ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 10

ฟิลิปจ้องไปทางพวกเขาอย่างใจเย็น สีหน้าไม่แสดงความรู้สึก

ไคล์มองมาที่ฟิลิปด้วยความไม่พอใจ ชายคนนี้ดูธรรมดามาก และเขายังใจเย็นขนาดนี้ได้ยังไงกัน? “น่าสนใจดีนี่!”

“พี่ชาย คุณสามารถจ่ายเงินสามแสนได้ไหม?” ไคล์ไม่ใช่พวกนักเลงที่จะได้เริ่มลงมือต่อยตีโดยที่ไม่ถามหาเหตุผล สามแสนเป็นเงินจำนวนมากสำหรับคนทั่วไป ไคล์รู้สึกว่าชายหนุ่มอย่างฟิลิป ไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนนี้ได้อย่างแน่นอน แต่เขาก็ยังต้องถาม ต้องมีศิลปะทางการทูตเสียก่อนที่จะลงมือรุนแรง

“ฉันขอโทษด้วยนะ แต่เขาเป็นคนที่ฝ่าไฟแดงมา อย่างนั้นแล้วเขาก็ควรจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด อีกอย่างเราก็ไม่ได้ชนกันเสียหน่อย” ฟิลิปพูดอย่างใจเย็น

เจคอปชี้หน้าฟิลิป ก่อนจะคำรามออกมาด้วยความโกรธ “หมายความว่าแกจะไม่จ่ายยังงั้นเหรอ?”

ฟิลิปจ้องไปที่เขา เงียบไม่ตอบรับ

ไคล์ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันหน้าไปมองทางรถฮาร์ลีย์ที่พังยับเยินอยู่บนพื้นถนนก่อนจะพูดขึ้น “พี่ชายสามแสนไม่มากเท่าไหร่หรอกนะ ก็แค่ขาข้างหนึ่ง”

นี่เป็นคำขู่ สายตาของฟิลิปเปลี่ยนเป็นเย็นชา แววตาของเขาส่องประกายวิบวับ

ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลที่มั่งคั่ง เงินสามแสนเป็นปัญหาสำหรับเขาไหม? ก็ไม่เลย แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกเอาเปรียบเป็นอันขาด

“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันไม่มีเงินล่ะ?” ฟิลิปตอบกลับ

เหล่าไบเกอร์หัวเราะเยาะฟิลิป ราวกับเขาเป็นคนโง่

ไคล์ถูจมูกของเขา ก่อนจะเอาแขนพาดที่ไหล่ของฟิลิป ส่งยิ้มอวดดีให้เขา “นี่ลุง ลุงรู้มั้ยว่าผมเป็นใคร? ผม ไคล์ ลียง เจ้าแห่งถนนทางเหนือ ทุกคนให้ความเคารพผมด้วยการเรียกผมว่า ‘ลูกพี่ไคล์’ มันคงจะเป็นเรื่องที่ฟังดูไม่ขึ้นถ้าคุณจะไม่ชดใช้อะไรเลยในวันนี้”

ไคล์รู้สึกขำ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับชายที่โง่เง่าขนาดนี้ หรือหัวของเขาทำจากเหล็กอย่างนั้นเหรอ? หรือเขาคิดว่าเขาเป็นตัวฮันนี่แบดเจอร์? น่าขำสิ้นดี!

“ลูกพี่ไคล์ แค่มองดูเสื้อผ้าของเขา ก็บอกได้แล้วว่าเขาจน”

“เจ้าคนโง่นี่คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือฮาร์ลีย์ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“ลุงรีบขอให้ใครสักคนเอาเงินมาให้ลุงซะ ลูกพี่ของเราไม่เคยยอมใครเรื่องต่อยตีหรอกนะ” กลุ่มไบเกอร์ยังคงพูดถากถางต่อไป เหล่าหญิงสาวต่างยืนกอดอกด้วยความไม่พอใจ ขณะที่หนุ่ม ๆ เอนตัวพิงรถมอเตอร์ไซต์พร้อมกับสูบบุหรี่

ลินน์ก็อยู่ในกลุ่มคนพวกนั้นด้วย เธอมองมาที่เขาอย่างเย็นชา เธอยืนพิงหญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่กางเกงหนัง เสื้อเอวลอย

“เขาคือพี่เขยลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง เป็นขยะไร้ประโยชน์ ที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยเงินที่ลูกพี่ลูกน้องของฉันหามาได้” จู่ ๆ ลินน์ก็ขัดจังหวะขึ้นมา พูดเรื่องนี้ราวกับว่ามันจะทำให้เธอกลายเป็นคนดัง

