ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 334

ซือเย่เจ๋วตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ สีหน้าค่อย ๆ เคร่งขรึมลง

วันต่อมา

ณ คฤหาสน์ตระกูลซือ

ซือเย่เจ๋วเดินไปที่ห้องรับแขก เห็นท่านผู้เฒ่านั่งอยู่บนโซฟาอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ สายตาเคร่งขรึมเดินเข้าไปหาโดยตรง: "คุณปู่ไปหาพ่อของเซิงเซิงเหรอ?"

ท่านผู้เฒ่าเห็นว่าเขามาเพราะเรื่องนี้ ก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี: "ฉันแค่ไปเจรจากับเขาเท่านั้น ทำไม มาฟ้องกับนายแล้วเหรอ?"

"ดังนั้น คุณปู่ให้คนลงมือต่อเจียงเซิ่น?"

ลงมือ? ท่านผู้เฒ่าวางหนังสือพิมพ์ลง: "คำพูดนี้ของนายหมายความว่าอย่างไร"

เขาไปหาพ่อของเจียงเซิง เพียงเพื่อแจ้งให้ทราบถึงผลที่ตามมาของการที่หลานชายอยู่กับลูกสาวเขาอยู่ด้วยกัน อันตรายใด ๆ เขาต้องตัดทิ้งให้หมด

ทำไมพอมาถึงตรงนี้กลายเป็นว่าลงมือไปได้?

"เมื่อวานคุณปู่ไปหาเจียงเซิ่น เจียงเซิ่นถูกคนทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาล ไม่ใช่ฝีมือของคุณปู่เหรอ?" ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึม

ท่านผู้เฒ่าตกตะลึง เจียงเซิ่นถูกทำร้ายจนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเหรอ?

เขาโมโหเล็กน้อย นี่มันใส่ร้ายเขาชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?

"นี่มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ทำไม ไม่ใช่ว่านายสงสัยว่าฉันเป็นคนทำหรอกนะ? ถ้าฉันจะลงมือต่อเขาจริง ๆ ฉันคงจะลงมืออย่างเปิดเผยแล้ว วิธีการต่ำต้อยที่จัดการลับหลังแบบนี้ฉันจะใช้มันเหรอ?"

ดูท่าว่าคนตระกูลเจียงก็ไม่ใช่คนดีอะไร นึกไม่ถึงว่าจะทำแบบนี้เพื่อให้หลานชายของตัวเองเกิดความสงสัยต่อตัวเอง

มันทำให้เขาโหโหอย่างมาก

สุดท้ายซือเย่เจ๋วก็ยังเชื่อนิสัยของคุณปู่ของเขา แอบทำลับหลังแบบนี้คุณปู่ไม่มีทางทำแน่นอน

แต่ เป็นใครกัน?

**

สตูดิโอโซล

เจียงเซิงเพิ่งเดินเข้ามาในห้องทำงาน ก็เห็นซือเย่เจ๋วนั่งรออยู่บนโซฟาแล้ว เธอสีหน้านิ่งอึ้งเล้กน้อย สายตาเคลื่อนย้ายออกจากตัวเขา: "คุณมาได้อย่างไร?"