ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 18

เจียงเซิงกอดอกจ้องมองเธอ "ทำไมเธอไม่ไปถามผู้ชายของเธอล่ะ เธอจะถามฉันทำไม?"

ตลกสิ้นดี พูดเหมือนกับเธอขโมยผู้ชายของเธออย่างงั้นแหละ

เจียงเวยหน้าซีดด้วยความโกรธ "เจียงเซิง แกได้ใจไม่กี่วันหรอก คอยดู!"

เธอทิ้งท้ายประโยค ก่อนเดินออกไป

เมื่อจ้องมองเงาร่างที่จากไปของเจียงเวย เจียงเซิงก็หรี่ตาลง ใครกันแน่ที่ได้ใจ ไม่เสมอไปหรอกนะ

ห้องทำงาน

เจียงเซิงกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อตรวจสอบบางสิ่งบางอย่าง ทันใดนั้น พนักงานคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามา "คุณโซราคะ เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ!"

เมื่อเห็นว่าเธอร้อนใจมาก เจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้นอย่างใจเย็น "เกิดอะไรขึ้น?"

"มีลูกค้าหลายรายซื้อเครื่องประดับของเราในร้านแล้วพบว่าเป็นของปลอมทั้งหมด ตอนนี้มาถึงบริษัทเราแล้วค่ะ คนของแผนกจัดซื้อบอกว่าวัตถุดิบจัดซื้อตามที่คุณสั่ง"

หลังจากที่เธอพูดจบ เจียงเซิงก็ลดสายตาลง จากนั้นปิดคอมพิวเตอร์และยืนขึ้น "ไปดูกันเถอะ"

ในล็อบบี้ ลูกค้าหลายคนเข้ามาด้วยความโกรธเพราะพวกเขาซื้อเครื่องประดับปลอมเอะอะโวยวายไปทั่ว

"ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ของพวกคุณดำเนินธุรกิจมาหลายสิบปี แต่กลับทำสินค้าปลอม บริษัทของพวกคุณไม่อยากเปิดแล้วใช่ไหม?"

"สร้อยข้อมือมุกราคาหลายพัน ฉันไปตรวจสอบที่ร้านอื่น เป็นไข่มุกปลอม ตอนนี้ร้านคุณใหญ่เลยโกงลูกค้าใช่ไหม?"

ผู้หญิงคนหนึ่งโกรธจนโยนสร้อยลงกับโต๊ะ "ถ้าฉันเปิดโปงเรื่องนี้ออกไป ฉันจะคอยดูว่าร้านเครื่องประดับของพวกคุณยังจะอยู่รอดไหม!"

เจียงเวยและเลขาของเธอเดินออกมาจากฝูงชน เธอยิ้มและก้าวไปหาเพื่อปลอบใจเธอ: "คุณผู้หญิง อย่าโกรธเลย เราได้สื่อสารกับคนในแผนกจัดซื้อแล้ว เรื่องนี้ต้องมีความเข้าใจผิดบางประการแน่"

"เข้าใจผิดเหรอ?" หญิงสาวชี้ไปที่กล่องสร้อยข้อมือ "ไปดูสิ ซื้อมาจากร้านคุณชัดๆ ฉันยังมีใบเสร็จจากร้านคุณอยู่เลย หลักฐานพร้อม!"

เจียงเวยกลับเฉยเมย "คุณผู้หญิง สินค้าของเราไม่เคยพบว่ามีการปลอมมาก่อน จะต้องเป็นของซัพพลายเออร์แน่ๆที่ส่งของปลอมให้เรา ไม่ต้องกังวลนะคะ ดีไซเนอร์ของเรามาถึงแล้ว ฉันจะถามเธอถึงแหล่งที่มาเอง หากสินค้าปลอม…"

"ชดเชยสองเท่า"

เสียงของเจียงเซิงดังขึ้น สายตาของทุกคนตกตะลึงกับการมาที่ล่าช้าของเธอ

เจียงเซิงเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วหยิบสร้อยข้อมือมุกขึ้นมาแล้วจ้องมอง "เป็นไข่มุกปลอมจริงๆ"

"ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าเป็นของปลอม!" หญิงสาวเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น

เจียงเวยจับจ้องเธอ "เซิงเซิง เธอเป็นคนนำเข้าสินค้าล็อตนี้ แผนกจัดซื้อก็ซื้อตามคำสั่งซื้อของเธอ แต่ทำไมถึงเป็นของปลอมได้"

หลังจากที่เจียงเวยพูดจบ เลขาที่อยู่ข้างหลังเขาก็หยิบใบสั่งซื้อออกมามอบให้เจียงเซิง

เจียงเซิงเหลือบมองแล้วยิ้ม "เป็นคำสั่งที่ฉันให้คุณจริงๆ"

"เซิงเซิง คุณทำแบบนี้ กำลังทำลายชื่อเสียงของไวน์เนอร์อยู่นะ คุณกำลังหลอกลวงลูกค้าอยู่!"

หญิงสาวมองไปที่เจียงเซิง "สินค้าล็อตนี้คุณเป็นคนนำเข้า? คุณขี้โกงมาก ยังจะเปิดร้านทำไม? จ่ายสองเท่เหรอ!"

"ใช่ จ่ายสองเท่า!"

"วันนี้ไม่ให้คำอธิบายกับเรา เราจะฟ้องคุณ บริษัทไวน์เนอร์ของพวกคุณขายเครื่องประดับปลอม หลอกลวงลูกค้า!"

เจียงเวยรู้สึกภูมิใจอย่างลับๆ เจียงเซิง ฉันจะคอยดูว่าแกยังจะอยู่ที่ ไวน์เนอร์ยังไง!

"เกิดอะไรขึ้น?"

ซือเย่เจ๋วและหลัวเชว่ปรากฏตัวในฝูงชน

เมื่อเจียงเวยเห็นเขา เธอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างโศกเศร้า "เย่เจ๋ว ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ของเราพบของปลอมอีกแล้ว เซิงเซิงเป็นคนรับผิดชอบนำเข้าหินอัญมณีในครั้งนี้"

เมื่อผู้หญิงเห็นซือเย่เจ๋ว เธอก็รีบเดินเข้ามาร้องเรียนด้วยความขมขื่น "ท่านซือ ท่านไม่รู้อะไรซะแล้ว ฉันจ่ายไปหลายพันซื้อของปลอมที่ไวน์เนอร์จริงๆ ขอความยุติธรรมด้วย ร้านเครื่องประดับใหญ่ขนาดนี้ แบรนด์หลายสิบปี แต่ขายของปลอมหลอกลวงลูกค้าได้ยังไง?"

สายตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองไปที่เจียงเซิง เขาเดินไปหาเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "คุณรับผิดชอบนำเข้าวัตถุดิบ ขอคำอธิบายด้วย"