ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 270

เจียงเซิงขมวดคิ้วและหันไปมองเธอ "เรื่องอะไร?"

วั่งฉียิ้มอย่างได้ใจราวกับจับจุดอ่อนที่ไม่อาจเปิดเผยให้คนอื่นรู้เลย แล้วพูดเยาะว่า "แน่นอนว่าเรื่องที่เธอขโมยผู้ชายคนอื่นสิ"

เจียงเซิงคนนี้ ยังคิดว่าเธอไร้เดียงสามาก แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกส่งเข้ามาเพราะเธอล่อลวงผู้ชายคนอื่นข้างนอก

เธอต้องเปิดโปงธาตุแท้ที่น่าเกลียดของเธอ และให้กู้ยี่ฟานเห็นชัดเจนว่าผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดแค่ไหน!

เจียงเซิงดึงมือของเธอออก และหรี่ตาลงเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณขุ่นเคืองใช่ไหม?"

เธอจงใจพาเธอไปยังพื้นที่หวงห้ามและทิ้งเธอไว้ตามลำพัง ตอนนี้ไม่รู้ไปเอาข่าวลือจากที่ไหนก้อยากจะใส่ร้ายเธอเหรอ?

เธอเจียงเซิงไม่เคยคิดที่จะเป็นฝ่ายไปสร้างปัญหากับใคร แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอกลัว

วั่งฉีก็ไม่กลัวเจียงเซิง "เธอยั่วยวนกู้ยี่ฟาน ก็ถือว่าทำให้ฉันขุ่นเคืองใจแล้ว!"

กู้ยี่ฟาน?

ที่แท้เป็นเพราะเด็กชายคนนั้นงั้นเหรอ?

เจียงเซิงเยาะเย้ยและเลิกคิ้ว "คุณชอบกู้ยี่ฟานมันก็เป็นเรื่องของคุณ มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย คุณไม่สามารถดึงดูดเขาด้วยตัวเอง ดังนั้นคุณต้องโยนความผิดมาใส่ฉันเหรอ"

"ฉันว่าเธอเป็นนังจิ้งจอก…"

เจียงเซิงยื่นมือออกและบีบคางของเธอ ทำให้วั่งฉีตกใจจนเหงื่อเย็นออก "เธอ... เธออยากทำอะไรล่ะ?"

เมื่อเห็นใบหน้าที่เย็นชาเข้ามาใกล้ "ครูของคุณไม่ได้สอนให้คุณอย่าตัดสินคนจากรูปลักษณ์ของพวกเขาหรือ?"

คนรอบข้าง "???"

ตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกใช้แบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

"ไม่มีความภาคภูมิใจในตัวก็ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่นอกจากไม่มีความภาคภูมิใจในตัวแถมยังร้ายกาจนั่นก็เป็นความผิดของคุณเลย" เจียงเซิงปล่อยมือ และกอดแขนไว้เพื่อมองดูเธอ "ถ้าฉันบอกครูฝึกว่า เมื่อวานคุณจงใจพาฉันไปที่เขตหวงห้าม แถมยังทิ้งฉันไว้ตามลำพัง ครูฝึกจะคิดอย่างไรล่ะ"