ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 128

ฟิลิปโกรธจัด!

มีใครบางคนทำร้ายวินน์ นั่นเป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้!

เมื่อเห็นว่าฟิลิปโกรธจัด วินน์รีบจับแขนเขาไว้และอธิบายให้ฟัง “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ไม่มีใครทำร้ายฉันหรอก มันก็แค่…ฉันแค่ซุ่มซ่ามเอง”

วินน์มีท่าทีประหม่า เธอไม่อยากให้ฟิลิปก่อปัญญาเพราะเธอ

เพราะคนที่ทำร้ายเธอนั้นไม่ใช่แค่คนในบริษัทที่เธอทำงานอยู่ แต่เป็นรองผู้บริหารคนใหม่ที่เป็นคนรักของท่านประธานอีกด้วย

ได้ไม่คุ้มเสีย

“แค่อุบัติเหตุงั้นเหรอ?” ฟิลิปมองเธอด้วยสายตาเคลือบแคลงใจ เขาไม่เชื่อในสิ่งที่วินน์บอก

“ฉันแค่ซุ่มซ่ามไปเอง ไม่ได้เกี่ยวกับใครหรอก”

วินน์ยังคงจับแขนฟิลิปไว้และพยายามที่จะสงบอารมณ์ของเขาลง “ฟิลิป คุณไม่เชื่อฉันงั้นหรอ?”

ฟิลิปเงียบไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาสังเกตเห็นว่าวินไม่อยากจะทำให้เกิดปัญหา แต่เขาก็รู้สึกไม่ดีถ้าจะไม่ทำอะไรเลย

ฟิลิปไม่รู้จะทำเช่นไร เขาเอื้อมมือไปจับแก้มของเธอก่อนจะถามขึ้นอย่างแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงห่วงใย “คุณเจ็บไหม?”

ดวงตาของวินน์แดงก่ำ เธอส่ายหน้า “ไม่ต้องห่วงหรอกก็แค่แผลเล็ก ๆ ฉันไม่เป็นไร คราวหน้าคุณอย่าอารมณ์เสียแบบนี้ได้ไหม? ฉันกลัว”

ใช่

ตอนที่ฟิลิปเดือดจัดด้วยความโกรธ วินน์รู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนกับเสือร้ายตัวหนึ่งที่ไม่ควรจะไปแหย่เล่น ความโกรธที่พลุ่งพล่านในตัวราวกับว่าเขาจะฉีกโลกนี้ออกเป็นชิ้น ๆ ได้เลยทีเดียว

ฟิลิปพยักหน้าแต่ก็ยังคงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป

ในเมื่อวินน์ปฏิเสธที่จะพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็ต้องสืบหาเรื่องราวเอง

ดังนั้นในวันถัดไป ฟิลิปจึงขับรถไปส่งวินน์ที่ที่ทำงาน

หลังจากที่เข้าตึกไป ฟิลิปโทรศัพท์หาใครคนนึง สักพักก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูทางเข้าตึก

เธอคือมินดี้ สก็อต เลขาของวินน์

วันนี้มินดี้อารมณ์ไม่ดี เมื่อเห็นฟิลิปยืนยิ้มและโบกมือให้อยู่ไกล ๆ เธออยากที่จะหมุนตัวกลับแล้วเดินหนีไปซะ

เธอรู้จักฟิลิปเพราะวินน์พาเขาไปงานเลี้ยงบริษัทครั้งก่อนด้วย

และก็เป็นตอนนั้นเองที่มินดี้ได้รู้ว่าฟิลิปินเป็นแค่คนไม่เอาถ่าน

ดังนั้นเธอจึงเลิกสนใจในตัวเขา

อย่างไรก็ตาม ฟิลิปกลับโทรหาเธอและบอกว่าเขามีบางเรื่องอยากจะถาม

“นี่ นายมีอะไรกับฉัน?” มินดี้เดินเข้ามาหาฟิลิปท่าทีเย็นชา เธอยืนกอดอก หรี่ตามอง เห็นได้ชัดว่าเธอดูถูกเขา

ฟิลิปไม่สนใจท่าทีที่มีต่อเขา เขายิ้มและพูดขึ้น “ไปดื่มกาแฟกัน”

กาแฟงั้นเหรอ?

มินดี้ประหลาดใจและรีบพูดออกมาอย่างโกรธเคือง “ฟิลิป ฉันไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนแบบนี้ ฉันจะไม่หักหลังวินน์ นายเลิกคิดไปเลยนะ!”

เธอไม่คาดคิดว่าฟิลิปจะมาจีบเธอ ช่างเป็นขยะที่น่ารังเกียจเสียจริง!

ฟิลิปเองก็แปลกใจเช่นกัน แต่แล้วเขาก็เข้าใจว่ามินดี้คิดอะไร เขาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี เขาจึงพูดขึ้น “คิดเองเออเองน่ะ ผมติดต่อคุณก็เพราะว่ามีบางอย่างอยากจะถามคุณ ไม่มีอะไรมากกว่านี้”

“จริงงั้นเหรอ?” มินดี้ถามขึ้นด้วยความสงสัย

ที่ร้านกาแฟฟิลิปสั่งคาปูชิโน่และของหวานให้มินดี้

เขารู้ว่ามินดี้เป็นพวกอยู่ไม่สุขเวลาเห็นของหวานอยู่ตรงหน้า

เมื่อฟิลิปเห็นมินดี้จ้องไปที่ของหวานบนโต๊ะอย่างไม่วางตา เขาก็รู้ว่าคิดถูกแล้ว

มินดี้พยายามหักห้ามใจ เธอละสายตาไปจากของหวานพยายามข่มใจตัวเอง และถามขึ้น “นายมีอะไรให้ฉันช่วย? นายไม่กังวลงั้นเหรอว่าวินน์จะรู้เรื่องนี้และทำให้เธอลำบากใจน่ะ?”

ฟิลิปไม่ตอบแต่เขายิ้มกว้างออกมา “ไม่ต้องกังวลหรอก ทั้งหมดนี้สำหรับคุณ ไม่ต้องอาย คุณทานได้เลย”

มินดี้กลืนน้ำลาย ชี้ไปที่ของหวานก่อนจะถามขึ้น “นี่ให้ฉันจริงเหรอ?”

ฟิลิปพยักหน้า มินดี้ลังเลอยู่สักพักก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาแล้วตักกิน เธอกระทืบเท้าอย่างมีความสุข สีหน้าอิ่มเอม รอยยิ้มน่ารักปรากฏอยู่บนใบหน้า

ฟิลิปไม่ได้คาดคิดว่าจะเอาชนะใจเธอได้ง่ายเช่นนี้