ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 67

เธอทำใจให้เชื่อเรื่องนี้ไม่ได้

รูบี้แสดงท่าทีไม่ต่างจากอิซาเบลเลย

ไคล์และเจคอบเองก็เช่น

ลินน์เองก็ด้วย

เธอรู้ดีว่าพี่เขยของเธอเป็นคนประเภทไหน เขาเป็นแค่ไอ้คนต่ำช้าขี้ขลาดที่เกาะผู้หญิงกิน

เขายังเที่ยวไปยืมเงินจากคนอื่นเพื่อมารักษาลูกสาวอยู่เลย แล้วคนอย่างนั้นจะเอาเงิน 30 ล้านจากไหนมาซื้อรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยู 100 คันได้กัน?”

เขาไปเอาเงินมาจากที่ไหนกันแน่?

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ฟิลิปค่อย ๆ เอื้อมมือไปด้านหลังพร้อมพูดขึ้นอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ “ฉันไม่เคยบอกว่าฉันไม่มีเงิน เธอเองต่างหากที่เป็นคนตราหน้าฉันแบบนั้น จะมีหรือไม่มีเงิน แล้วมันจะทำไม? ทุกคนต่างก็รู้ว่ามนุษย์นั้นเกิดมาได้แค่ชาติเดียว มันไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องยอมก้มหัวให้ใครเพราะฉันไม่มีเงินหรืออำนาจหรอกนะ และดังนั้นมันมีไม่ความจำเป็นเลยที่จะต้องมากลั่นแกล้งคนอื่นเพียงเพราะคนคนนึงร่ำรวยกว่าหรือมีอำนาจมากกว่า ฉันไม่ได้ขอให้มาทำดีกับฉันหรอกนะ แต่ก็อยากจะให้พวกนายมีศีลธรรมกันบ้าง”

เสียงของฟิลลิปก้องกังวาลไปทั่ว

ทุก ๆ คนต่างจับจ้องไปที่เขาคำพูดของเขาและตระหนักถึงความหมายของมันจริง ๆ

ฟิลิปมองไปที่ทุกคนและพูดขึ้น พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา “ฉัน ฟิลิป คลาร์ก มีเงินมากมายนับไม่ถ้วน ถ้าพวกนายไม่เชื่อ ก็จงนอนอยู่กับพื้นอย่างนั้นแหละ หรือถ้าพวกนายไม่พอใจ ฉันก็มีเงินมากพอที่จะทำให้พวกนายมาคุกเข่าลงเลียที่เท้าของฉัน”

น้ำเสียงของเขาฟังดูดุดันและมีอำนาจ

คำพูดก่อนหน้านี้ของเขาฟังดูชอบธรรมดี แต่ในเวลาถัดมาเขากลับพูดเหยียดหยามอย่างชัดเจน

ทุกคนตกตะลึงไป

โดยเฉพาะอิซาเบลและเพื่อนของเธอพวกเธอมองไปที่ฟิลลิปด้วยสายตาสับสน

ฟิลิปรู้สึกพอใจกับสายตาที่พวกเขาจับจ้องมา มันดูว่าตื่นตระหนกและในขณะเดียวกันก็ดูไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็น

และในตอนนั้นเอง ขบวนรถมอเตอร์ไซค์บีเอ็มดับเบิ้ลยูส่งเสียงดังมาจากทางแยก

บรรดาคนขับขับรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาและจอดตรงด้านหน้า ก่อนที่พวกเขาจะถอดหมวกกันน็อกและลงมาจากรถ พวกเขายืนเรียงแถวเป็นระเบียบ

คันที่อยู่ด้านในร้านก็ถูกขับออกมาด้านนอกด้วย เขาจอดรถที่ด้านหน้าพลาซ่า เสียงเครื่องยนต์รถยังคงเร่งต่อไป

100 คัน

มันคือรถมอเตอร์ไซค์ 100 คัน

เป็นภาพที่สวยงาม ทุกคนต่างก็สุดลมหายใจเข้าลึก

ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป