ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 129

“ฟิลิปรีบเข้าเรื่องสักทีเถอะ ถ้าเป็นเรื่องของบริษัท ฉันรู้ดีอยู่แล้ว” มินดี้พูด

แค่ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ปิดปากคนได้สนิทแล้ว

ฟิลิปนิ่งคิดไปสักครู่ก่อนจะถามขึ้น “เมื่อวานนี้มีใครทำร้ายวินน์ใช่ไหม?”

“…”

มินดี้ตกตะลึง เธอเช็ดปาก ดูเหมือนเธอจะมีความรู้สึกขัดแย้งกันภายในใจ แต่ในที่สุดเธอก็พยักหน้าและพูดขึ้น “ก็ มีรองประธานที่เข้ามาใหม่ เธอชื่อยาสมิน เป็นคนรักของท่านประธาน”

“แล้วทำไมเธอต้องทำร้ายวินน์?”

“ยาสมินคิดว่าวินน์มีอะไรกับมิสเตอร์ฮอลล์ ดังนั้นเธอก็เลยตบเพื่อเป็นการเตือนวินน์”

“เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ไหน?”

“ที่บริษัท… เธอตบหน้าวิลสองครั้งต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน เอาดี ๆ ฉันก็รู้สึกว่าวินน์น่ะผิด แต่ยาสมินก็เกินจะทนเพราะว่ามีท่านประธานเป็นคนหนุนหลัง อีกทั้งยังตบหน้าคนในที่ทำงานไปอีกสองสามคนด้วย” มินดี้กล่าวด้วยเสียงขมขื่น

และจู่ ๆ มินดี้ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาของเธอ เบิกกว้าง “ฟิลิป อย่าบอกนะว่านายกำลังคิดจะสั่งสอนยาสมินแทนวินน์?”

‘ฟิลิปจะกล้าทำแบบนั้นจริงงั้นเหรอ?’

เขาเป็นคนไม่เอาถ่าน ถ้าเขากล้าทำอะไรยาสมิน วินน์จะไม่สามารถอยู่ในบริษัทได้อีกต่อไป

มินดี้รีบให้คำแนะนำกับเขา “ฟิลิป ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงวินน์มาก แต่ฉันขอแนะนำนายเลยนะว่าอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลย ไม่อย่างนั้นแล้ววินน์จะไม่ปลอดภัย”

ฟิลิปยิ้มอย่างใจเย็น เขาหยิบมือถือออกมาและพูดขึ้น “ตกลง ผมรู้ว่าผมสามารถทำอะไรได้หรือไม่ได้บ้าง ผมจะไปจ่ายเงิน แล้วจะออกไปก่อนนะ”

หลังจากนั้นฟิลิปก็ลุกขึ้นและเดินออกไป

มินดี้มองไปที่ฟิลิปที่กำลังเดินออกไป และจู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าฟิลิปดูมีลับลมคมในอะไรอยู่

และยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงง่าย ๆ

ในเวลาเดียวกัน วินน์อยู่ในห้องทำงานกำลังปวดหัวอยู่กับการจัดการเอกสารเรื่องโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์

เรื่องนี้ล่าช้าเพราะเหตุการณ์ของเกวิน แซค มิสเตอร์ฮอลล์ก็พูดชัดเจนว่าการลงทุนร่วมกันนี้จะต้องสำเร็จให้ได้

ตู้ม!

ประตูห้องทำงานของเธอถูกเปิดออกอย่างรุนแรงจากด้านนอก

ยาสมินก้าวเข้ามาในห้องสายตาของเธอหาเรื่อง โยนเอกสารในมือเธอลงบนโต๊ะของวินน์ แล้วตำหนิวินน์อย่างรุนแรง “วินน์ ทำไมเธอยังจัดการเรื่องความร่วมมือกับโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์ไม่เสร็จอีก? เธอยังอยากมีงานทำอยู่รึเปล่า? ถ้าทำไม่ได้ ก็เริ่มเก็บของซะตอนนี้เลย ฉันไม่อยากจะเปลืองทรัพยากรของบริษัทไปกับคนไร้ประโยชน์อย่างเธอ”

วินน์รีบลุกขึ้นมาทันที ยิ้มก่อนจะพูดออกไป “รองประธานลูวอิส ฉันกำลังวางแผนเรื่องความร่วมมือกับโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์อยู่ ฉันจะเข้าประชุมกับลูกค้าบ่ายนี้ค่ะ”

ยาสมินรีบหมุนตัวกลับมา สีหน้าของเธอเย็นชา ชี้หน้าวินน์ก่อนจะเริ่มกรี๊ดร้อง “บ่ายนี้? ทำไมไม่ไปตั้งแต่เมื่อเช้า? แผนกการตลาดมีความสามารถแค่นี้งั้นเหรอ? ผู้จัดการวินน์ ในฐานะรองประธานของบริษัท ฉันต้องนึกถึงบริษัทเป็นหลัก ฉันจะให้เวลาเธอสามวัน ถ้ายังทำให้โรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์เซ็นสัญญากับเราไม่ได้ เธอก็เตรียมยื่นใบลาออกได้เลย!”

ยาสมินแค่มาหาเรื่องเท่านั้น

สามวัน? ถึงแม้เธอจะได้เวลาเจ็ดวันเธอก็ไม่สามารถเจรจาเรื่องข้อตกลงกับโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์ได้แน่นอน