ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 135

หลังออกมาจากคลินิก วินน์พาฟิลิปไปที่คาเฟ่ที่อยู่ใกล้ ๆ และสั่งกาแฟมาสองแก้ว

“ฟิลิปตอนนี้ฉันก็ไม่มีงานทำแล้ว เราจะทำยังไงต่อไปดี?” เธอพูดด้วยความกังวล

ก่อนหน้านี้ เธอได้ลาออกจากงานเพราะความโกรธที่พุ่งพล่าน และเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป

เพราะบีคอนจ่ายเงินเดือนให้เธอค่อนข้างดี และพวกเขาก็ต้องใช้เงินด่วนในช่วงนี้

ฟิลิปยักไหล่ “อย่ากังวลไปเลย ผมยังอยู่ที่นี่ ผมจะไม่ทำให้เธอและลูกสาวของเราต้องอดอยาก” เขาพูดเสียงราบเรียบ

“หรือฉันควรจะกลับไปพูดกับท่านประธานฮอลล์ดี?” วินน์ถามเขา พร้อมกระพริบตาปริบ ๆ

น้อยครั้งมากที่เธอจะถามความเห็นของฟิลิป

เธอรู้สึกว่าฟิลิปนั้นเปลี่ยนไปมีบางอย่างที่ทำให้เขาดูไว้ใจได้ และนั่นทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

“ผมคิดว่าท่านประธานฮอลล์จะโทรมาหา เขาจะขอให้เธอกลับไปทำงานในอีกไม่ช้า” ฟิลิปพูดขึ้นอย่างใจเย็น

วินน์ประหลาดใจ เธอกรอกตาใส่ฟิลิป “คิดเองเออเองจริง นายไม่ได้เห็นหรอกเหรอว่าฉันเป็นคนบอกว่าจะลาออกต่อหน้าเขา?”

“แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันจะไม่คิดมากกับมันอยู่นานหรอกก็แค่ต้องหางานใหม่”

“บอกผมสิ วินน์ ว่าเธอชอบทำงานที่นั่นหรือเปล่า?”

“ฉันชอบเพื่อนร่วมงานก็ดีกับฉัน” วินน์พูด

แล้วเธอก็ยังคงพูดต่อไปเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ได้ทำงานในบริษัทนี้มา

ฟิลิปตั้งใจฟังที่เธอเล่า จากนั้นจึงขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำและโทรศัพท์ ไม่นานเสียงของเฮนรี่ เทิร์นเนอร์ก็ลอดผ่านปลายสายออกมา “วันนี้คุณจะให้ผมช่วยอะไรเหรอครับ มิสเตอร์คลาร์ค?”

“ผมอยากให้คุณช่วยดำเนินการให้มีการประชุมเรื่องความร่วมมือระหว่างโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์และบีคอน จำไว้นะว่าคุณต้องการพูดคุยตกลงกับวินน์ จอห์นสตัน เท่านั้น” ฟิลิปพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ไม่ต้องกังวลครับ มิสเตอร์คลาร์ค ผมจะจัดการเรื่องนั้นให้เอง” เฮนรี่พูดอย่างสุภาพ

หลังจากที่เฮนรี่วางสาย เขาต้องการที่จะให้ลูกน้องคนหนึ่งเป็นคนรับคำสั่งนี้ไปทำ แต่หลังจากใคร่ครวญอยู่สักพัก เขาจึงตัดสินใจที่จะโทรหาประธานของเภสัชกรรมบีคอนด้วยตัวเอง

เดอร์ริค ฮอลล์กำลังเดือดพลาดอยู่ในห้องทำงาน

คนรักของเขาถูกจับได้ว่ามีชู้และผู้จัดการแผนกการตลาดของเขาก็เพิ่งจะลาออกไป

‘นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นในวันนี้?’

ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เดอร์ริครับโทรศัพท์ด้วยความโกรธ “นี่นายเป็นใคร? ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ซื้อ! ฉันไม่สนใจซื้อบ้านหลังใหม่หรือเงินกู้ยืมอะไรทั้งนั้น!”

“ท่านประธานฮอลล์ ผมเองเฮนรี่ เทิร์นเนอร์ ไม่ใช่พนักงานขาย” น้ำเสียงนั้นดังก้องออกมาจากโทรศัพท์

เฮนรี่ เทิร์นเนอร์

เดอร์ริคกระเด้งตัวขึ้น เขาลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษออกไป “ศาส…ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์เหรอครับ?”

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้เรื่องความร่วมมือระหว่างเภสัชกรรรมบีคอนและโรงพยาบาลแห่งที่สองของเทิร์นเนอร์เป็นเรื่องเดียวที่อยู่ในใจของเดอร์ริค

เขาไม่อยากจะเชื่อว่าศาสตราจารย์เฮนรี่ เทิร์นเนอร์ ผู้ทรงคุณวุฒิแห่งวงการแพทย์จะโทรมาหาเขาด้วยตัวเอง

“ผมขอโทษครับ ขอโทษด้วยจริง ๆ ศาสตราจารย์เทอร์เนอร์ ผมไม่ทราบว่าเป็นคุณ ผมโดนพวกพนักงานขายตามจิกอยู่ในช่วงนี้ และมันทำให้ผมจะบ้าตาย เดอร์ริครีบอธิบาย “โทรมาหาผม มีอะไรเหรอเปล่าครับ ศาสตราจารย์เทิร์นเนอร์?”

เฮนรี่ไม่อ้อมค้อม “หลังจากที่ได้ทำการศึกษาบริษัทเภสัชกรรมมากมายในริเวอร์เดล ผมก็ตัดสินใจว่าโรงพยาบาลของเทิร์นเนอร์ควรจะร่วมมือกับเภสัชกรรมบีคอนครับ”

‘ร่วมมือกับเภสัชกรรมบีคอน?’