ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 159

หลังกินอาหารเสร็จ ผู้เฒ่าเจียงเสนอให้ซือเย่เจ๋วและเจียงเซิงค้างที่นี่หนึ่งคืน เดิมทีเจียงเซิงต้องการปฏิเสธ แต่ซือเย่เจ๋วกลับตอบตกลงแล้ว

ผู้เฒ่าเจียงรู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่ซือเย่เจ๋วเต็มใจที่จะอยู่ต่อ "ท่านเจ๋ว หากคุณต้องการอะไร สั่งได้ตามสบายเลย ทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองก็ได้เลย"

เมื่อเห็นว่าซือเย่เจ๋วไม่ได้สนใจเธอ ชายชราก็ฝืนยิ้มให้

เจียงเซิงอยากจะพูดอะไร แต่ซือเย่เจ๋วก็มองดูเธอแล้วพูดว่า "ผมอยากเยี่ยมชมห้องนอนเก่าของคุณ"

ห้องนอนเก่า?

เจียงเซิงอึ้งไปพักหนึ่ง เธอออกจากตระกูลเจียงไปแล้วหกปี และไม่ได้กลับมาใช้ชีวิตที่นี่อีกเลย

เจียงเซิ่นพูดช้าๆ "ห้องนอนเก่าของเซิงเซิงยังเก็บไว้อยู่ตลอด ฉันจะให้คนไปทำความสะอาดตอนนี้เลย"

ต่อมา เจียงเซิงมาที่ห้องที่เธอเคยอาศัยอยู่มาก่อน การตกแต่งภายในห้องก็เหมือนเดิม และข้าวของหลายอย่างยังไม่อยู่ที่เดิมเลย

เพียงแต่ว่า เตียงนี้เล็กกว่าเตียงในห้องนอนของซือเย่เจ๋ว

ซือเย่เจ๋วมองไปรอบๆ ห้องนอนที่เธอเคยอาศัยอยู่ และสายตาของเธอก็ตกไปที่รูปถ่ายที่วางอยู่บนตู้

เป็นรูปภาพของเจียงเซิงตอนที่เธอยังเป็นเด็ก

ผู้หญิงคนนี้สวยมากตั้งแต่เด็ก และเธอก็ดูคล้ายกับนวนนวนมาก

"ห้ามดู!" เจียงเซิงคว้ากรอบรูปจากมือของเขาทันทีและถือมันไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง แถมยังซ่อนรูปถ่ายไว้ด้านหลังของเธอเป็นพืเศษ

ซือเย่เจ๋วเลิกคิ้วเล็กน้อย "ผมดูรูปถ่ายของผู้หญิงผมตอนที่เธอยังเป็นเด็กแล้วทำไมเหรอ?"

"บอกว่าห้ามดูก็ห้ามดูสิ"

"เขินแล้วเหรอ?"

เจียงเซิงถูกเขาถามจนพูดไม่ออก เธอแค่คิดว่ารูปถ่ายของเธอเหล่านี้น่าเกลียดไปหน่อยและเธอก็เขินอายที่ให้คนอื่นเห็นเข้า

ซือเย่เจ๋วก็ไม่ได้ฝืนใจเธอ เขามองไปรอบๆ ห้องนอนของเธอ เดินไปที่เตียงแล้วนั่งลง "ห้องของคุณตกแต่งอย่างดีนะ"

เจียงเซิงยัดรูปถ่ายทั้งหมดลงในตู้แล้วหันไปมองเขา "คุณซือ เตียงของฉันค่อนข้างเล็ก ไม่อย่างนั้นคุณก็จะ..."

ชายคนนั้นไม่ฟังและนอนลงไปโดยตรง

เจียงเซิง "..."