ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 177

หลัวเชว่หายใจเฮือกใหญ่

เจียงเวยกลายเป็นคุณหนูของตระกูลกุงงั้นเหรอ?

เจียงเซิงต่างหากที่ควรเป็นคุณหนูของตระกูลกุงไม่ใช่หรือ?

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนจากตระกูลลู่ยอมช่วยเจียงเวย ปรากฎว่าเจียงเวยใช้ตัวตนของเจียงเซิงเพื่อนับญาติกับตระกูลลู่ ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอายถึงขนาดนี้จริงๆ เลยเหรอ?

"เย่เจ๋ว ฉัน…"

"แม่ของเธอคือกุงม่านม่าน?" ซือเย่เจ๋วจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ดวงตาของเขาเย็นชามาก ราวกับว่าเขาต้องการที่จะกลืนกินเธอ ทำให้เจียงเวยหนาวจนตัวสั่น

ขาของเจียงเวยอ่อนแรงลงแทบจะทรุดลงกับพื้น

ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลง "ฉันดูเหมือนจะจำได้ว่าแม่ของเจียงเซิงต่างหากชื่อกุงม่านม่านสินะ แม่ของเธอไม่ใช่เซียวหลานเหรอ ฮึ อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ เธอมักจะชอบเอามาครอบครองนะ"

เธอก็ได้ปลอมตัวแทนที่เจียงเซิงเมื่อหกปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ?

หกปีต่อมา เธอใช้กลอุบายเก่าๆ และแทนที่ตัวตนของเจียงเซิง เมื่อเห็นธาตุแท้ที่น่าขยะแขยงของเจียงเวย เขารู้สึกโชคดีที่เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลยในช่วงหกปีที่ผ่านมา

ไม่เช่นนั้น เขาจะรู้สึกรังเกียจแทบแย่

"เย่เจ๋ว ฉันเปล่านะ ฉันแค่..." เจียงเวยยื่นมือออกไปดึงเขา

ซือเย่เจ๋วก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงเธอ ราวกับว่าเขากำลังหลีกเลี่ยงโรคระบาดอย่างไรอย่างนั้น "อย่าแตะต้องฉันด้วยมือสกปรกของเธอ ผู้หญิงอย่างเธอเทียบไม่ติดแม้แต่เส้นผมของเจียงเซิงด้วยซ้ำ กล้าดียังไงล่ะ มาพูดถึงว่าเธอคู่ควรกับฉันหรือไม่"

เจียงเวยตัวสั่นหลังจากถูกด่าดูถูกยกใหญ่เช่นนี้ เธอก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปากอย่างดุเดือด

"อย่าเอาของที่ไม่ใช่ของเธอไป แม้จะเอาไป สักวันหนึ่งก็ต้องคืนให้"

ซือเย่เจ๋วพาผู้คนออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีก