ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 301

สายลมพัดมาเล็กน้อย และคำพูดนั้นของเจียงเซิงก็เหมือนกับแผ่ซ่านและดังก้องอยู่ในอากาศ

ใบหน้าของซูหลิงโหรวแอบแข็งทื่อ ลางสังหรณ์ของผู้หญิงแม่นมาก เธอฟังความหมายของเจียงเซิงออก

เห็นได้ชัดว่าเธอจะไม่ยอมปล่อยเย่เจ๋ว

นังสารเลวคนนี้ปล่อยไปตามน้ำ เหยียบหัวของเธอประกาศความเป็นเจ้าของแล้ว?

"คุณหนูซู สีหน้าของคุณแย่มากเลยนะคะ ไม่เป็นไรใช่ไหม?" เจียงเซิงแสร้งทำเป็นมองไม่ทะลุ

ซูหลิงโหรวยิ้มด้วยสีหน้านิ่งเฉย: "ในเมื่อคุณเจียงหวงแหนความสัมพันธ์ของคุณกับเย่เจ๋วขนาดนี้ งั้นฉันก็หวังว่าคุณเจียงจะยึดมั่นมันไว้ให้ดี ๆ นะคะ"

"คุณหนูซูวางใจได้ค่ะ ในเมื่อฉันไม่มีทางให้โอกาศผู้หญิงคนอื่นแน่นอน"

ผู้หญิงคนอื่นๆ รวมทั้งเธอซูหลิงโหรว

เจียงเซิงเดินผ่านซูหลิงโหรวและจากไป ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเห็นสีหน้าของซูหลิงโหรว ในใจของเธอก็รู้สึกสะใจ

ซูหลิงโหรวสีหน้าเย็นชา เปลี่ยนไปแย่มากในพริบตา

ผู้หญิงสารเลวคนนี้โชคดีมากจริง ๆ งูพิษกัดไม่ตาย ถึงว่าวั่งฉีไอ้คนที่ใช้การไม่ได้จะพ่ายแพ้ในมือของเธอ แต่อาศัยเธอก็อยากจะข่มขู่ให้ตัวเองล้มเลิกความคิดที่มีต่อเย่เจ๋วเหรอ?

เธอล้วงโทรศัพท์ออกมากดส่งข้อความ

[ไปสืบเรื่องของตระกูลเจียง ยิ่งเร็วยิ่งดี]

เจียงเซิงถือผลการประเมินเดินไปที่ชั้นล่าง กลับเจอกับซือเย่เจ๋วและหลัวหู่ที่ปากบันได หลัวหู่เห็นเจียงเซิงก็หาข้ออ้างหนีไป เหมือนกับทำความผิดอะไรไว้

กลับกันคือซือเย่เจ๋วที่เหมือนกับได้ฟังเรื่องที่สุดยอดอะไรบางอย่าง ทำให้เธออารมณ์ดีเป็นอย่างมาก

เธอก้าวขาเรียวยาวเดินตรงมาที่เธอ หนึ่งก้าวสองก้าว เจียงเซิงถอยหลังไปติด ๆ กันจนชนกับกำแพง

ชายหนุ่มยกมือขึ้นโอบเธอไว้ในอ้อมแขน จากนั้นหัวเราะออกมา: "ประกาศความเป็นเจ้าของต่อซูหลิงโหรวแล้วเหรอ?"

เจียงเซิง: "..."

“บอกว่าหลงรักฉันแล้วเหรอ?”