ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 264

อยากเห็นภรรยาจริงๆ

วันแรกที่ภรรยาไม่อยู่ ผมคิดถึงเธอ

หลัวเชว่กลอกตาอย่างช่วยไม่ได้ "ท่านเจ๋ว คุณหนูเจียงจะไปเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น ไม่ใช่หลายปี..."

หากอยู่หลายปี ท่านเจ๋วคงต้องเป็นบ้า?

เสียงเคาะประตูของห้องทำงานดังขึ้น เป็นซูหลิงโหรวที่เดินเข้ามา

เธอเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม "เย่เจ๋ว คุณปู่อยากกลับไปที่บ้านเก่าตระกูลซือ คุณเจียงก็ไม่อยู่ที่นี่ เขาเลยฝากฉันไปรับเด็กสามคนกลับบ้านในตอนกลางคืนนี้"

ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้วเล็กน้อย พ่อทูนหัวและแม่ทูนหัวตัวน้อยทั้งสามของเขาไม่ชอบซูหลิงโหรว หากให้เธอไปรับพวกเขา พวกเขาจะก่อเรื่องวุานวายแน่ๆ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงสงบ "ไม่ตองเลย คืนนี้ผมต้องพาพวกเขาไปที่ตระกูลเจียง"

เขาสัญญากับเซิงเซิง ว่าเขาจะพาลูกๆ ไปหาเจียงเซิ่นเมื่อเขามีเวลา

เมื่อเห็นเขาปฏิเสธ สีหน้าของซูหลิงโหรวก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนสักเท่าไร "ก็ได้ งั้นฉันจะกลับไปก่อน"

ทันทีที่เธอหันกลับมา รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอก็จางหายไป และใบหน้าของเธอก็ฉายแววอำมหิต

เมื่อเธอเดินไปที่ลิฟต์ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออกโดยไร้อารมณ์ "ฉี เธอยังอยู่ในค่ายฝึกหรือเปล่า ใช่แล้ว ฉันกลับมาแล้ว ฉันจะไปค่ายฝึกเยี่ยมเธอในพรุ่งนี้..."

วันรุ่งขึ้น

ติงเมิ่งหลานและเจียงเซิงกำลังเดินอยู่บนสนามกีฬา "พรุ่งนี้ต้องเข้าป่าเพื่อฝึกฝน พี่เจียงเซิง คุณตัดสินใจหรือยังว่าจะคู่กับใคร"

"ยังเลย แล้วแต่ครูฝึกจัดให้มั้ง"

การฝึกฝนเข้าป่าจำเป็นต้องไปที่ค่ายกักกันบนภูเขาและต้องจัดคนสองคนทำงานเป็นทีม จะคู่กับใครเธอก็รับได้หมด เพราะเธอแค่ต้องทำภารกิจให้สำเร็จเท่านั้น

เจียงเซิงและติงเมิ่งหลานเดินมาถึงข้างล่างหอพัก ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยเดินมาหาพวกเขา