ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 21

ภายในรถ

ซือเย่เจ๋วมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ราวกับว่าเขายังคงคิดถึงสิ่งที่เจียงเซิงพูดอยู่

และแม้ว่าหลัวเชว่จะตะโกนเรียกเขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่ได้ยินแต่อย่างใด

"ท่านซือ" เสียงของหลัวเชว่ดังขึ้น

ซือเย่เจ๋วกลับมามีสติอีกครั้ง แล้วลูบหน้าผาก "มีอะไร?"

หลัวเชว่ยื่นโทรศัพท์ให้เขา "โทรศัพท์จากคุณท่านครับ"

ซือเย่เจ๋วหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือแล้วรับสาย "ครับพ่อ"

คฤหัสถ์เก่าแก่ของตระกูลซือ

"ไอ้ลูกเวร แกมีลูกข้างนอกแล้วใช่ไหม?"

คุณท่านซือกำลังนั่งจิบชาอยู่ในศาลาของลานบ้าน ภาพถ่ายที่แสดงบนจอแท็บเล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเด็กสองคนที่มีลักษณะคล้ายกับลูกชายของเขา

ซือเย่เจ๋วหยุดชะงักและขมวดคิ้ว "ไม่มีนี่ครับ"

"ไม่มีอะไร? แล้วเด็กสองคนนี้ที่ยิงฮวงเซ็นมันอะไรกัน? พวกเขาหน้าตาเหมือนแกทุกประการ"

คุณท่านซือวางถ้วยชาลงอย่างหนัก "ฉันอยากเจอเด็กสองคนนี้"

"พ่อครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนเลย ลูกสองคนนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับผมไปได้"

แม้ว่าเขาเคยแตะต้องเธอ แต่เจียงเวยในหกปีก่อน ก็ไม่ได้ตั้งท้องแต่อย่างใด

"จะเกี่ยวกับแกหรือไม่แกไม่ต้องสนใจหรอก ฉันให้คนไปรับเด็กสองคนนั้นที่ยิงหวงแล้ว แกจัดการเอาเองแล้วกัน"

คุณท่านซือวางสาย

ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้วพร้อมกับแหงนหน้าขึ้น "ไปคฤหัสถ์เก่า"

รถแล่นไปทางชานเมือง

ระหว่างทางทิวทัศน์สวยงาม

เจียงหนวนหนวนฟุบอยู่บนหน้าต่างรถมองออกไปเห็นทิวทัศน์ของภูเขา ด้วยสีหน้าตื่นเต้น "ภูเขาเยอะมากเลย น้ำก็เยอะ สวยจังเลยค่ะ ~"

เจียงเหยียนเหยียนจ้องมองไปที่บอดี้การ์ดชุดดำที่นั่งอยู่ข้างๆเขาแล้วถามว่า "ใครกันที่อยากเจอพวกเรา"

ชายชราหน้าตาใจดีที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารหันหน้ากลับไปแล้วยิ้ม "คุณท่านของเราเองครับ พวกหนูไปแล้วก็รู้เอง วางใจเถอะ คุณท่านของเราไม่ใช่คนไม่ดีอะไร"

"คุณลุง ทำไมพวกคุณถึงต้องอยู่บนภูเขาล่ะ" เจียงหนวนหนวนกะพริบตาแล้วถาม

ชายชราหยุดชะงักแล้วยิ้มแล้วพูดว่า "ที่ที่เราอาศัยอยู่นั้นเรียกว่าดินแดนในอุดมคติ ไม่ใช่บนเขาในป่า"

คฤหัสถ์ตระกูลซือสร้างขึ้นในพื้นที่อุดมสมบูรณ์ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำ ตามหลักฮวงจุ้ย คฤหัสถ์หลังนี้ตั้งอยู่บนภูเขาที่หันหน้าไปทางทิศใต้ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ำ

ไม่นานรถก็มาถึงเมืองโบราณแห่งหนึ่ง ซึ่งทำให้เจียงหนวนหนวนตกตะลึง เพราะบ้านที่นี่สวยงามมาก เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย

หลังจากขับต่อไปอีกเล็กน้อย รถก็หยุดอยู่นอกเรือนสี่ประสาน

ชายชราลงจากรถและเปิดประตูให้กับพวกเขา หลังจากเด็กน้อยทั้งสองลงจากรถ พวกเขาก็จ้องมองคฤหัสถ์ซึ่งดูแปลกใหม่และสวยงามหลังนี้

ในลานบ้าน มีศาลาและห้องใต้หลังคาที่ปูกระเบื้องแบบชายคา

ในสวนสีเขียวมีหินขรุขระ ทางเดินที่สลับซับซ้อน และศาลาที่อยู่ติดกับสะพานหินหยกสีขาวเหนือสระบัว

ชายชราพาเด็กสองคนขึ้นไปบนสะพาน แล้วเดินไปยังศาลา"คุณท่าน ผมได้พาเด็กสองคนนี้มาแล้วครับ"

คุณท่านซือหันกลับมามองดูเด็กสองคนที่พ่อบ้านพามา เขาดูตกใจ แล้วยิ้มโบกมือให้กับพวกเขา "เด็กๆมาหาปู่สิ"

เจียงเหยียนเหยียนและเจียงหนวนหนวนมองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปหาคุณท่านซือ

คุณท่านซือมองไปที่เด็กสองคน โดยเฉพาะรูปร่างหน้าตาของเด็กชาย แล้วถามด้วยรอยยิ้ม "หนูชื่ออะไร"

"เจียงเหยียนเหยียนครับ"เจียงเหยียนเหยียนตอบ

คุณท่านซือพยักหน้าและมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็กๆอีกครั้ง "แล้วหนูล่ะ?"

"คุณปู่ หนูชื่อเจียงหนวนหนวนค่ะ~"เจียงหนวนหนวนกะพริบตา ราวกับว่ามีดวงดาวสว่างไสวซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอ

คุณท่านซือหัวเราะ ปล่อยให้เด็กสองคนนั่งข้างเขา ลูบหัวเล็กๆของพวกเขา "น่าทึ่งมาก พวกหนูดูคล้ายกับลูกชายของฉันมาก"