ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 118

วินน์ค่อนข้างจะตกใจอย่างไม่ทันตั้งตัว

ทำไมพวกเขาถึงเรียกฟิลิปว่า…มิสเตอร์คลาร์ค?

เดี๋ยวนะ!

ชายผู้นี้… ชายผู้นี้เป็นเจ้าของ เวอร์เทียสคอร์ท คาเวียร์ มอร์ริส!

ครั้งสุดท้ายที่เขาได้ไปร่วมงานวันเกิดของพ่อของวินน์ด้วยตนเองเอง นำไวน์ชั้นดีและบัตรสมาชิกแพลตตินั่มไปให้เขาด้วย!

นอกจากนี้ วินน์ยังจำได้อย่างแจ่มแจ้งว่าเขาเคยพูดถึงมิสเตอร์คลาร์คเมื่อครั้งที่แล้วด้วย

ย้อนกลับไปในตอนนั้น ทุกคนดูถูกฟิลิป ดังนั้นเป็นที่แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่มีวันเชื่อมโยงชื่อนั้นกับเขา มีเพียงวินน์เท่านั้นที่ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับสิ่งนั้น แม้ว่าในไม่ช้าเธอก็ลืมเรื่องนั้นไปเช่นกัน

แต่ว่า... ที่นี่และตอนนี้...

คาเวียร์เข้ามาหาพวกเขาอีกครั้ง คราวนี้เขาเรียกสามีของเธอว่ามิสเตอร์คลาร์คด้วยความเคารพ!

ไม่ว่าวินน์จะโง่เขลาแค่ไหน ถึงตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะประติดประต่อบางสิ่งเข้าด้วยกันแล้ว

หรือว่าคืนนั้น คาเวียร์ได้มอบของขวัญเหล่านั้นให้พ่อของเธอแทนฟิลิป ฮะ?

ฟิลิปสังเกตเห็นวินน์ที่กำลังคิดอย่างจนหัวหมุน

เวรล่ะ ตอนนี้เธอต้องค้นพบอะไรซักอย่าง

นั่นคือเหตุผลที่เขาจ้องคาเวียร์อย่างเย็นชา แค่มองเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้คาเวียร์หมดคำที่จะพูด

อะไรกันวะ? ฉันจะจบเห่ด้วยการทำให้มิสเตอร์คลาร์คไม่พอใจเหรอ?

คาเวียร์กลัวมากจนขาสั่น

ฟิลิปไม่สนใจไอเดนผู้ที่ยังคงตะโกนอย่างไม่ลดละ เดินเข้าไปหาวินน์ที่สับสนอย่างเห็นได้ชัด เธอยังถอยหลังไปสองสามก้าว ถอยห่างจากเขาด้วยความตื่นตระหนก

“วินน์ฉันจะตอบคำถามที่เธออาจจะมีในภายหลัง โอเคไหม? ตอนนี้เธอไปรอฉันข้างนอกได้ไหม?”

วินน์ขมวดคิ้วที่สวยงามของเธอ มองฟิลิปอย่างสับสน จากนั้นเธอก็เหลือบมองที่ไอเดนและคาเวียร์ ในที่สุดก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร และเดินออกจากล็อบบี้ไป เธอยังคงมึนงงอยู่บ้าง

ก่อนที่เธอจะจากไป เธอหันกลับมามองฟิลิปหนึ่งครั้ง เขายังคงยิ้มอ่อนโยนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี

นั่นทำให้หัวใจของเธอผ่อนคลายลงบ้าง

ไม่ว่ายังไง เขาก็ยังเป็นฟิลิป คลาร์ค

ฟิลิปถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นวินน์ออกไปทางประตู จิตใจของเขาเต้นระรัว ในขณะที่สงสัยว่าเขาควรอธิบายเรื่องนี้กับวินน์อย่างไรและพยายามตบตาเธอ

เช่นนั้น ถ้าเขาไม่สามารถปกปิดมันไว้ได้อีกต่อไป เขาควรบอกความจริงกับเธอไหม?

บางทีเขาอาจจะให้คำใบ้บางอย่างแก่เธอเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงและดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

เมื่อจบเรื่องนี้แล้ว ฟิลิปก็เลิกกังวลและหันไปมองไอเดนแทน

อีกคนเริ่มตื่นตระหนกเล็กน้อย เมื่อเห็นคาเวียร์นำเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาแทรกแซง วิธีที่คาเวียร์ปฏิบัติต่อฟิลิปอย่างให้ความเคารพนั้นทำให้เขาสับสนเช่นกัน

มิสเตอร์คลาร์คงั้นเหรอ?

นี่มันหมายถึงเรื่องตลกที่ไร้สาระแบบไหนกัน?

