ฉู่อี้หานมีดวงตาเหมือนฮองเฮาองค์ก่อน ล้วนแต่เป็นดวงตาทรงยาวและแคบ องค์หญิงใหญ่เองก็ด้วยเช่นกันราวกับเป็นสัญลักษณ์พิเศษบางอย่าง

ท่านอ๋องถูกวางยาเมื่อสามปีก่อน หลังจากฟื้นขึ้นมา ก็พบว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ คือซูเยียนหรัน

ส่วนซูเนี่ยนถูกจับได้ว่าคบชู้กับคนรับใช้

แต่ทว่าในตอนนั้นซูเนี่ยนยืนยันว่าบุตรในท้องเป็นของท่านอ๋อง หากเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นแสดงว่าในเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างผิดพลาดใช่หรือไม่