ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 121

ความเข้าใจผิดและความกดดันทั้งหมดทั้งมวลที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาณมาตลอดช่วงสองสามปีที่ผ่านมานั้นพังทลายลงไปในทันที

มันมากเกินกว่าที่เธอจะรับไหว เธอรัวกำปั้นเล็กของเธอลงที่หน้าอกของเขา ต่อว่าออกมาเบา ๆ “มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ทำไมถึงไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้? ฉันเที่ยววิ่งไปขอร้องอ้อนวอนคนอื่นไปทั่ว คุณก็รู้นิว่าฉันไม่ใช่คนที่วิ่งไปขอร้องใครต่อใครมาก่อน? ฮึก…”

วินน์ปลดเปลื้องทุกอย่างที่มีอยู่ภายในจิตใจผ่านน้ำตาไหลริน ฟิลิปโอบกอดเธอแน่นกว่าเดิม “ขอโทษนะวินน์ เป็นความผิดของผมเอง ผมสัญญาว่าจะทำให้อนาคตของคุณและมิล่าสว่างสดใส ได้โปรดเชื่อผมเถอะนะ”

หลังจากนั้นวินน์เอ่ยถามฟิลิปขึ้นมาอย่างกังวล ดวงตาของเธอแดงก่ำ “ในเมื่อทะเลาะกับพ่อแม่ใหญ่โตเสียขนาดนั้น คุณยังจะมีเงินจ่ายค่าผ่าตัดให้มิล่าอยู่เหรอคะ?

ฟิลิปรู้สึกกระอักกระอ่วนและเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น “ที่จริงแล้วผมมีบัตรเครดิตที่มีเงินในนั้นอยู่สองสามล้าน ผมไม่เคยเอาออกมาใช้เลยเพราะไม่อยากจะทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ ตอนนี้คุณไม่ต้องกังวลต่อไปแล้วนะ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง”

วินน์พยักหน้าอย่างจำใจและไม่ได้ถามอะไรอีก

เธอรู้ว่ามันจะต้องมีเหตุผลอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ฟิลิปปิดบังความจริงมาตลอดหลายปีนี้ และเพิ่งเปิดใจบอกเธอให้รู้ในวันนี้

ฟิลิปค่อนข้างหัวดื้อและหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอรู้เรื่องนั้นดีตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกับเขา

สองสามปีที่ผ่านมา เขาเริ่มจากการเป็นชายหนุ่มที่หัวดื้อที่น่าภาคภูมิไปเป็นชายหนุ่มที่ยอมทำงานหนักและก้มหน้ารับคำดูถูกมากมาย เขายอมอดทนมาเป็นเวลานาน จึงไม่แปลกที่เขาเองก็คงจะรู้สึกเหนื่อยและเต็มไปด้วยบาดแผลต่าง ๆ

พูดกันตามตรง วินน์รู้สึกกังวลเล็กน้อยที่ต้องมารับรู้เรื่องทุกอย่างในครั้งเดียว

แม้ว่าจะจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่เธอก็พร้อมที่จะเชื่อในตัวฟิลิป

อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าเขาไม่ใช่คนไม่เอาถ่าน

ในคืนนี้ ฟิลิปพูดโกหกออกมา แต่ก็เพียงแค่ครึ่งเดียว

เขานอนนิ่งบนพื้น จ้องมองแผ่นหลังเพรียวบางของวินน์และใบหน้าแก้วตาดวงใจของพวกเขา มิล่าที่นอนหลับอยู่บนเตียง ฟิลิปยังคงว้าวุ่นอยู่ภายในจิตใจ เขาจะโกหกต่อไปอย่างไรดีหลังจากนี้? น่าปวดหัวจริง

‘วินน์คุณคงไม่รู้เรื่องนี้ แต่ครอบครัวของสามีคุณไม่ได้แค่ร่ำรวยมากกว่าครอบครัวตระกูลแกรนท์นิดหน่อยหรอก

ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะมาเทียบกับตระกูลของฟิลิปได้เลย

ถึงอย่างไรก็ตาม ทุกอย่างจะต้องดำเนินอย่างค่อยเป็นค่อยไป

เช้าวันถัดมา ที่ห้องซักล้าง ฟิลิปมองไปที่วินน์และถามขึ้นอย่างกังวล “วันนี้คุณอยากกลับไปที่โรงพยาบาลไหม? ช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ คุณแทบจะไม่ได้รับการตรวจเลยนะ”

วินน์ยิ้มอย่างใจเย็นก่อนจะพูดขึ้น “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะเสียเงินไปทำไมกัน? เร็ว ๆ เข้ารีบป้อนข้าวมิล่า พ่อแม่ของฉันอยากให้พวกเราไปหาที่บ้านวันนี้ พวกท่านคงจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างถึงอยากเจอเรา”

ฟิลิปไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เขาได้ติดต่อให้เห็นเฮนรี่ เทิร์นเนอร์เข้ามาดูแลอาการของมิล่าในช่วงบ่ายนี้แล้ว