ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 4

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าซือเย่เจ๋วเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญจากราชวงศ์ของประเทศS และยังเป็นเพื่อนกับเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ของประเทศSอีกด้วย ซึ่งเขาต้องเคยเห็นเหรียญที่ระลึกของราชวงศ์ของประเทศSอยู่แล้ว

ต่อให้เธอจะเอามันออกมาได้ ก็คงต้องถูกจับได้ว่าเป็นของปลอมอย่างแน่นอน!

เจียงเซิงเยาะเย้ย "ของล้ำค่าขนาดนั้น ฉันจะเอาออกมาให้เธอดูง่ายๆได้ยังไง?"

ความหมายของประโยคก็คือ เธอไม่คู่ควรนั่นเอง!

เจียงเวยตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ แต่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า "แกไม่กล้าใช่ไหมล่ะ?"

"เย่เจ๋ว คุณเห็นไหมว่าเธอกำลังโกหกอยู่ เธอรู้แก่ใจดีว่าราชวงศ์เคยรับเชิญคุณ และคุณก็รู้จักเหรียญที่ระลึกนั่น เพราะงั้นเธอจึงไม่กล้าเอามันออกมาไงล่ะคะ"

เธอมีทีท่าอีกอย่างเมื่ออยู่ต่อหน้าซือเย่เจ๋ว

ซือเย่เจ๋วกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา "ผมเป็นคนจ่ายเงินหนึ่งพันล้านเอง เป็นความตั้งใจของผมเองที่จะเชิญดีไซเนอร์โซรามา หากคุณสามารถพิสูจน์ได้ว่าคุณคือโซรา เรื่องของวันนี้ผมจะไม่เอาเรื่อง"

"แต่หากไม่ได้" ซือเย่เจ๋วโน้มตัวเข้าหาเธอ แล้วพูดคำต่อคำว่า "คุณจะไม่สามารถอยู่ในเมืองหลวงได้อีก"

ขณะที่เขาเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมจางๆบนตัวของเขาก็ทำให้เจียงเซิงตัวแข็งทื่อ

กลิ่นหอมอ่อนๆของกุชชี่ชาย!

ทำไมเขาถึงได้ใช้น้ำหอมแบบเดียวกับที่ชายคนนั้นใช้ในคืนนั้นเมื่อหกปีก่อน?

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอซีดเล็กน้อย ซือเย่เจ๋วก็ยืดตัวขึ้น ไม่เปิดโอกาสให้เธออีกต่อไป"ในเมื่อคุณไม่สามารถพิสูจน์ได้ ก็ออกไปเองซะ อย่าให้ผมต้องตามคนมาลากคุณออกไป"

เจียงเวยหัวเราะเยาะอย่างมีชัย

เจียงเซิงนะเจียงเซิง ตั้งหกปีแล้ว ทำไมถึงกลับมารนหาที่ตายด้วยนะ?

จู่ๆเจียงเซิงก็เงยหน้าขึ้น ยิ้มอย่างสดใส "คุณผู้ชาย คุณแน่ใจนะ?"

ซือเย่เจ๋วเหล่ตามองเธอโดยไม่พูดอะไร

"คุณผู้ชาย ถ้าฉันสามารถพิสูจน์ตัวตนของฉันได้ แล้วที่คุณเจียงตบฉันเมื่อกี้ จะทำยังไง?"

สีหน้าของเจียงเวยเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอมองไปที่ซือเย่เจ๋วอย่างระมัดระวัง

แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นผู้หญิงของซือเย่เจ๋ว แต่ซือเย่เจ๋วก็ไม่เคยแตะต้องเธอเลยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

หากไม่ใช่เมื่อหกปีก่อน เธอจัดการทุกอย่างได้อย่างรอบคอบ และเปิดห้องด้วยบัตรประจำตัวของเธอเอง เขาก็อาจจะสงสัยในตัวเธอไปแล้วก็ได้

"เย่เจ๋ว..."

"ผมจะให้เธอขอโทษ" ซือเย่เจ๋วพูดอย่างใจเย็น

มือของเจียงเซิงที่ควานหาในกระเป๋าชะงัก เงยหน้าขึ้น "ฉันถูกตบ แค่ให้เธอขอโทษงั้นเหรอ?"

ดวงตาของซือเย่เจ๋วมืดลง "แล้วคุณจะเอายังไง"

เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นมามองอย่างดูแคลน "คนโบราณให้ความสำคัญกับการตอบแทนกลับไปมาก เพราะงั้นฉันต้องตบหน้าเธอคืนกลับไปบ้างถึงจะสมเหตุสมผลใช่ไหมล่ะคะ?"

ผู้คนโดยรอบต่างก็ไม่กล้าส่งเสียงใดๆออกมา

กระทั่งต่างก็เกิดความสงสัยว่า ในเมื่อผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะพูดแบบนี้กับท่านซือได้ หรือว่าเธอจะเป็น...

เมื่อเห็นทีท่าเย่อหยิ่งของเธอ ซือเย่เจ๋วก็เม้มริมฝีปากบางของเขา

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกในเมืองหลวงที่กล้าพูดกับเขาแบบนี้

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นมาว่า "นี่คุณ อย่าได้คืบจะเอาศอกนะ"

"ถ้าอย่างนั้น คุณควรหาดีไซเนอร์คนอื่นดีกว่านะคะ ฉันไม่ชอบทำอะไรที่ขาดทุน"

เจียงเซิงวางเหรียญที่ระลึกไว้ตรงหน้าเขา "ในเมื่อคุณเคยเห็นเหรียญที่ระลึกของราชสำนัก งั้นคุณก็ดูให้เต็มๆตา"

เธอเก็บเหรียญที่ระลึกกลับเข้ากระเป๋า แล้วเดินจากไป

เจียงเวยก้มศีรษะลง กัดฟันด้วยความเกลียดชัง เป็นไปได้ยังไง นังนั่นจะเป็น...

ซือเย่เจ๋วได้ซื้อตัวดีไซเนอร์โซรามาจากลักชัวรี่ในชื่อของเขาเอง ถ้าเขาไม่ได้เอ่ยราคาหนึ่งพันล้านออกมา ตัวเธอเองก็คงไม่สามารถจ่ายได้

ไม่คาดคิดเลยว่า คนคนนั้นกลับเป็นเจียงเซิงไปได้!

และการที่เธอได้ปฏิบัติต่อเจียงเซิงแบบนั้นในวันนี้ ก็เท่ากับเธอตบหน้าซือเย่เจ๋วใช่หรือไม่?