ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 122

มาร์ธาโกรธจนตัวสั่น!

‘ไอ้คนไม่เอาถ่านนี่คิดว่ามันจ่ายไหวงั้นเหรอ? คิดว่ามันจะไปหาเงินมาไหน? ในเวลาแบบนี้ ยังกล้าจองหองพองขนได้แบบนี้ หน้าไม่อายจริง ๆ’

มาร์ธาจ้องเขม็งไปที่ฟิลิป พร้อมกับความอดทนที่หมดลง “ฟิลิป รู้ใช่ไหมว่าพูดอะไรออกมา? แกไม่อยากได้เงิน 500,000 ดอลลาร์จากครอบครัวเรา และมีปัญหาหาเงินมาจ่ายได้เอง ว่างั้น? ได้ ได้ เดี๋ยวนี้เก่งแล้วงั้นสิ? แกคิดว่าตอนนี้แกสูงส่งกว่าตระกูลจอห์นสันของเราแล้วสิ ก็ดี ถ้าอย่างนั้น แกก็จะได้หย่ากับวินนให้เร็วที่สุด ลูกสาวของเราที่ยังสวยสะพรั่งก็จะได้แต่งเข้าตระกูลร่ำรวยในอนาคตข้างหน้า!

ฟิลิปเผยใบหน้าที่บึ้งตึงขึ้นทันตา เขาพูดขึ้นมาอย่างห้ามปากตัวไม่ได้ “แม่ ที่จริงแล้วผมมี…”

“มีอะไร? แกอยากจะบอกว่าแกมีเงินเยอะแยะอย่างนั้นเหรอ?” มาร์ธาเยาะเย้ย แล้วชี้หน้าเขาก่อนจะพูดกับมิล่าอย่างเย้ยหยิ่ง “ถ้าไม่ใช่เพราะพวกแกสองคนพ่อลูก วินส์ก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้ ฉันเองก็ไม่ต้องมาคอยหลบหน้าคนในตระกูลเพราะความอับอาย หยุดพล่ามไร้สาระสักที ตระกูลจอห์นสตันไม่ต้อนรับแกอีกต่อไป ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้และพาลูกนอกคอกของแกไปด้วย”

ตั้งแต่วินน์แต่งงานกับฟิลิปมา มาร์ธาไม่เคยจะพูดหรือทำดีกับฟิลิปเลยแม้แต่น้อย

และยิ่งแย่ลงกว่าเดิม เมื่อธุรกิจของฟิลิปไปไม่รอดและมีหนี้สินมากมาย ฟิลิปก็กลายเป็นคนที่คอยรับใช้เธอ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคอยจิกกัดเขาตลอด

และยิ่งไปกว่านั้นเพราะวินน์ท้องก่อนแต่ง มาร์ธาจึงถูกคนในตระกูลดูถูก และถากถากเป็นอย่างมาก

ท่าทีของพ่อที่มีต่อเธอก็แย่ลงมากเช่นเดียวกัน

ด้วยเหตุผลนี้มาร์ธาจึงตั้งแง่เกลียดชังฟิลิปมาตั้งแต่ตอนนั้น

ฟิลิปนิ่งเงียบไป เขารู้ดีว่าเรื่องที่แม่ยายเกลียดเขา ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

ถึงแม้ว่าเขาจะบอกเธอในตอนนี้ว่าเขาร่ำรวยและมีอิทธิพลมากขนาดไหน มาร์ธาก็คงจะไม่เชื่อ และคงจะทำให้เขากลายเป็นตัวตลกก็เท่านั้น

วินน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป พูดขึ้นด้วยเสียงเย็น “ แม่คะ เลิกจุกจิกจู้จี้เสียทีได้ไหม? ตลอดปีหลายปีที่ผ่านมา พวกเราต่างรู้ดีว่าความรู้สึกของแม่ที่มีต่อฟิลิปเป็นยังไง แล้วเขาเคยต่อว่าอะไรแม่ไหม? ทำไมแม่ถึงต้องการให้หนูหย่ากับฟิลิปขนาดนี้ด้วย?”

วินน์เองก็ไม่พระอิฐพระปูนที่ไหน แต่เธอจำเป็นต้องระงับอารมณ์เอาไว้ เพราะนั่นคือแม่ของเธอ

แต่ในตอนนี้ฟางเส้นสุดท้ายของเธอได้ขาดลงแล้ว

“ใช่! แกต้องเซ็นใบหย่าวันนี้ ฉันได้เตรียมการจัดแจงให้แกไปดูตัวในอีกสองสามวันข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว ฉันคิดว่าฆวน ปาร์คเกอร์ และไอเดน แกรนท์ เป็นตัวเลือกที่ดีให้แกได้แน่” มาร์ธาพูดอย่างฉุนเฉียว

ใคร ๆ ก็รู้เรื่องนี้ไปทั่ว

วินน์เหนื่อยใจที่จะทะเลาะกับแม่ของตนแล้ว เธอจึงหันไปหาฟิลิปและพูดขึ้น “ฟิลิป คุณสามารถหาทางรักษามิล่าได้จริงใช่ไหม?”