เขาเป็นแค่เศษขยะที่ไร้ประโยชน์ เป็นแค่คนส่งของ! เขาทำอะไรถึงเป็นใบรับรองว่าเขาควรถูกเรียกว่ามิสเตอร์คลาร์ค?

คาเวียร์ มอร์ริส บ้าไปแล้วเหรอ?!

“คุณหมายความว่าอะไร มิสเตอร์มอร์ริส?” ไอเดนไม่กล้าที่จะเหิมเกิมกับคาเวียร์

ใช่ คาเวียร์ มอร์ริส เป็นเพียงเจ้าของร้านอาหาร แต่เห็นได้ชัดว่าเขามีเครือข่ายที่ซับซ้อนของระบบเส้นสายที่ให้การสนับสนุนเขาอยู่

มีข่าวลือมากมายว่าเขาเกี่ยวข้องกับบุคคลสำคัญในเขตนี้

นั่นคือเหตุผลที่ร้านอาหารของเขามีสาขาทั่วเขตริเวอร์ฟร้อนท์ มันเกือบจะเป็นการผูกขาดทางการค้าเลย!

ภูมิหลังและทรัพยากรของคาเวียร์เป็นเหตุผลเดียวได้รับความระมัดระวังจากไอเดน

ดังนั้นไอเดนจึงปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพ

คาเวียร์เห็นฟิลิปขมวดคิ้ว และอีกคนก็ยืดตัวขึ้นทันที เขาเดินเข้าไปใกล้ไอเดน มองเขาอย่างเย็นชาและพูดว่า “มิสเตอร์แกรนท์ ที่นี่คืออาณาเขตของผม คุณช่วยอธิบายได้ไหมว่าทำไมคุณถึงพาพวกอันธพาลมาที่นี่เพื่อก่อความวุ่นวาย”

คาเวียร์ไม่ต้องการสร้างศัตรูกับไอเดนเช่นกัน ไอเดนมีคุณพ่อที่ร่ำรวยและทรงอำนาจ การล่วงละเมิดเขาไม่ทำให้สิ่งใดดีขึ้นมาสำหรับคาเวียร์

ไอเดนหัวเราะอย่างเย็นชา "มิสเตอร์มอร์ริส คุณกำลังพยายามปกป้องคนโง่เง่าที่อยู่ข้างหลังคุณเหรอ?”

คนโง่เง่า?

เพียะ!

คาเวียร์ตบหน้าไอเดนอย่างง่ายดาย!

การตบอย่างกะทันหันทำให้ไอเดนสับสนไปเสียหมด เลือดเริ่มไหลออกมาจากจมูกของเขาอีกครั้ง!

“ไอ้บ้า! คาเวียร์ มอร์ริส แกบ้าไปแล้ว!” ไอเดนคำราม เขาจับจมูกของเขาอย่างรวดเร็ว

ตลอดชีวิต ไอเดนไม่เคยถูกตบตีแบบนี้มาก่อน

วันนี้พวกเขามีความแค้นอะไรกับเขาอย่างนั้นเหรอ?

"หุบปาก! ไอเดน แกรนท์ ฉันเตือนแกแล้ว อย่าหยาบคายกับมิสเตอร์คลาร์ค หากแกยังจะทำ แม้แต่คุณพ่อของแกก็จะต้องขอโทษมิสเตอร์คลาร์คเมื่อเขามาถึงที่นี่!” คาเวียร์ตะโกน สายตาเย็นชาดั่งมีน้ำแข็งในดวงตา

ไอเดนเดือดดาล เขาร้องเสียงหลงว่า “ดีมาก คาเวียร์ มอร์ริส! มาดูกันว่าในวันนี้ใครจะกล้าหยุดฉันไม่ให้กำจัดฟิลิป คลาร์ค!”

ด้วยเสียงคำราม แดนและคนของเขายืนเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของคาเวียร์

ความตึงเครียดนั้นชัดเจน เหมือนกับบอลลูนโป่งแน่นที่ลอยอยู่ใกล้ปลายเข็ม

ทันใดนั้น ฟิลิปยืนขึ้นอย่างสงบและกดหมายเลขโทรศัพท์ อีกด้านเป็นเสียงของจอร์จ โธมัส ที่คุ้นเคยและสุภาพ “มีอะไรให้รับใช้ครับ นายน้อย?”

“ฉันให้เวลาคุณสิบนาที กำจัดกลุ่มการศึกษาสเปลนเดอร์และสตาร์ดรีมมีเดียของไอเดน แกรนท์ทิ้งทั้งหมด” ฟิลิปกล่าวอย่างใจเย็น

อีกด้านของปลายสาย จอร์จตอบทันทีว่า “ครับท่าน ตามรับสั่ง”