ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 528

บทที่ 528 ห้องขัง

บทที่ 528 ห้องขัง

รองผู้กำกับรีบก้าวถอยหลังทันที

“ผมเลิกงานแล้ว ไม่ต้องมาตามหาผมนะ”

เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่นิดเดียว มันน่าปวดหัวเกินไป

“ละ…แล้วผมควรทำยังไงล่ะ?”

ผู้กองลัวแทบจะร้องออกมาได้เมื่อได้ยินแบบนั้น

เขาคิดว่าตัวเองเพิ่งจะจับเด็กหนุ่มจน ๆ ทั่วไปมาได้ แต่ใครจะไปรู้ว่าตัวเองดันจับคนใหญ่คนโตเช่นนี้มา

มิน่าล่ะอีกฝ่ายถึงบอกว่าจะถูกปล่อยตัวภายใน 1 วัน เพราะทันทีที่เข้าจับกุม เขาก็จะอยากปล่อยตัวชายหนุ่มออกไปทันที

รองผู้กำกับโบกมือและไม่พูดอะไรอีกก่อนจะเดินจากไป ใครเอาปัญหากลับมาก็ปล่อยให้คนนั้นแก้ไปแล้วกัน

เขาไม่คิดจะร่วมมือแม้แต่น้อย

ผู้กองลัวรู้สึกอับอายขายขี้หน้าขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นดังนั้น เขาไม่คาดคิดว่าหัวหน้าของตัวเองจะเดินจากไปเร็วขนาดนี้

เมื่อหันไปมองชายหนุ่มในห้องโถง ใบหน้าของเขาก็แสดงความสิ้นหวังออกมาในทันใด

“อะแฮ่ม ทะ…ท่านประธานอวี้ใช่ไหมครับ?”

“หือ? มีอะไรเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานกล่าว

เขาได้ยินบทสนทนาของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน และไม่คิดว่าตัวเองจะมีความผูกพันกับสถานีตำรวจเหลือเกิน

“ผม… ผมคิดว่าอาจเกิดการเข้าใจผิดกันครับ คนอย่างคุณไม่มีทางเป็นมิจฉาชีพแน่… พวกผมเข้าใจผิดไปเองครับ”

ผู้กองลัวกล่าวขณะที่กัดฟันแน่น

แน่นอนว่าไม่มีการเข้าใจผิดใด ๆ ทั้งสิ้น พวกเขาแค่เล่นเส้นสายกัน

เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ข้างกายเขาดูสับสนงุนงงไปหมด

ผู้กองของพวกเขามักจะมีสีหน้าเย็นชาและไร้ซึ่งความรู้สึก สีหน้าในตอนนี้หมายความว่ายังไงกัน?

เมื่อเห็นดังนั้นฮ่าวหรานก็หัวเราะเยาะและไม่คิดจะยกโทษให้อีกฝ่ายง่าย ๆ อย่างแน่นอน

“ฮ่าฮ่า ท่าทางขึงขังแบบที่โรงพยาบาลหายไปไหนล่ะ? ผมไม่เห็นเลย ตอนนี้คิดอยากขอโทษแล้วเหรอ?”

“คุณ!”

เมื่อถูกล้อเลียนผู้กองลัวก็อดฉุนขึ้นมาไม่ได้

แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเรื่องนี้เป็นความผิดพลาดอย่างแน่นอน และเขาไม่มีทางเลือกนอกจากก้มหัวขอโทษเท่านั้น

“แล้วคุณอยากได้อะไรล่ะ?”

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ให้ผมเข้าไปก่อนสิ ผมจะอยู่คนเดียวสักพัก”

อวี้ฮ่าวหรานกล่าวอย่างสบายใจ

“ผมขอโทษไปแล้ว คุณไม่ต้องทำอะไรแล้วครับ!”

ผู้กองลัวอดเลือดขึ้นหน้าไม่ได้จริง ๆ

ใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาแทบไม่เคยก้มหัวให้ใครแต่กลับต้องมาเผชิญหน้ากับคนเช่นนี้

“งั้นผมก็มีสิทธิ์ขังคุณ 24 ชั่วโมง! ถึงตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน!”

ผู้กองลัวขู่เสียงเข้ม

เขาไม่อยากจะเชื่อว่านักธุรกิจจะใสสะอาดขนาดนี้

ซึ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่อวี้ฮ่าวหรานคิดเอาไว้โดยสิ้นเชิง

“ก็เอาสิ”

หลังจากนั้นเขาก็ถูกขังอย่างรวดเร็ว

ผู้กองลัวกลับไปยังออฟฟิศและดูเคร่งเครียดเล็กน้อย

ถึงจะพูดไปแบบนั้น ไฟกองนี้ก็จะลามต่อไปเรื่อย ๆ

ถึงเขาจะกลับไปตรวจสอบเบื้องหลังของอีกฝ่ายในตอนนี้ ก็คงหาอะไรไม่พบในเวลาเพียงแค่นี้

“ฉันควรทำยังไงดี…”

ใบหน้าของเขาดูเสียขวัญสุดขีด ถ้าลองคิดดูให้ดีในตอนนี้ หน้าที่การงานของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างหนักแน่นอน

ภายในห้องขัง

อวี้ฮ่าวหรานหลับตานั่งลงและค่อย ๆ เข้าสู่สภาวะฝึกฝนพลัง ตอนนั้นเอง เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นจากด้านนอก

“ให้ฉันเข้าไปที! ฉันพยายามมาทั้งวันแล้ว ครั้งที่เท่าไหร่แล้วละเนี่ย?”

“นี่ มาที่นี่ก็ไม่ต่างจากกลับบ้านเลยใช่ไหมล่ะ? ที่ที่คุ้นเคย คุ้นจริง ๆ…”

“บ๊ะ! ไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลย คิดว่าที่นี่เป็นโรงแรมหรือไง?”

หนึ่งในเสียงเหล่านั้นฟังดูคุ้นเคย ไม่ต้องหันไปมองอวี้ฮ่าวหรานก็รู้ว่านั่นคือเจ้าหน้าที่ตำรวจคนสวยที่เขารู้จักของสถานีแห่งนี้

“พูดความจริงมา!”