ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 205

เธอไม่ยอมกลับไปใช้ชีวิตเก่าของเธออีก

หากออกจากตระกูลเจียงไป เธอก็ไม่เหลืออะไรอีกเลย

ตราบใดที่โน้มน้าวนังเจียงเซิงคนนี้ ขอแค่เธอยอมให้อภัยตัวเอง สักวันหนึ่งเธอจะทำให้นังตัวดีคนนี้หายตัวไป

"เหอะ มันไม่มีประโยชน์หรอกที่จะมาขอร้องฉัน ผลที่ตามมาควรจะเป็นอย่างไรก็ย่อมเป็นอย่างนั้น" เจียงเซิงยืดตัวขึ้น "ตอนนั้นพวกเธอบังคับให้ฉันออกจากตระกูลเจียง ตอนนี้ คนที่ควรออกไปนั้น คือพวกเธอ"

เธอออกจากห้องคนไข้ แม้แต่สายตาก็ยังไม่เหลือบมองเธอเลยสักนิด หลัวเชว่ปล่อยเซียวหลานออกไปและติดตามเธอ

เซียวหลานนั่งแข็งทื่อ สีหน้าของเขาค่อยๆ โหดเหี้ยวขึ้น

**

หลัวเชว่กลับไปที่สำนักงานบริหาร TG และรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลอย่างตรงไปตรงมา ท่านเจ๋วให้เขาทำหน้าที่เป็นลูกน้องคุณหนูเจียงมาครึ่งวัน เขาทำอะไรได้อีก?

ซือเย่เจ๋วยกกรามของเขาด้วยมือเดียว วางเอกสารในมือลงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่มุมปากว่า "ดูเหมือนว่าเธอทำได้ดีมากทีเดียว สมควรให้รางวัล"

หลัวเชว่เบะปากของเขา

เขาทำหน้าที่เป็นลูกน้องก็ค่อนข้างดีด้วย ทำไมไม่ให้รางวัลเขาล่ะ?

เมื่อซือเย่เจ๋วมาที่สตูดิโอ Soul พนักงานพวกนั้นต่างรู้ว่าเขากำลังมาพบใคร ดูเหมือนพวกเขาจะชินแล้ว

เจียงหลินนวดข้อมือของเธอแล้วเดินออกจากโกดัง เมื่อเธอเห็นซือเย่เจ๋ว เธอก็ทำท่าน่าสงสารและพูดว่า "พี่เขย... "

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซือเย่เจ๋วก็ขมวดคิ้วและดวงตาของเขาแย่ลงเล็กน้อย

"พี่เขย ครั้งก่อนนั้นมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรพูดแบบนั้นกับพี่เจียงเซิง คือ ฉันไม่ได้อยากแย่งชิงกับพี่เจียงเซิงอะไร พี่เขยคงไม่ได้โกรธฉันใช่ไหม?"

ซือเย่เจ๋วรู้สึกว่าเธอน่ารำคาญเล็กน้อย

นอกจากเซิงเซิงแล้ว คนในตระกูลเจียงไม่มีใครเป็นคนปกติหรือไง?

เขาไม่ต้องการสนใจมัน และกำลังจะจากไป เจียงหลินกัดริมฝีปากของเธอแล้วก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำให้ตัวเองล้มลงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ซือเย่เจ๋วเป็นคนตาไวหูไวเขาเลยรีบจับไหล่ของเธอไว้ ดวงตาของเขาเย็นชาไม่น้อย