ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 215

"นี่... รู้ทั้งรู้ว่านี่คือเจียงเซิง ทำไมกลายเป็น..." ผู้เฒ่าเจียงเซไป นังเจียงเซิงนั่นไม่ได้ถูกวางยาหรอกเหรอ?

เจียงเซิงเดินเข้ามาช้าๆ เอ่ยปากช้าๆ และโต้ตอบ "อ้าว! ทำไมเป็นแบบนี้?"

"เจียงเซิง เป็นเธอใช่ไหม นังตัวดีทำร้ายลูกสาวของฉัน" วังเยี่ยนก้าวไปข้างหน้าเพื่อโจมตีเจียงเซิง แต่เจียงเซิงก็หลบเลี่ยงได้

เจียงเซิงซ่อนตัวอยู่ข้างๆ คุณนายเจิ้งอย่างว่องไว "คุณไม่สามารถตำหนิฉันได้ เมื่อเจียงหลินมาส่งฉัน เธอบอกว่าเธอชื่นชมคุณชายเจิ้งมาเป็นเวลานาน และทุบตีให้ฉันสลบไป เมื่อฉันตื่นขึ้นมาฉันก็อยู่อีกห้องหนึ่งแล้ว"

"เธอพูดไร้สาระ ทั้งๆ ที่เธอ…"

คนที่หมดสติบนเตียงค่อยๆ ลืมตาขึ้น และตื่นขึ้นมา แต่เมื่อเธอเห็นคนจำนวนมากยืนอยู่ในห้อง และร่างกายของเธอก็ปวดเมื่อย เย็นชา เธอก็ก้มศีรษะลงเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้า ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาคลุมตัว "ฉัน ...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง..."

เมื่อเห็นเจียงเซิง และเจิ้งโหยวจินที่เปลือยเปล่าอยู่ข้างๆ เธอ เธอก็เหมือนเข้าใจอะไรได้ และร้องออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ "เจียงเซิง แกมันนังตัวดี แกทำร้ายฉัน!"

เจียงเซิงแสดงท่าทางไร้เดียงสา "ฉันทำร้ายคุณได้อย่างไร จะว่าถึงการทำร้ายผู้อื่น ไม่ใช่ว่าพวกคุณที่ทำร้ายฉันเหรอ ฉันรู้สึกแย่ไปทั้งตัวหลังจากดื่มเครื่องดื่มเหล่านั้น ตอนที่คุณช่วยพยุงฉันมาที่นี่ยังพูดว่า คุณหลงรักคุณชายเจิ้ง....."

"คุณพูดไม่จริง ฉันเปล่า ทั้งๆ ที่เป็นแก…"

"ถ้าอย่างนั้น บอกฉันหน่อยสิ ว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่กับคุณชายเจิ้ง"

เจียงเซิงหรี่ตาลงและพูดอย่างจริงจัง "ถ้าคุณไม่ได้บอกว่าคุณชอบคุณชายเจิ้ง ตอนนี้คนที่มีอะไรกับคุณชายเจิ้งก็เป็นฉันแล้ว แต่ในเมื่อคุณบอกว่าคุณชอบเขาแล้ว ฉันก็ไม่สามารถไปปย่งชิงคนรักของคนอื่นได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนั้นฉันยังหมดสติอยู่นี่น่ะ"

"เปล่า ฉัน..." เจียงหลินเองก็ไม่สามารถตอบได้ว่าทำไมกลายเป็นเธอเองเข้า

หลังจากที่เธอส่งเจียงเซิงไปถึงห้อง จู่ๆ เธอก็รู้สึกถึงหลังคอหนักขึ้น จากนั้นก็หมดสติไป