ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 125

ทุกคนเชื่อว่าการกระทำที่ก้าวร้าวของเสิ่นหมิงจูคือสาเหตุทำให้เธอ "วางแผนแก้แค้น"

เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาคุณนายเสิ่น

เมื่อเวลาประมาณสิบโมงเช้า คุณนายเสิ่นได้โพสต์วิดีโอบนบัญชีเฟซบุ๊กของเสิ่นหมิงจู

ในวิดีโอ เสิ่นหมิงจูอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ดวงตาของเธอว่างเปล่า และดูเหมือนว่าเธอผอมลงอย่างมากในชั่วข้ามคืน ตัวเธอเองแตกต่างกับภาพถ่ายสวยๆ ที่เธอมักจะโพสต์บนเฟซบุ๊ก

เห็นได้ชัดว่าเนื้อหาของวิดีโอเป็นคำชี้แจงที่เธอปรากฏตัวครั้งแรกหลังเกิดเหตุการณ์ "ฉันมีเรื่องขัดแย้งกับคุณเจียงเซิงก็จริง แต่คนที่ทำร้ายฉันไม่ใช่คุณเจียงเซิง ฉันถูกคนหลอกใช้ในคืนนั้น และฉันก็เชื่อใจคนง่ายเกินไป ฉันไม่อยากปิดบังทุกคนแล้ว ทีนี้ฉันอยากจะขอโทษทุกคนจริงๆ"

*ชาวเน็ตหน้าบวม: ผู้อยู่ในเหตุการณ์ได้ชี้แจงในคลิปแล้ว พวกเกรียนคีย์บอร์ดตื่นได้แล้ว เลิกโดนดีไซเนอร์บางคนล้างสมองได้แล้ว *

*ชาวเน็ตอ่านหนังสือ: เธอดูซีดเซียวจริงๆ พูดตามตรง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งถูกทำลายแบบนี้และเธอก็ถูกหัวเราะเยาะด้วย ถ้าเป็นลูกสาวของฉัน ฉันอยากจะฆ่าคนพวกนั้นให้ตายไป *

*ชาวเน็ตคนใหญ่โต: พวกเกรียนคีย์บอร์ดโง่ๆ พวกมันยังออกหน้าพูดแทนผู้หญิงคนนั้นอีก นี่หลักฐานชัดๆ เลยนะ *

ณ ตระกูลเจียง

"เพี้ยะ!"

เจียงเซิ่นทุบแท็บเล็ตบนโต๊ะและชี้ไปที่เจียงเวยด้วยความโกรธ "ดูสิ่งดีๆ ที่เธอทำสิ!"

เซียวหลานที่อยู่ด้านข้างตกใจและเดินไปหาเจียงเซิ่น "ที่รัก อย่าโกรธเลย..."

"เธอไสหัวออกไปซะ" เจียงเซิ่นสะบัดมือของเธอออกไป "ดูลูกสาวที่เธอสอนสิ ตระกูลเสิ่น...ตระกูลเสิ่นเป็นคนที่เธอกล้าไปยุ่งได้เหรอ"

เจียงเซิ่นตะโกนใส่เซียวหลาน

เซียวหลานกัดริมฝีปากของเธอ แน่นอนว่าเธอรู้สึกผิด แต่ทั้งหมดนี้มันก็เพราะนังเจียงเซิงนั่นไม่ใช่เหรอ?

เจียงเวยไม่เคยคิดเลยว่า เสิ่นหมิงจูจะไปอยู่ข้างนังนั่นแล้ว มันต้องเป็นความคิดของนังนั่น ต้องเป็นเธอแน่ๆ!

"สิ่งนี้เกี่ยวอะไรกับเวยเวยด้วยล่ะ เวยเวยแค่พูดไปเรื่อยแต่คุณหนูเสิ่นก็เชื่อแล้วนี่ อีกอย่าง เดิมทีคุณหนูเสิ่นต้องการทำร้ายเจียงเซิง แต่เธอถูกเจียงเซิงเล่นงานเข้า เธอจะโทษใครได้…" เซียวหลานนึกออกทันทีว่าตัวเองพูดหลุดปากไป

เมื่อเห็นสีหน้าเย็ฯชามากของเจียงเซิ่น เซียวหลานก็กำลังอยากจะอธิบายอะไรไปบ้าง แต่เธอก็ถูกเขาตบหน้าอย่างจังไปหนึ่งฉาด

การตบฉาดนั้นทำให้เซียวหลานล้มลงบนโซฟาโดยตรง

"ดังนั้น เดิมทีพวกเธอวางแผนที่จะทำร้ายเซิงเซิงเหรอ?" เจียงเซิ่นไม่อยากจะเชื่อเลย

เซียวหลานมักจะทำตัวเหมือนแม่เลี้ยงที่ดีต่อหน้าเขา และแม้แต่ เจียงเวยก็ทำตัวเหมือนลูกสาวที่ดี แต่เขาไม่คาดคิดว่าภรรยาปัจจุบันของเขาจะพูดคำพูดแบบนั้นออกมาได้จริงๆ

"ที่รัก ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..."

เจียงเซิ่นเพิกเฉยต่อเธอและมองไปที่เจียงเวยที่มีสีหน้าซีดเซียว "เมื่อหกปีก่อนเป็นเธอวางแผนทำร้ายเซิงเซิงจริงๆ เหรอ?"

"พ่อ ฉันไม่ได้ทำ คุณต้องเชื่อฉัน!" เจียงเวยตื่นตระหนกมากจริงๆ เธอจะต้องไม่ถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่เหลืออะไรแล้ว!

"ลูกชาย!"

เสียงที่ไม่เมตตาดังมาจากชั้นบน และเห็นผู้เฒ่าเจียงค่อยๆ เดินลงไปชั้นล่างกับเจียงหลินอย่างช้าๆ "นี่กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมอารมณ์เสียขนาดนี้?"

"แม่ เรื่องนี้แม่ไม่ต้องมายุ่งด้วย"

"ฉันจะไม่ยุ่งได้อย่างไร" ผู้เฒ่าเจียงมองไปที่เซียวหลานที่ถูกตบหน้า จากนั้นก็มองที่เจียงเวยแล้วพูดว่า

"เป็นผู้หญิงที่ลูกยืนกรานว่าจะแต่งงานด้วยและลูกสาวที่เธอพากลับมา ตอนนี้เป็นไง มามีเรื่องกันแล้วเหรอ?"

เจียงเวยวิ่งไปหาผู้เฒ่าเจียงด้วยสีหน้าน้อยใจ "คุณย่า..."

ผู้เฒ่าเจียงมองไปที่เจียงเซิ่นที่มีสีหน้าไม่น่าดู "ลูกเอ๊ย ไม่ว่ายังไงเวยเวยก็เป็นลูกสาวของตระกูลเจียง และเป็นหลานสาวของฉัน ในอนาคต ตระกูลเจียงจะต้องพึ่งพาพวกเธอให้เราเจริญรุ่งเรืองนะ ลูกทำให้ลูกสาวคนหนึ่งไม่พอใจจนหนีออกจากบ้านไปก็แล้วไป ตอนนี้ยังอยากให้อีกคนหนึ่งจากไปด้วยรึไง?"