บทที่ 526 ความโกรธ
บทที่ 526 ความโกรธ
หลังจากที่การรักษาจบสิ้นลงและได้รับการยืนยันแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็ดึงพลังจิตวิญญาณกลับมาด้วยึความมั่นใจ
“ภรรยาของผม…เป็นยังไงบ้างครับ?”
ตอนนี้จินเสี่ยวผล็อยหลับไปแล้ว
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เซลล์มะเร็งส่วนมากถูกกำจัดออกไปแล้ว พรุ่งนี้ผมจะกลับมาอีกทีถ้ามีเวลา”
อวี้ฮ่าวหรานกล่าวอย่างใจเย็น
“จริงเหรอครับ?”
ดวงตาของจางต้าหยงเบิกกว้างเมื่อได้ยินดังนั้น
“ถ้าคุณไม่เชื่อผมก็ลองไปเอ็กซเรย์ดูได้เลย”
อวี้ฮ่าวหรานไม่อยากพูดอะไรเยอะ เขาแค่ทำไปเพื่อถวนถวนเท่านั้น
“คุณ…ไม่ต้องการเงินเหรอ?”
จางต้าหยงได้สติกลับมาแต่ก็พบว่าอีกฝ่ายเดินไปถึงประตูห้องแล้ว
“ฮ่า ๆ! ไม่ต้องหรอก”
หลังจากที่หัวเราะเบา ๆ อวี้ฮ่าวหรานก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยไป
ประตูห้องพักปิดลงและผู้คนข้างนอกก็หันมามองเขาทันที
แต่เขาก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย
“คุณอาจินหายป่วยแล้ว พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”
เขาเดินเข้าไปคุยกับลูกสาว
แต่ในตอนนั้นเอง รองผู้อำนวยการหลี่ก็พาคนเข้ามาขวางเขาไว้
“เฮอะ หลอกเอาเงินเสร็จแล้วก็จะไปงั้นเหรอ? อะไรกัน! กล้ามาต้มตุ๋นกันถึงในโรงพยาบาลของเราเลยเหรอ?”
อารมณ์เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เรื่องนี้จะทำให้ชื่อเสียงของโรงพยาบาลเสื่อมเสียอย่างหนัก!
“ผมหลอกลวงเรื่องอะไร?”
อวี้ฮ่าวหรานงงเล็กน้อย เขาไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอกเมื่อครู่นี้มากนัก
“ทำมาเป็นพูด! ฮึ่ม อย่าพยายามหนีเลย ตำรวจกำลังมาแล้ว รอไปจบชีวิตที่สถานกักกันได้เลย!”
รองผู้อำนวยการหลี่กล่าวอย่างโหดร้าย
ตราบใดที่ยังไม่เกิดเรื่องผิดปกติขึ้นในปีนี้ เขาก็จะได้โอกาสหลุดพ้นจากตำแหน่งรองเสียที แต่ชายตรงหน้ากำลังสร้างปัญหาใหญ่หลวงให้กับเขา!
อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็ไม่อยากคุยกับอีกฝ่ายไปมากกว่านี้
“หลบไป!”
เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้ผู้คนตรงหน้าต้องหวาดผวา
แต่ในตอนนั้นเอง เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นบนทางเดิน!
“ฮ่า ๆ รองผู้อำนวยการหลี่ คุณพูดถึงใครเหรอครับ?”
คำกล่าวทักทายดังขึ้นและดึงดูดความสนใจของทุกคนไปทันที
ตำรวจราว 7-8 คนเดินเข้ามา
“ผู้กองลัว! มาได้ทันเวลาพอดีเลย!”
รองผู้อำนวยการรู้จักกับหัวหน้าและเผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น
“นั่นเขาเหรอ?”
ชายที่ถูกเรียกว่าผู้กองลัวกล่าวขณะที่หันไปมองอวี้ฮ่าวหรานที่กำลังจะจากไปและขวางเขาไว้
“คนนั้นแหละ! ไอ้มิจฉาชีพนี่! แม้แต่คนป่วยใกล้ตายมันก็ไม่เว้น”
รองหัวหน้าหลี่พูดเสียงดังลั่น
เมื่อผู้ป่วยรอบ ๆ เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็อดเข้ามามุงดูไม่ได้
เมื่อเห็นดังนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็รู้ตัวทันทีว่าเขาไม่สามารถเดินไปไหนได้แล้วจึงหยุดลงในที่สุด
ผู้กองลัวดูน่าหวาดกลัวขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นและโบกมือ
“ฮึ ไอ้หนุ่ม! แกกล้าดียังไงถึงมาโกงเงินแบบนี้? ยังมีความเป็นคนอยู่บ้างไหม?”
อวี้ฮ่าวหรานยังคงนิ่งสนิท
“คุณมีหลักฐานไหม? มากล่าวหากันแบบนี้ผมฟ้องคุณด้วยข้อหาหมิ่นประมาทได้นะครับรู้ใช่ไหม?”
หลังจากที่กลับมายังโลกมนุษย์ได้เป็นเวลามากกว่าครึ่งปี ในที่สุดเขาก็เข้าใจกฎแห่งเกมในโลกนี้
“แก! เอาล่ะ! ยังจะดื้อด้านอีกใช่ไหม?”
ดวงตาของผู้กองลัวหรี่ลงเล็กน้อยและมีความโกรธเกรี้ยวฉายออกมาจากดวงตา
“ฮะฮะ ผมเป็นพยานได้! แล้วก็คุณหมอเจียงด้วย พวกเขาเป็นพยานได้หมดทั้งนั้น!”
รองผู้อำนวยการหลี่หัวเราะเยาะเสียงดังลั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]