ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 123

เพี๊ยะ!!

เสียงฟาดดังสนั่น!

มาร์ธาก่นด่าลูกสาวตน “ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้เดี๋ยวนี้! แล้วอย่าคิดหันหลังกลับมาอีก! แกไม่ใช่ลูกของฉันอีกต่อไป!”

ฟิลิปรู้สึกปวดร้าวในจิตใจเมื่อเห็นวินน์ถูกตบหน้า เขาจ้องไปที่มาร์ธาด้วยความโกรธ และอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้น ๆ!

ถึงแม้จะเป็นแม่ยายของเขา แต่เธอก็ทำร้ายวินน์ ดังนั้นฟิลิปก็จำเป็นต้องสั่งสอนเธอสักหน่อย!

ฟิลิปวางมิล่าลงและเดินเข้าไปหาด้วยความโกรธ สีหน้าของเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน

มาร์ธาเองก็ตกใจกลัว และตะโกนออกมา “แก... แกจะทำอะไร?”

“คุณไม่ควรที่จะตบหน้าวินน์” ฟิลิปพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา กำมือแน่น ตัวสั่นเล็กน้อยความโกรธ

วินน์ที่ถูกตบจนใบหน้าแดงก่ำ รอยฝ่ามือครบ 5 นิ้ว เธอรีบเข้าไปห้ามฟิลิป “ฟิลิป ใจเย็นก่อน เรากลับบ้านกันเถอะ”

เธอกลัวเหลือเกินว่าฟิลิปจะทำอะไรบุ่มบ่าม

ถ้าเกิดขึ้นเรื่องเช่นนั้นจริงเหตุการณ์จะยิ่งเลวร้ายลงไปกว่านี้

“ก็ได้” ท่าทีของฟิลิปอ่อนลง

ในตอนแรก มาร์ธาก็ตกใจกลัวจากท่าทีนั้น แต่เมื่อเห็นวินน์เข้ามาห้ามปรามฟิลิปเอาไว้ เธอก็ตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยดกราด “แกคิดว่าแกจะทำอะไรฉัน? จะทำร้ายฉันงั้นเหรอ?”

ฟิลิปจ้องไปที่มาร์ธาด้วยสายตาแข็งกร้าวและไม่ยอมอ่อนข้อ นับเป็นครั้งแรกที่เขาแสดงท่าทีก้าวร้าวต่อหน้าคนตระกูลจอห์นสตัน

เมื่อเธอเห็นสายตาของฟิลิปที่จ้องมา เธอพลันรู้สึกผิดขึ้นมาทันที เธอถอยหลังไปสองสามก้าวราวกับว่าอยู่ต่อหน้าเสือร้าย ไม่ใช่ไอ้คนขี้คลาดที่ไม่มีทางสู้

เธอรู้สึกหวาดกลัวฟิลิปขึ้นมาจับใจ!

ทำไมไอ้คนไม่เอาถ่านนี่ถึงได้แสดงท่าทีโอหังขนาดนี้?

เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ดูไม่สู้ดีนัก ชาร์ลส์รีบลุกขึ้นและเข้าไปเตือนฟิลิป “ฟิลิป รู้ไหมแกกำลังทำอะไรอยู่? นั่นแม่ยายของแกนะ! แกกล้าทำร้ายเธองั้นเหรอ?”

ฟิลิปถอนหายใจ จะจ้องไปที่มาร์ธาและชาร์ลส์ก่อนจะพูดขึ้น “คิดซะว่านี่คือการเตือนนะครับ อย่าบังคับให้วินน์ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการทำอีก”

หลังจากที่พูดจบ ฟิลิปก็เดินออกจากบ้านจอห์นสตันไปพร้อมกับวินน์และมิล่า

หลังจากที่พวกเขาออกไปมาร์ธาถึงกับเหงื่อตก ล้มพับลงที่โซฟา

เวลาผ่านไปสักพัก เธอกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชังแล้วตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง “ชาร์ลส์ ดูสิ! ไอ้ขยะนั่นมันกล้ามาต่อปากต่อคำกับฉัน แถมยังกล้ามาข่มขู่เราอีก! ใหญ่โตมาจากไหนกัน ห้ะ?!”

มาร์ธาแสดงท่าทีโกรธเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดที่อยู่ในจิตใจ

ชาร์ลส์ส่ายหน้าอย่างหมดความอดทน “มาร์ธา คุณหยุดสักวันไม่ได้เลยเหรอ? คุณจำเป็นต้องทำให้ชีวิตคู่ของลูกสาวเราพังลงจริง ๆ เหรอ?”

“หมายความว่ายังไง? มาแสร้งทำเป็นคนดีอะไรตอนนี้? การที่ลูกสาวเราใช้ชีวิตอยู่กับไอ้ขยะนั่นมันจะทำให้เธอมีความสุขจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?” มาร์ธาทุ่มความโกรธเคืองที่มีต่อฟิลิปลงไปที่ชาร์ลแทน “อย่าลืมล่ะว่าอีกสองสามวันก็จะเป็นงานวันเกิดครบรอบ 70 ปีของคุณพ่อน่ะ คุณอยากจะพาไอ้เจ้าขยะไร้ประโยชน์กับลูกนอกคอกของมันไปด้วยงั้นเหรอ?”