ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 117

จะเป็นแบบนี้ได้ยังไง!

จะเป็นเธอได้ยังไง!

"เกิดอะไรขึ้น?"

เจียงเซิงค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลังฝูงชน ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทำตัวไม่รู้อะไรเลย

แฟรงค์รีบก้าวไปข้างหน้า "เซิงเซิง เธอไปไหนมา? ทำไมพวกเขาถึงพูดว่าเธออยู่... "

"ฉันรับโทรศัพท์สายหนึ่งจากนั้นก็ออกไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เจียงเซิงแสร้งทำเป็นสับสน

ซือเย่เจ๋วมองไปที่เธอ อันที่จริงเมื่อเขาได้ยินเสียงตอนอยู่หน้าประตูตอนนั้นเขาก็รู้ว่าไม่ใช่เธอ

เมื่อเจียงเวยเห็นเธอปรากฏตัวออกมา มือของเธอที่ห้อยอยู่ด้านข้างก็กำแน่นและสั่นเทาเล็กน้อย

ให้ตายเถอะ ทั้งๆ ที่เป็นนังตัวดีคนนี้ไง!

มันจะเป็นเสิ่นหมิงจูได้ยังไงกัน

แย่แล้ว

หลังจากที่เสิ่นหมิงจูเห็นเจียงเซิงแล้ว ใบหน้าของเธอก็บิดเบี้ยวไม่น่ามอง "เป็นแก! เป็นแกที่จงใจทำร้ายฉัน!"

เธอลุกขึ้นยืนและกำลังจะพุ่งเข้าหาเจียงเซิง แต่ถูกห้ามไว้โดยรปภ.ที่เจ้าหน้าที่เรียกมา

"ไอ้นังตัวดี แกทำร้ายฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่ ฉันจะไม่ปล่อยแกไป!" เสิ่นหมิงจูตะโกนพร้อมร้องไห้อย่างหนัก

เจียงเซิงเอียงศีรษะด้วยสีหน้าไร้เดียงสา "ฉันทำร้ายคุณ คุณหนูเสิ่นคุณหมายความว่าอย่างไรคะ"

นี่อาจเรียกได้ว่ากรรมตามสนองมั้ง?

เธอเคยให้โอกาสเธอไปแล้ว

"เป็นแก ควรเป็นแกที่ต้องทนทุกข์ทั้งหมดนี้ แกทำร้ายฉัน แกทำลายฉัน!"

เสิ่นหมิงจูสติแตกแล้ว

เธอจบเห่แล้ว เธอจบเห่อย่างสิ้นเชิงแล้ว!