ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 187

ดวงตาของซือเย่เจ๋วเยือกเย็นและดุร้า "ยาอะไร!"

"ยาเค..." ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบ เขาก็ถูกซือเย่เจ๋วเตะลงกับพื้น

ดวงตาของซือเย่เจ๋วแดงฉ่ำ และเขาคำราม "พวกแกกล้าดียังไงมาฉีดเธอด้วยของแบบนี้!"

"ปริมาณไม่มาก ปริมาณไม่มากครับ!" ชายคนนั้นรีบอธิบายขึ้นมาโดยไม่คำนึงถึงความเจ็บปวดจากการที่ตัวร่างเกือบหัก

ยานี้จะเสพติดได้ก็ต่อเมื่อฉีดติดต่อกัน 2-3 ครั้ง แค่ครั้งเดียวจะไม่เสพติด มากสุดแค่ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายตัวไปหลายวันเองเท่านั้น

แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าท่านเจ๋วจะมาตามหาพวกเขา

ซือเย่เจ๋วอุ้มเจียงเซิงขึ้นมาแล้วหันไปมองพวกเขา "ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันจะฆ่าพวกแกหมด"

ภายในรถ

ซือเย่เจ๋วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา มือของเธอเย็นมากจนเขาไม่สามารถทำให้เธออบอุ่นได้

"เซิงเซิง?" ซือเย่เจ๋วพยายามเรียกหาเธอ แต่เจียงเซิงเพียงเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยปฏิกิริยาที่เชื่องช้า

ซือเย่เจ๋วกอดเจียงเซิงแน่น ดวงตาของเขาเย็นชาและกัดฟัน "หลัวเชว่ ขับเร็วๆ !"

"ครับ"

หลัวเชว่เหยียบคันเร่งและเพิ่มความเร็วของรถ

เมื่อเจียงเซิงถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล อารมณ์ที่ผิดปกติของเธอทำให้เธอเหมือนเป็นบ้าเนื่องจากยาที่ออกฤทธิ์เป็นเวลาไม่แน่นอน และยังทำให้แพทย์ที่อยู่ใกล้เธอได้รับบาดเจ็บด้วย

"อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ออกไปเลย อยู่ห่างจากฉัน!"

"เซิงเซิง!"

ซือเย่เจ๋วจับมือเธอแล้วกอดเธอไว้ "เซิงเซิง ผมเอง ไม่ต้องกลัว นี่คือโรงพยาบาล ไม่มีใครกล้าทำร้ายคุณ"

จู่ๆ เจียงเซิงก็กัดไหล่เขา

ซือเย่เจ๋วร้องครวญครางเบาๆ แต่ไม่ได้ผลักเธอออกไป กลับกอดเธอไว้แน่น

"ท่านเจ๋ว..."