ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 220

"แม่ ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ก่อตั้งโดยแม่ของเซิงเซิง คุณให้ผมมอบให้หลานชายผม ผมทำไม่ได้"

"ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ?"

ผู้เฒ่าเจียงตัวสั่นด้วยความโกรธ "กงม่านม่านตายไปตั้งหลายปีแล้ว และตอนนี้บริษัทก็เป็นของนายแล้ว นายจะจัดการมันตามอำเภอใจของนายไม่ได้หรือไง ยังต้องคำนึงถึงคนตายอีกด้วยหรือ... "

"อีกอย่าง กงม่านม่านไม่ใช่คนดีตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่อยู่แล้ว ดูสิว่าเธอปฏิบัติต่อนายอย่างไร นายคิดอะไรอีก"

เจียงเซิงเดินไปถึงหน้าห้องหนังสือ และบังเอิญได้ยินผู้เฒ่าเจียงพูดดูถูกแม่ของเธอ

เธอดูเคร่งขรึมและเดินเข้าไปในห้องหนังสือ "คุณย่า คุณหมายถึงอะไร"

เจียงเซิ่นตกตะลึง เธอได้ยินหมดแล้วเหรอ?

ผู้เฒ่าเจียงไม่คิดว่าเจียงเซิงจะกลับมาในเวลานี้ เธอกัดฟันแล้วพูดว่า "เธอกลับมาทำไม"

"ฉันให้ลุงได้รับการปล่อยตัวตามที่คุณปรารถนาแล้ว เลยอยากจะแสดงความยินดีกับคุณย่า แต่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคุณใส่ร้ายแม่ของฉัน"

เจียงเซิงกอดอกและเลิกคิ้วอย่างเย็นชา "บางทีฉันไม่น่าช่วยเลย"

"ถึงยังไงเขาก็เป็นลุงของเธอ"

"ฉันยอมรับ แต่นอกเหนือจากความสัมพันธ์นี้แล้ว ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลเจียงของคุณเลยใช่ไหม?" เจียงเซิงเดินไปหาผู้เฒ่าเจียง และพูดอย่างใจเย็น

“ฉันช่วยลุงก็เพราะเห็นแก่หน้าของพ่อฉัน ไม่ได้เพราะพวกคุณเป็นคนของตระกูลเจียงในเมืองจินเฉิงสักหน่อย”

ผู้เฒ่าเจียงมีสีหน้าไม่สู้ดี "เซิงเซิง ฉันเป็นคุณย่าของเธอ และผู้ใหญ่ของเธอ การไม่เคารพผู้ใหญ่ ถือเป็นการอกตัญญู!"

การเอาศีลธรรมมาขู่เธอ มันไม่ได้ผลกับเธอหรอก

เจียงเซิงยิ้ม "คุณร่วมมือกับคุณป้าเพื่อวางยาฉัน และต้องการบังคับให้ฉันแต่งงานกับเจิ้งโหยวจิน ฉันจะกล้ากตัญญูคุณได้อย่างไร"