ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 173

ซือเย่เจ๋วมีสีหน้าบึ้งตึง

หลัวเชว่กดหัวของเธออีกครั้งและกัดฟัน "กินข้าวซะ"

หลัวหยิงคิดอะไรได้ และพูดอย่างตื่นเต้นกับเจียงเซิง "พี่สะใภ้ ให้ฉันแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อหลัวหยิง ฉันเป็นน้องสาวของคนโง่คนนี้ ท่านเจ๋วเป็นพี่ใหญ่ของเรา เรามีมิตรภาพที่ลึกซึ้ง พี่อย่าเข้าใจฉันผิดนะ!"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเจียงเซิง

อ่า บุคลิกของหลัวหยิงคนนี้ค่อนข้างตรงไปตรงมาจริงๆ และเสียงของเธอก็ดังมากด้วย

เธอมองไปที่หลัวเชว่ "ที่แท้นายมีน้องสาวด้วยเหรอ?"

หลัวเชว่ทำอะไรไม่ถูก "น้องสาวของผมอยู่ในกองทัพมาโดยตลอด เธอรู้ว่าท่านเจ๋วพาคุณกลับมาก็แอบกลับมาดูสักหน่อย"

"พี่พูดเป็นไหมเนี่ย ฉันรายงานกับผู้บังคับบัญชามาก่อนนะ!" หลัวหยิงไม่พอใจ

หลัวเชว่เหลือบมองเธอ "ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของพี่ชายคนโต ผู้บังคับบัญชาคงตบหน้าเธอไปนานแล้ว"

เจียงนวนนวนหัวเราะคิกคัก "น้าหลัวหยิง ทำไมน้ากับอาหลัวเชว่ ถึงมีชื่อแปลกๆ แบบนี้"

หลัวหยิงวางมือบนไหล่ของหลัวเชว่ข้างหนึ่งแล้วยิ้มให้เธอ "ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน พ่อแม่ของเราเป็นคนตั้งชื่อให้ เราก็มีพี่ชายคนโตชื่อหลัวหู่ เกิดปีขาล（หู่มีความหมายเสือ） ฉันเกิดปีเถาะ โชคดีที่ฉันชื่อหลัวหยิง ไม่เช่นนั้นฉันเกือบจะถูกตั้งชื่อว่าหลัวทู่แล้ว（หู่มีความหมายกระต่าย）"

เจียงเฉินเฉินและเจียงเหยียนเหยียนพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้

เจียงเซิงมองไปที่หลัวเชว่ "งั้นหลัวเชว่คงไม่ใช่ว่าเพราะ..."

ซือเย่เจ๋วพูดอย่างใจเย็น "เขาเกิดปีระกา （เชว่มีความหมายนกหระจอก）"

"ฮ่าๆๆ!"

คนบนโต๊ะอาหารต่างก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่อีก