ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 68
อีกด้านของปลายสาย น้ำเสียงกักขฬะของชายหนุ่มคำรามออกมา “ไอ้บ้าหน้าไหนมันกล้ามาแหยมกับเธอ? อยากตายหรือยังไงกันวะ?”
“ไทเกอร์ นายต้องอยู่ข้างฉันนะ ฮึก…” รูบี้น้องไห้อย่างน่าสงสาร
“ได้ หยุดร้องไห้ก่อนแล้วบอกฉันมาว่าไอ้บ้าหน้าไหนที่มันมายุ่งกับเธอ!”
อีกด้านของปลานสาย ชายหนุ่มร่างกำยำและลูกน้องอีกสองสามคนกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่ภัตตาคารหยก
ไม่มีคนอื่นอีกนอกจากไทเกอร์ที่เปลือยกายท่อนบนอยู่
ไทเกอร์เป็นคนเลือดร้อนอยู่เป็นทุนเดิม จึงไม่แปลกที่เขาจึงรู้สึกเดือดดาลขนาดนี้
รูบี้เป็นคนรักของเขา ใครที่กล้ามาแตะต้องเธอก็เหมือนมาตบหน้าเขาด้วยเช่นกัน
ไม่ว่าอย่าไรต้องตามล่าคนคนนั้นให้ได้ เขาต้องทำให้คนคนนั้นได้รับรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไรที่มาแตะผู้หญิงของเขา เขาไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมอยู่แล้วด้วย!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รูบี้และเพื่อนสาวก็มาถึงที่ภัตตาคารหยก
รูบี้ยังคงสภาพยับเยิน ไม่เพียงแต่เติมเครื่องสำอางบนหน้า แต่เธอก็ยังเพิ่มรอยช้ำปลอม ๆ ที่หางตาและมุมปากเข้าไปด้วย
ตอนที่เจอหน้ากัน เธอรีบเข้าไปกอดไทเกอร์อย่างมารยา และฟูมฟายออกมา “ไทเกอร์ ดูสิ! มันตีฉันจนฉันสภาพเป็นแบบนี้ นายต้องจัดการให้ฉันนะ!”
เมื่อไทเกอร์เห็นรอยแผลบนใบหน้าของรูบี้ เขาก็โกรธจัดขึ้นมา ทุบลงไปที่โต๊ะจนแก้วไวน์กระฉอกและหล่นลงไปที่พื้น เขาตะโกนขึ้น “แม่งเอ้ย! ไอ้บ้าที่ไหนมันช่างกล้าดีขนาดนี้ ไม่ไ้ดบอกมันเหรอว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”
ไทเกอร์โกรธจัด
ใครก็ตามที่กล้าทำร้ายใบหน้าสวย ๆ ของแฟนสาวเขา มันคนนั้นจะต้องรับรู้ถึงความโกรธของเขาด้วย
ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องการทำร้ายร่างกาย มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีต่างหาก
รูบี้สะอื้นก่อนจะพูดขึ้น “ฉันบอกเขาแล้วแต่เขาก็ พะ...พูดว่า...”
รูบี้แสร้งทำเป็นพูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว
ไทเกอร์ขมวดคิ้วก่อนจะคำรามออกมา “มันพูดว่าอะไร? บอกฉันมา!”
“เขาพูดว่า ‘ไอ้ไทเกอร์ มันคือใคร? ก็แค่ลูกแมวเหมียว ถ้าแน่จริงก็บอกมัน ให้มาตามหาฉันได้เลย ฉันจะเลาะเขี้ยวน้อย ๆ ของัมนออกมาให้ดู” รูบี้พูด
เธอได้เตรียมบทพูดมาเป็นอย่างดีในระหว่างทางที่มาที่นี่ แน่นอนว่าเป็นเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด
เพื่อนของเธอต่างก็พยักหน้าและร่วมผสมโรงด้วย
“ใช่แล้ว ไทเกอร์ ผู้ชายคนนั้นมันดูถูกนาย”
“นายต้องไปจัดการมันนะ! ชื่อของมันคือฟิลิป คลาร์ค”
“ฉันรู้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหน พวกมันอยู่ที่โรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์”
บรรดาหญิงสาวต่างจ้อไม่หยุด
ไทเกอร์เดือดพล่านไปด้วยความโกรธ และเขาไม่รู้จะปลดปล่อยลงที่ไหนดี เขาลุกขึ้นเตะเก้าอี้ ก่อนจะคำรามออกมา “แม่งเอ้ย! ฉัน ไทเกอร์ แซนเดอร์ อยู่กับ ธีโอ แซนเดอร์ มาเจ็ดแปดปี นี่เป็นครั้งแรกที่มีไอ้หน้าไหนไม่รู้กล้ามาดูถูกฉัน! โรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์ ใช่ไหม? ไปเรียกลูกน้องมาให้หมด เราจะไปลุยกัน! จัดการไอ้คนตาบอดหน้าโง่นั่นมาให้ปะป๊าซะ!”