ฟิลิปหันหน้ามา พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ ไม่ต้องกังวล ผมติดต่อโรงพยาบาลไว้แล้ว มิล่าจะเข้ารับการรักษาในบ่ายนี้”

วินน์พยักหน้า และรู้สึกโล่งอก

“โรงพยาบาล?” มาร์ธาเห็นว่าทุกสิ่งไม่เป็นไปดั่งที่เธอต้องการเธอจึงรีบพูดกับวินน์ขึ้นมา “วินน์อย่าไปเชื่อไอ้คนไร้ประโยชน์นี่นะ! พวกแกสองคิดว่ามีเงินพอที่จะรักษามิล่างั้นเหรอ?”

“วินน์ แม่ไม่ได้จะบังคับแกนะ แต่นี่ก็เพื่อตัวแกทั้งนั้น อนาคตของแกจะเป็นยังไงถ้าแกยังจะดันทุรังใช้ชีวิตกับมันต่อไป?” มาร์ธาเปลี่ยนวิธีเพื่อโน้มน้าวใจลูกสาว

อย่างไรก็ตาม วินน์อ่านการกระทำของแม่เธอออก เธอจึงพูดขึ้น “แม่ทำเพื่อตัวหนูหรือว่าตัวเองกันแน่?”

วินน์รู้จักนิสัยและอารมณ์ของแม่เธอดี

มาร์ธาทำไปก็เพื่ออยกให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย เพื่อจะได้เอาไปคุยโวกับคนในตระกูลคนอื่นได้

เธอไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าลูกสาวเธอจะมีความสุขหรือไม่

เมื่อได้ยินดังนั้น มาร์ธาก็ร้องเสียงหลงขึ้นมาด้วยความโกรธจัดพร้อมกับตำหนิ “วินน์ หมายความว่ายังไง? นี่แกคิดว่าวิธีการของฉันจะทำให้แกลำบากอย่างนั้นเหรอ?”

มาร์ธาไม่รู้ว่าจะอธิบายความโกรธนี้อย่างไร ‘ทำไมลูกสาวฉันถึงได้โง่ขนาดนี้กันนะ? เห็นคนนอกดีกว่าแม่ของตนได้ยังไง’

วินน์ไม่อยากจะใส่ใจเรื่องนี้อีกแล้ว เธอหันหลังกลับ ตั้งใจที่จะเดินออกจากบ้านนี้ไปพร้อมกับฟิลิป

มาธาร์ไม่ยอมให้พวกเขาจากไป เธอรีบทรุดตัวลงไปที่พื้นพร้อมกับตบลงไปที่หน้าขางพร้อมกับคร่ำครวญ “พระเจ้าคะ ท่านคงอยากให้ฉันตายไปให้พ้น ๆ สินะ ลูกเขยที่ได้มาก็เป็นแค่ไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์ แถมลูกสาวตัวดีก็เข้าข้างคนนอกมากกว่าแม่ของตน บอกฉันทีเถิดว่าให้ฉันทำอย่างไร? ฉันควรจะตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด”

หัวของวินน์แทบจะระเบิดออกมาในทันทีที่มาร์ธาเริ่มร้องไห้คร่ำครวญ เธอจึงรีบไปพยุงตัวแม่ขึ้นมา

มาธาร์ไม่ยอมลุก เธอปัดมือของวินทิ้งก่อนที่จะทุบอกและตบขาต่อไป “ถ้าแกไม่ยอมหย่าในวันนี้ ฉันจะเอายาเบื่อหนูกับยาฆ่าหญ้ากรอกปากให้มันตาย ๆ ไปซะ”

วินน์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาในทันที เธอพูดขึ้น “แม่ค่ะ ได้โปรดเลิกทำให้เรื่องวุ่นวายสักที”

“ทำให้วุ่นวายงั้นเหรอ?” มาร์ธาดีดตัวลุกขึ้นพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง “แกทำใจเชื่อไอ้คนไร้ประโยช์นี่ลงได้ยังไง? สามปีที่มันอยู่กับเรา มันทำอะไรให้กับตระกูลเราบ้าง? แล้วมันให้อะไรกับแกบ้าง? เมื่อตอนที่แกทั้งคู่แต่งงานกัน พ่อแม่ของมันไม่แม้แต่จะโพล่หัวมางาน ตายไปแล้วเหรอไง หรือรังเกียจครอบครัวของเรามาก?”

มาร์ธาทำเกินกว่าไปแล้ว เธอพูดแม้กระทั่งพ่อแม่ของฟิลิปตายไปแล้ว

มาร์ธาจะทำตัวอย่างไร ถ้ารู้ว่าญาติฝ่ายเจ้าบ่าวเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก

สีหน้าของฟิลิปมืดมนลงในทันที

วินน์เองก็โกรธมากเช่นกัน เธอพูดขึ้น “แม่คะ แม่พูดเรื่องแย่ ๆ แบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน? ขอแค่ครั้งเดียว แม่ช่วยคิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างได้ไหม? แล้วฟิลิปก็เป็นลูกเขยของแม่ แม่ไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลยเหรอ?

“หนูขอบอกกับแม่ไว้ตรงนี้เลยนะว่าหนูจะไม่หย่ากับฟิลิป ถ้าแม่อยากจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรา ก็เชิญทำต่อไปค่ะ!”

เมื่อไหร่ก็ตามที่วินโกรธขึ้นมา ไม่มีใครหน้าไหนหยุดเธอได้

และในตอนนี้มาร์ธาฉุนเฉียวเป็นอย่างมาก มือของเธอฟาดเข้าที่หน้าลูกสาวอย่างจัง!