ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 65

เซียวหลานเริ่มตื่นตระหนก เพราะเจียงเซิงนังตัวดีนั่นพูดจริงทำจริงเลย

เจียงเวยกัดริมฝีปากของเธอ "คงไม่มั้ง แต่ถ้าตายแล้วก็ไม่เห็นเป็นอะไร... "

"แบบนี้ได้ยังไง!"

เซียวหลานเดินไปหาเธอ "นังนั่นบอกว่าถ้าเด็กสองคนนั้นตาย เธอก็จะบอกเรื่องทั้งหมดที่เกิดในเมื่อหกปีที่แล้วกับท่านเจ๋ว แถมยังจะแย่งชิงท่านเจ๋วไป อย่าลืมนะ ตอนนี้เธอรู้แล้วท่านเจ๋วเป็นผู้ชายในคืนนั้นเมื่อหกปีที่แล้ว"

เจียงเวยกำมือของเธอแน่น ให้ตายเถอะ เดิมทีเธอแค่อยากจะข่มขู่เจียงเซิงสักหน่อย แต่ตอนนี้งานเข้าจริงๆ เรื่องทุกอย่างยิ่งซับซ้อนมากขึ้นไปหมด!

"ไม่งั้น ให้ฉันไปหาเย่เจ๋วเถอะ ฉันแค่บอกข่าวนี้ให้เขาทราบ และปล่อยให้เย่เจ๋วหาพวกมัน บางทีเย่เจ๋วก็จะไม่สงสัยฉันแล้วก็ได้!"

เจียงเวยคิดว่านี่เป็นทางออกทางหนึ่ง

เซียวหลานเองก็คิดว่ามันใช้ได้ เลยเร่งให้เธอไปทำ

บนโต๊ะทานอาหารสีขาวยาวในคฤหาสน์ตระกูลซือ เด็กทั้งสองมองอาหารตะวันตกชั้นเลิศเต็มโต๊ะ และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเข้าใจว่าอะไรคือ "มีทุกอย่าง"

"คุณลุง ปกติลุงกินของเยอะบนโต๊ะยาวๆ แบบนี้ด้วยคนเดียวตลอดเหรอ?" เจียงนวนนวนพูดด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

ซือเย่เจ๋วนั่งอยู่หัวโต๊ะ ตัดสเต็กด้วยมีดและส้อมอย่างสง่างาม "ไม่หรอก แค่วันนี้ที่พวกหนูอยู่ที่นี่ด้วย"

เขาไม่ใช่คนสิ้นเปลือง แต่เขาอยากปฏิบัติต่อเด็กสองคนนี้อย่างเต็มที่

หลัวเชว่เดินเข้ามาหาเขา โน้มตัวไปกระซิบข้างหูเขา

ซือเย่เจ๋วหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราวและดวงตาของเขาก็มืดลงเล็กน้อย

เขาวางมีดและส้อมลงแล้วลุกขึ้นยืนช้าๆ "พวกหนูกินตามสบายก่อน"

เจียงเหยียนเหยียนและเจียงนวนนวนต่างเฝ้าดูเขาเดินออกไปพร้อมหลัวเชว่ และทั้งคู่ก็มองหน้ากันด้วยความสับสน

ซือเย่เจ๋วเดินไปที่ระเบียง หยิบโทรศัพท์จากหลัวเชว่ "การสอบสวนในเมืองจินเฉิงเป็นอย่างไรบ้าง"

"ท่านเจ๋ว เราจับคนทำตัวลับๆ ล่อๆ ด้านนอกสำนักงานยุติธรรมได้คนหนึ่งระหว่างการสอบสวน เมื่อถูกเราถามจี้เขาก็บอกความจริงว่าเป็นคุณผู้หญิงเจียงเป็นคนสั่งให้เขาทำครับ"

เซียวหลาน แม่ของเจียงเวย?

ดวงตาของซือเย่เจ๋วเย็นชาและเขาพูดอย่างเรียบๆ ว่า "ก่อนที่ผลตรวจจะออกมา ผู้ต้องสงสัยทุกคนจะถูกจับตาดูอย่างใกล้ชิด"

เขาคืนโทรศัพท์ให้หลัวเชว่และหันกลับมา "ฉันสงสัยว่าผู้หญิงในคืนเมื่อหกปีก่อนนั้นไม่ใช่เจียงเวย"

หลัวเชว่ตกตะลึง "คุณต้องการตรวจสอบใหม่อีกครั้งเหรอครับ"

ซือเย่เจ๋วพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า "ไปตามหาผู้จัดการโรงแรมเซิงเทียนเมื่อหกปีที่แล้วมา ฉันต้องการสอบปากคำบางเรื่องอีกครั้ง"

หลังจากที่เจียงเวยรู้ว่าซือเย่เจ๋วไม่ได้อยู่บริษัท เธอก็ไปตามหาที่คฤหาสน์ตระกูลซือ

เพราะ "ความคิดริเริ่ม" ของเธอในคืนนั้นทำให้ซือเย่เจ๋วไม่พอใจมาก ส่วนสาวใช้พวกนั้นพอรู้เรื่องแล้วยังแอบหัวเราะเยาะเธอลับหลังตั้งหลายวัน ซึ่งทำให้เธอโกรธมากจนไม่กลับมาเป็นเวลานาน

เมื่อรอเธอกลายเป็นคุณผู้หญิงของคฤหาสน์ตระกูลซือ เธอจะทำให้สาวใช้ต่ำต้อยที่หัวเราะเยาะเธอเห็นกันดีแน่!

แต่ทันทีที่เธอเดินไปที่หน้าประตู เธอก็เห็นหลัวเชว่และพ่อบ้านเฉินเดินออกไปพร้อมกับเด็กสองคน

เมื่อเจียงเวยเห็นเด็กทั้งสองปรากฏตัวที่นี่ สีหน้าของเธอก็แข็งทื่อทันที

เมื่อเจียงเหยียนเหยียนเห็นเธอ ดวงตาของเขาก็มืดลง และเขาก็จ้องมองเธอด้วยความรังเกียจและน่าขยะแขยงอย่างเห็นได้ชัด

เจียงเวยกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าฝ่ามือของเธอ แต่เธอยังคงเผยรอยยิ้มที่เป็นมิตรและเดินไปหาพวกเขา "พวกหนูเป็นอะไรหรือเปล่า น้าได้ยินมาว่าพวกหนูถูกลักพาตัว ทำให้น้าตกใจแทบแย่เลย"

"เรารู้จักคุณเหรอ?" เจียงเหยียนเหยียนแสดงสายตาอย่างรังเกียจมาก

เจียงเวยกัดฟัน ไอ้เด็กเวรคนนี้กลับไม่ไว้หน้าให้เธอ!

"คุณมาทำอะไรที่นี่?"

ซือเย่เจ๋วเดินออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา

เจียงเวยกัดริมฝีปากของเธอและแสร้งทำเป็นอ่อนแอว่า "เย่เจ๋ว ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาคุณ ฉันได้ยินมาว่าเด็กสองคนนี้ถูกลักพาตัวไป และหาตัวไม่เจอสักที ฉันก็เลยมาหาคุณ"