ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 239

เพราะไม่ว่ายังไงตราบใดที่พวกเขายังเป็นลูกของซือเย่เจ๋ว ความสัมพันธ์ในครอบครัวของพวกเขาจะไม่สามารถตัดขาดได้

เจียงเฉินเฉินหันหน้าออกไป "ยังไงหนูก็ไม่ชอบอยู่เลย"

เจียงเหยียนเหยียนไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม เขารู้แค่ว่าคนที่ไม่ดีกับแม่ของเขา งั้นเขาก็ไม่มีทางดีกับเขา

"เย่เจ๋ว"

ซูหลิงโหรวตามเขาออกมา

ซือเย่เจ๋วหันกลับมาอย่างไม่แยแสและจับมือของเจียงเซิง "มีอะไเหรอ?"

เจียงเซิงก็มองกลับมาที่เธอด้วย เธอบอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มีใจให้ซือเย่เจ๋วสินะ?

"เย่เจ๋ว ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะช่วยคุณชักชวนคุณปู่ เพราะยังไงแล้ว…" ขณะที่เธอพูดก็มองไปที่เจียงเซิง "เพราะยังไงแล้ว มันไม่ยุติธรรมเลยที่ให้คุณเจียงเข้ากองทัพ"

เจียงเซิงหรี่ตาลง เธอจะช่วยตัวเองเหรอ?

เด็กทั้งสามคนจ้องมองไปที่ซูหลิงโหรวเพียงเท่านั้น ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีท่าทีเหมือน "เจียงเวย" หรือว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อยากจะตามตื้อพ่อของพวกเขาเหมือนเจียงเวยเหรอ?

ดวงตาของซือเย่เจ๋วมืดลงเล็กน้อยและเขาไม่พูดอะไรเลย

เจียงเซิงยิ้มจางๆ "ขอบคุณคุณซูสำหรับความหวังดีนะ แต่ฉันเป็นคนคนไหนคำนั้นค่ะ"

รอยยิ้มบนใบหน้าของซูหลิงโหรวแข็งทื่อเล็กน้อย "จริงเหรอ? ฉันแค่เป็นห่วงคุณเจียงมากนัก คุณต้องอดทนกับความยากลำบากมากมายในกองทัพเลย"

"ฉันทนต่อความยากลำบากมาทุกประเภทมาหมดแล้ว จะยังห่วงใยแค่นี้ได้ยังไง?"

หลังจากที่เจียงเซิงพูดจบด้วยรอยยิ้ม เธอก็ดึงมือออกจากซือเย่เจ๋ว แล้วเดินไปที่รถพร้อมกับลูกของเธอ

ซูหลิงโหรวกำลังจะพูดอะไรกับซือเย่เจ๋ว แต่เมื่อซือเย่เจ๋วเห็นเจียงเซิงจากไป เขาก็รีบติดตามเธอไป

เมื่อมองดูผู้คนที่จากไป ซูหลิงโหรวก็อดไม่ได้ที่จะกระชับมือที่ข้างลำตัว

ระหว่างทางกลับ