“ห๊ะ! เป็นแมงดาอย่างนั้นเหรอ? ลุงฝีมือดีไม่เบานิ ทำไมไม่สอนเราหน่อยล่ะ?” ไบเกอร์สองสามคนหัวเราะเยาะออกมาอีกครั้ง

ไคล์กลั้นหัวเราะและส่ายหน้า เขาเกลียดผู้ชายที่หวังพึ่งแต่ผู้หญิงที่สุด “ว่าแต่จะตัดสินใจยังไงดีล่ะ ลุง?” ไคล์ถามขึ้นเขายิ้มเยาะ พร้อมที่จะลงมือ

ฟิลิปยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ เขานึกอยู่ในใจ คิดว่าถึงเวลาสักที

ในขณะนั้นเองม่านตาของฟิลิปก็หรี่ลง เมื่อเขาเห็นสกู๊ตเตอร์สีแดงจำนวนมากขับมาทางนี้จากไกล ๆ

“พวกพนักงานส่งอาหารมาทำอะไรที่นี่เยอะแยะ?” ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมาแต่ทุกคนก็หันหลังกลับไปดู

เมื่อพวกเขามองเห็นเหล่าสกู๊ตเตอร์สีแดง หมวกกันน็อกสีแดงและเสื้อแจ็คเก็ตสีแดง มันไม่ใช่แค่ 10 คัน แต่ทั้งถนนสี่แยกเต็มไปด้วยกลุ่มคนส่งอาหารจำนวนกว่า 50 คัน รถสกู๊ตเตอร์รายล้อมพื้นที่ไว้ทั้งหมดในทันที

“บ้าเอ๊ย! นี่มันอะไรกัน! พวกนั้นมันก็แค่สกู๊ตเตอร์ราคาถูก” เจคอปตะโกนออกมาก่อนที่เขาจะหันไปหาฟิลิป และถามขึ้น “นี่แกโทรเรียกพวกมันมาเหรอ?”

ฟิลิปพยักหน้า “ใช่”

ฮ่าฮ่าฮ่า! เสียงหัวเราะดังออกมา

“นี่แกคิดว่าโทรเรียกพนักงานส่งอาหารพวกนั้นมา จะช่วยอะไรได้อย่างนั้นเหรอ?” เจคอป หัวเราะ ออกมาพร้อมกับพูดดูถูก

ไคล์ขี้เกียจเกินกว่าที่จะถากถาง เขาทำเพียงสายหน้า ชายคนนี้โง่จริง ๆ สินะ ถึงได้ทำเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้ วิธีนี้กำลังเป็นที่นิยมหรือยังไงกัน? โทรเรียกพนักงานส่งอาหารเพื่อให้มาช่วยตัวเอง น่าขำเสียจริง!

ลินน์ที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มไบเกอร์เมื่อเธอเห็นเหตุการณ์ เธอไม่สามารถกลั้นหัวเราะไว้ได้ พี่เขยลูกพี่ลูกน้องคนนี้ของเธอช่างตลกเสียจริง ลูกพี่ลูกน้องของเธอตกหลุมรักผู้ชายอย่างนี้เหรอ? เขามันก็แค่ขยะ!

ในตอนนั้นเองท่ามกลางกลุ่มผู้ส่งอาหาร แอกเนสปรากฏตัวขึ้นในชุดสูทกระโปรงสีดำ ภายใต้แสงไฟหน้าที่ส่องออกมาจากสกู๊ตเตอร์ เธอเดินเข้ามาหาฟิลิป

ฟิลิปส่งสายตาให้เธอและแอกเนสก็เข้าใจทันที ฟิลิปเคยบอกเธอไว้ก่อนหน้านี้ว่าตัวตนของเขาจะต้องเป็นความลับ ชายคนนี้จะไม่ใช้ชีวิตให้เป็นจุดสนใจของผู้อื่น

แอกเนสหันกลับไปเผชิญหน้ากับไคล์ และกลุ่มของเขาพูดขึ้นด้วยท่าทีสบาย ๆ “ฉันเป็นผู้จัดการของฟิลิป ถ้าคุณมีปัญหาอะไรกับเขา ก็มาคุยกับฉันนี่”

สายตาของไคล์สำรวจแอกเนส ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้หญิงคนนี้งดงามไร้ที่ติ เธอสวยยิ่งกว่าหญิงสาวรอบ ๆ กายเขา

“ก็ได้ผมจะคุยกับคุณแทน” ไคล์ตอบรับอย่างยินดี “สามแสน เมื่อพวกเราได้เงินเขาก็สามารถไปได้”