ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 259

"ถ้าอย่างนั้น คืนนี้คุณกลับไปนอนเถอะ" เจียงเซิงดึงมือของเขาออกโดยยิ้มอย่างไม่เต็มใจ แล้วผลักเขาออกจากห้อง

เสียงดัง "ปัง"

ประตูถูกล็อค

เจียงเซิงเอนหลังประตู โดยมีภาพที่เขาและซูหลิงโหรวอยู่ในร้านอวี้ไจ่โผล่ออกจากสมองตลอด แต่เขากลับไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิดตรงไหน เสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรกัน?

ให้ตายเถอะ ทำไมเธอถึงใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก เธอไม่ควรใส่ใจกับเรื่องนี้ถึงจะถูกสิ

เมื่อเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ นอกประตู เจียงเซิงจึงหันศีรษะและครุ่นคิดอยู่ เขาได้ออกไปแล้วหรือยัง?

ก็จริง เธอผลักเขาออกไปแล้ว ถ้าเขารู้ความสักหน่อยก็คงออกไปแล้วนะ

แต่ถ้าเขาแบกหน้าไม่ยอมไปล่ะ?

เจียงเซิงกัดริมฝีปากของเธอ และเปิดประตูโดยไม่สามารถควบคุมสมองของตัวเองได้ ซึ่งซือเย่เจ๋วยังยืนอยู่นอกประตูและไม่จากไปไหนจริงๆ ขณะมองดูเธออย่างน่าสงสารด้วยสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ...

แม่งเอ๊ย!

เจียงเซิงเอื้อมมือออกไปคว้าคอเสื้อของเขา แล้วนำเขาเข้าไปในห้อง ก่อนปิดประตู แล้วกดเขาเข้ากับผนัง จู่ๆ เธอก็เสียการควบคุมขึ้นมาและจูบริมฝีปากของเขาแบบสุ่ม

หากผู้ชายทำแบบนี้เพื่อประกาศเจ้าของ แล้วถ้าผู้หญิงทำล่ะ?

ซือเย่เจ๋วหรีตาลงแล้วมองดูใบหน้าที่สวยงามซึ่งกำลังโกรธเกรี้ยวอยู่ ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขายกมือขึ้นเพื่อจับด้านหลังศีรษะของเธอ กลายเป็นฝ่ายออกแรง

เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วหมุนตัวไปบนเตียง ทั้งสองล้มลงบนเตียงพร้อมกัน เสื้อผ้าของพวกเขาเละเทะ

ซือเย่เจ๋วกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดด้วยเสียงต่ำ "เซิงเซิง คุณเป็นฝ่ายริเริ่มก่อนนะ... "

การริเริ่มและความกระตือรือร้นที่เธอไม่เคยทำมาก่อน ซึ่งถือว่าเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้เขาอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้เขาสูญเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง

เธอเป็นของเขา

ชีวิตนี้ ต้องมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น