ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 95

เมื่อสัมผัสได้ถึงมีน้ำหนักทิ้งลงเตียงในด้านหลังตัวเอง เจียงเซิงก็ลืมตาขึ้นอย่างตื่นตัวราวกับนกฮูก

แต่หลังจากชายที่อยู่ข้างหลังเธอนอนลงก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอื่นใดอีก จากนั้นไม่นาน เธอก็หันหลังกลับมาเล็กน้อย

ชายคนนั้นกำลังนอนหันหลังให้เธอ

ระหว่างสองคนนั้นยังมีช่องว่างพอที่นอนเพิ่มมาอีกคนหนึ่งได้ในเตียงคู่นี้

เจียงเซิงเพียงผ่อนคลายความหวาดระแวงของเธอเล็กน้อย แต่เธอไม่กล้าที่จะวางใจอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ เธอไม่รู้ว่าตัวเองคิดซับซ้อนอย่างนี้ไปนานแค่ไหน เธอง่วงนอนมากในช่วงครึ่งหลังของคืนและผลอยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ซือเย่เจ๋วถูกปลุกด้วยมือข้างหนึ่ง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปมองผู้หญิงที่หลับใหลซึ่งนอนอยู่ในท่ายื่นขายื่แขนออไปโดยมีผ้าห่มคลุมไว้แค่ครึ่งหนึ่ง

เขานวดหน้าผาก

ผู้หญิงคนนี้มีท่านอนที่ไม่เรียบร้อยอย่างนี้

เมื่อซือเย่เจ๋วเอามือของเธอออก ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรได้ และมองเธออย่างลึกซึ้ง...

พอรุ่งสาง ม่านที่กำหนดเวลาไว้จะเปิดออกโดยอัตโนมัติอย่างช้าๆ และห้องก็สว่างสดใสทันที

ขนตาบนตาที่ปิดอยู่นั้นกระพือเล็กน้อย เจียงเซิงยื่นมือออกอย่างเกียจคร้านเพื่อกอดผ้าห่มที่อยู่ข้างๆ เธอ ทั้งยังเอาหัวไปแตะกับผ้าห่ม

ความรู้สึกท่งสัมผัสนั้นดูเหมือนแปลกๆ ?

ทันใดนั้น เจียงเซิงก็ลืมตาขึ้นและเห็นชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างๆ เธออย่างชัดเจน แขนขาของเธอค่อยๆ แข็งทื่อ

ซือเย่เจ๋วนอนอย่างเงียบๆ โดยประสานมือและวางอยู่บนท้องของเขา นอนตัวตรงมาก

ส่วนเธอก็เหมือนปลาหมึกยักษ์ที่กอดกับคนอื่น

เจียงเซิงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนขยับมือและเท้าออกจากเขาอย่างระมัดระวัง

รีบดึงผ้าห่มกลับแล้วหลบหนี

ซือเย่เจ๋วค่อยๆ ลืมตาขึ้น หันศีรษะไปมองผู้หญิงที่กำลังจากไป และความโค้งปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

**

ณ TG กรุ๊ป

เจียงเซิงและแฟรงค์เดินออกจากลิฟต์ ทันทีที่เธอเห็นซือเย่เจ๋ว เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามมองออกไปทางอื่น