ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 103

"ก็จริง มันเป็นเพียงเหตุการณ์ไม่คาดคิดสำหรับคุณเมื่อหกปีที่แล้ว" ซือเย่เจ๋วจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอและพูดอย่างใจเย็น "แต่สำหรับผม มันไม่ใช่"

ถ้าเขาคิดว่ามันเป็นเหตุการณ์ไม่คาดคิด เขาคงไม่ตามหาเธอ

บางทีอาจกล่าวได้ว่าการวางยาครั้งนั้นให้เขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำให้เขาคลั่งไคล้ตลอดทั้งคืน

ความงามของเธอ รสชาติของเธอ

มันเข้าลึกซึ้งจนเขาไม่อาจลืมได้

เขาอยู่ในแวดวงนี้มาหลายปี และได้เห็นผู้หญิงสวยๆ นับไม่ถ้วน แต่เขาไม่เคยพบผู้หญิงคนไหนที่สามารถกระตุ้นอารมณ์ของเขามากขนาดนี้ แม้แต่เจียงเวยก็ไม่ได้เช่นกัน

ซือเย่เจ๋วบีบคางของเธอเบาๆ และใช้ปลายนิ้วปัดริมฝีปากสีแดงที่เปิดออกเล็กน้อยของเธอ "แม้ว่าผมจะเก็บเจียงเวยไว้เคียงข้างผมมาหกปีแล้ว แต่ผมก็ไม่เคยแตะต้องเธอเลย เพราะผู้หญิงในคืนนั้น แค่สัมผัสเธอเล็กน้อยก็จะทำให้ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่เธอไม่ใช่"

เจียงเซิงรู้สึกตกใจ

นี่คำบ้าบออะไรกัน?

เขาพูดอะไรไม่รู้จักอายรึไง!

"ซือเย่เจ๋ว คุณ...เอ่อ!"

จูบที่เขาประคบมานั้นเหมือนกับเขาในตอนนี้ ทั้งเร่าร้อนและรุนแรง เมื่อถูกจุดชนวนแล้วคงยากที่จะต้านทาน

"คุณได้มีความรู้สึกแล้วใช่ไหม?" ซือเย่เจ๋วปล่อยเธอเล็กน้อยแล้วพึมพำ ลมหายใจอันร้อนแรงของเขาพุ่งไปยังใบหน้าของเธอ

"ซือเย่เจ๋ว ปล่อยฉันไปก่อน" เจียงเซิงผลักเขาออกไปอย่างรีบร้อน แต่หลับถูกเขากดหน้าอกแน่นขึ้นอีกครั้ง ทำให้เธอไม่สามารถขยับตัวได้

เจียงเซิงถูกเขาจูบจนหน้ามืดตามัว

มือเรียวจับคอเสื้อของเขาไว้แน่น

เขาร้อนมากไปทั้งตัว

ความรู้สึกสูญเสียการควบคุมนั้นทำให้ร่างกายของเธอตื่นตระหนกขึ้น

เธอเริ่มประท้วง และพูดอย่างคลุมเครือว่า "ซือเย่เจ๋ว... คุณเคยบอกว่าจะไม่แตะต้องฉัน!"

“อย่าขยับ!” เสียงต่ำของเขาแหบแห้งและเขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาราวกับมีไฟจะลุกออกมา

"ผมจะไม่แตะต้องคุณ แต่คุณต้องให้ความหวานแก่ผมบ้าง"

จบคำพูดนั้น เขาจูบเธอ