ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 67

เธอทำใจให้เชื่อเรื่องนี้ไม่ได้

รูบี้แสดงท่าทีไม่ต่างจากอิซาเบลเลย

ไคล์และเจคอบเองก็เช่น

ลินน์เองก็ด้วย

เธอรู้ดีว่าพี่เขยของเธอเป็นคนประเภทไหน เขาเป็นแค่ไอ้คนต่ำช้าขี้ขลาดที่เกาะผู้หญิงกิน

เขายังเที่ยวไปยืมเงินจากคนอื่นเพื่อมารักษาลูกสาวอยู่เลย แล้วคนอย่างนั้นจะเอาเงิน 30 ล้านจากไหนมาซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันได้กัน?”

เขาไปเอาเงินมาจากที่ไหนกันแน่?

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ฟิลิปค่อย ๆ เอื้อมมือไปด้านหลังพร้อมพูดขึ้นอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ “ฉันไม่เคยบอกว่าฉันไม่มีเงิน เธอเองต่างหากที่เป็นคนตราหน้าฉันแบบนั้น จะมีหรือไม่มีเงิน แล้วมันจะทำไม? ทุกคนต่างก็รู้ว่ามนุษย์นั้นเกิดมาได้แค่ชาติเดียว มันไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องยอมก้มหัวให้ใครเพราะฉันไม่มีเงินหรืออำนาจหรอกนะ และดังนั้นมันมีไม่ความจำเป็นเลยที่จะต้องมากลั่นแกล้งคนอื่นเพียงเพราะคนคนนึงร่ำรวยกว่าหรือมีอำนาจมากกว่า ฉันไม่ได้ขอให้มาทำดีกับฉันหรอกนะ แต่ก็อยากจะให้พวกนายมีศีลธรรมกันบ้าง”

เสียงของฟิลลิปก้องกังวาลไปทั่ว

ทุก ๆ คนต่างจับจ้องไปที่เขาคำพูดของเขาและตระหนักถึงความหมายของมันจริง ๆ

ฟิลิปมองไปที่ทุกคนและพูดขึ้น พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา “ฉัน ฟิลิป คลาร์ก มีเงินมากมายนับไม่ถ้วน ถ้าพวกนายไม่เชื่อ ก็จงนอนอยู่กับพื้นอย่างนั้นแหละ หรือถ้าพวกนายไม่พอใจ ฉันก็มีเงินมากพอที่จะทำให้พวกนายมาคุกเข่าลงเลียที่เท้าของฉัน”

น้ำเสียงของเขาฟังดูดุดันและมีอำนาจ

คำพูดก่อนหน้านี้ของเขาฟังดูชอบธรรมดี แต่ในเวลาถัดมาเขากลับพูดเหยียดหยามอย่างชัดเจน

ทุกคนตกตะลึงไป

โดยเฉพาะอิซาเบลและเพื่อนของเธอพวกเธอมองไปที่ฟิลลิปด้วยสายตาสับสน

ฟิลิปรู้สึกพอใจกับสายตาที่พวกเขาจับจ้องมา มันดูว่าตื่นตระหนกและในขณะเดียวกันก็ดูไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็น

และในตอนนั้นเอง ขบวนรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยูส่งเสียงดังมาจากทางแยก

บรรดาคนขับขับรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาและจอดตรงด้านหน้า ก่อนที่พวกเขาจะถอดหมวกกันน็อกและลงมาจากรถ พวกเขายืนเรียงแถวเป็นระเบียบ

คันที่อยู่ด้านในร้านก็ถูกขับออกมาด้านนอกด้วย เขาจอดรถที่ด้านหน้าพลาซ่า เสียงเครื่องยนต์รถยังคงเร่งต่อไป

100 คัน

มันคือรถมอเตอร์ไซค์ 100 คัน

เป็นภาพที่สวยงาม ทุกคนต่างก็สุดลมหายใจเข้าลึก

ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป

ฟิลิปพูดกับจอห์น “ขับรถไปไว้ที่โรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์ พวกเรารับประทานมื้อค่ำกันที่นั่น”

หลังจากนั้นจอห์นพยักหน้าและหยิบเครื่องมือสื่อสารของเขาขึ้นมาประกาศให้เหล่าคนขับจากทั่วเมืองได้รับรู้

“เร็ว ไปที่โรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์ เดี๋ยวนี้เลย!”

บรืน!

รถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยูทั้ง 100 คันถูกขับออกถนนไปด้วยเสียงเครื่องยนต์ดังทรงพลัง

อิซาเบลและพวกทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง ราวกับกระดูกสันหลังได้ถูกฟิลิปดึงออกไปแล้ว พวกเธอเริ่มร้องคร่ำครวญเสียงดังโดยไม่สนใจภาพลักษณ์อีก

รูบี้กัดริมฝีปากแดงของเธออย่างแรงจนเลือดซิบ และจ้องไปที่อิซาเบลด้วยสายตาแดงก่ำ “เบลล์ เธอคิดว่าเขาเป็นเศรษฐีใหม่คนนั้นจริง ๆ งั้นหรอ?”

อิซาเบลพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ข่มขืน “แล้วฉันยังจะเชื่อเป็นอย่างอื่นไปได้อีกเหรอ? พวกเขาถึงขั้นขับรถออกไปแบบนั้นแล้ว”

การไล่ลูกค้ารายใหญ่แบบนั้นออกไปทำให้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบาก และใบลาออกก็คงจ่ออยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอเป็นแน่

ขณะเดียวกัน จอห์นก็เดินเข้ามาและทำท่าปัดฝุ่นที่บ่าของตัวเองราวกับเย้ยหยันและสูงส่ง มองอิซาเบลที่หน้าซีดเผือด “ขอบคุณนะ”

เพียงแค่คำพูดนั้นทำให้อิซาเบลหมดหนทางที่จะสู้ต่อ

อย่างไรก็ตาม รูบี้ยังคงปฏิเสธที่จะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เธอลุกขึ้นยืนแล้วจับแขนของจอห์น ถามขึ้น “ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงซื้อรถมอเตอร์ไซค์มากมายขนาดนั้น?”

จอห์นคิดว่ารูบี้นั้นเป็นผู้หญิงที่ดูดีแต่เธอทำตัวอวดรวยจนเกินไป เขาพูดอย่างไร้อารมณ์ “มิสเตอร์คลาร์คมีบริษัทส่งอาหาร เขาต้องการที่จะเปลี่ยนรถมอเตอร์ไซค์ให้กับพนักงานของเขาทั้งหมด มิสเตอร์คลาร์คช่างใจกว้างเสียเหลือเกิน นับจากวันนี้ไป บรรดาคนส่งอาหารในเมืองริเวอร์เดลก็จะขับรถมอเตอร์ไซต์บีเอ็มดับเบิ้ลยูของร้านเรา สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะ!”

หลังจากที่เขาพูดจบจอห์นหัวเราะคิกคักก่อนเดินจากไป

รูบี้ชะงักนิ่งไปสักพัก ก่อนที่จะกระทืบเท้าและกรีดร้องออกมา “บ้าเอ้ย! ไอ้ฟิลิป คลาร์ก!”

“เขาโกหกพวกเราทุกคน! เขาไม่ได้เป็นคนซื้อรถมอเตอร์ไซค์เอง! บริษัทของเขาต้องการที่จะเปลี่ยนรถมอเตอร์ไซค์! เขาก็แค่แกล้งทำตัวเป็นเจ้านายเพื่อที่จะข่มเรา!”

รูบี้กรีดร้องออกมาเสียงแหลมเพื่อปลดปล่อยความโกรธของเธอ

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าฟิลิปมีเงินสิบล้านดอลลาร์ เธอคิดได้ว่าเจ้านายของฟิลิปคงต้องการที่จะเปลี่ยนรถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้อยู่ในบริษัท และเขาก็มาที่นี่ในฐานะตัวแทนของเจ้านายเขาเท่านั้น

เพื่อน ๆ ของเธอรีบล้อมวงเข้ามา พวกเธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ จากที่ได้ยินอย่างนั้นพวกเขาก็เข้าใจเหตุการณ์ จึงรู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที พวกเธอชี้ไปทางที่ร่างของฟิลิปลับตาไปพร้อมกับสาปส่ง

ลินน์และพวกยังคงอยู่ที่นี่ เมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้น ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“แม่งเอ้ย ลินน์ พี่เขยของเธอนี่มันเอาเรื่องจริง ๆ เลยนะ นี่มันอีกขั้นของการหลอกลวงแล้ว” ไคล์พยักหน้าก่อนจะยิ้มเหยาะ

“เขาก็แค่ไอ้คนไม่เอาถ่าน!” เธอตะโกนสาบส่งออกมาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเดินจากไปพร้อมไคล์และเจคอบ

พี่เขยของเธอช่างเจ้าเล่ห์นัก!

ทางฝั่งรูบี้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออกจากนั้นก็เริ่มร้องไห้และพูดอย่างมีจริตจะก้านออกไป “ไทเกอร์ คุณอยู่ที่ไหน? คุณต้องช่วยฉันนะ ฮึก ฮึก ฮึก…”