แน่นอนว่าไทเกอร์ไม่รู้ว่าฟิลิปคือใคร
มิสเตอร์คลาร์กเหรอ?
ไทเกอร์ก็รู้จักมิสเตอร์คลาร์ค แค่ในชื่อมิสเตอร์คลาร์คเท่านั้นไม่รู้ชื่อเต็มของเขา
และอีกอย่างถึงแม้เขาจะรู้ว่ามิสเตอร์คลาร์กชื่อฟิลิปแต่มันก็มีคนชื่อฟิลิป คลาร์ก อีกมากมายในโลกใบนี้
เสียงคำรามดังกึกก้องขึ้นภายในห้องรับรองส่วนตัว
ชายเจ็ดแปดคนที่นั่งอยู่ห้องรับรองส่วนตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล
ไทเกอร์จะไม่ไปที่นั่นด้วยตัวเอง มันจะดูเป็นไก่รองบ่อนมากเกินไป
แน่นอนว่าเขาจะปล่อยให้ลูกน้องของเขาจัดการเรื่องเล็กน้อยพวกนี้แทน
รูบี้ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้าเธอเอาไว้ได้ เมื่อเห็นว่าไทเกอร์โกรธจัด เธอบ่นพึมพำในใจ ฟิลิป คลาร์ก แกไม่รอดแน่!
‘กล้าดียังไงถึงมาทำให้ฉันโกรธ ฉันจะถลกหนังของแกของมาทั้งเป็น!’
ที่ฝั่งของวินน์ เมื่อเธอมาถึงที่ทำงานในตอนเช้า ก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติบางอย่าง
เธอรู้สึกเหมือนกับว่าทุกคนต่างจ้องมองมาที่เธอและแอบซุบซิบนินทาอยู่เบา ๆ
เมื่อประธานเดอร์ริคเรียกเข้าประชุม เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าต้องมีบางเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
“เธอได้ยินข่าวนี้บ้างหรือเปล่า? ว่าผู้จัดการฝ่ายการตลาดเกวิน แซค ถูกไล่ออก!”
“อะไรนะคะ? มิสเตอร์แซคถูกไล่ออก? ไม่มีทาง! เขาทำงานที่นั่นตั้งหลายปี ทำไมเขาถึงโดนไล่ออกล่ะ?”
“เธอไม่รู้เรื่องสินะ ฉันได้ยินมาว่าเขาไปท้าทายคนสำคัญบางคนที่ซีเลสเชียลคลับแล้วก็โดนยำซะเละตรงนั้นเลยฃเขายังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลยตอนนี้ และอีกอย่างคนนั้นออกคำสั่งมาว่าถ้าใครก็ตามที่จ้างเกวิน ผลลัพธ์จะมีแค่อย่างเดียวก็คือ—เตรียมตัวล้มละลายได้เลย”
“ให้ตายสิ! เขาเป็นใครกัน ทำไมถึงบ้าอำนาจขนาดนั้น บอกมานะ!“
ทุก ๆ คนในที่ทำงานต่างเริ่มซุบซิบนินทากัน
วินน์ได้ยินเรื่องเกือบหมดแล้วและเธอก็รู้สึกสงสัย
และในเวลาเดียวกันนั้น เธอก็เชื่อว่าเหตุผลที่ฟิลิปช่วยชีวิตเธอไว้ได้ก็เพราะคนสำคัญคนนั้น
เธอยิ่งรู้สึกอยากจะรู้เกี่ยวกับเขามากขึ้นไปอีก
โชคร้ายที่ไม่มีใครรู้เรื่องของชายลึกลับคนนั้นเลย
อย่างไรก็ตามยิ่งชายคนนั้นลึกลับมากเท่าไหร่วินน์ ก็ยิ่งอยากจะรู้จักเขามากเท่านั้น
เขาจะเป็นใครกันนะ
วินน์นั่งอยู่ในห้องทำงาน แต่เธอกลับใจลอยคิดไปถึงเรื่องอื่นตลอดทั้งวัน หลังจากนิ่งคิดอยู่นาน เธอก็ตัดสินใจโทรหาฟิลิป
“ว่าไงที่รัก มีอะไรงั้นเหรอ?” น้ำเสียงคุ้นเคยดังลอดออกมาจากปลายสาย
วินน์กัดริมฝีปาก แสดงท่าทีลังเลก่อนจะถามออกไป “ฟิลิป ฉันอยากจะถามคุณถึงเรื่องที่คุณมาช่วยฉันที่ซีเลสเชียลคลับน่ะ”
มันเป็นเรื่องที่พูดยาก
ถึงกระนั้น เธอก็เกือบจะถูกแรนด์ เทิร์นเนอร์ ข่มขืน ด้วยความที่ต้องการทำธุรกิจกับเขา
วินน์ยังคงรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ฟิลิปและแอกเนสมาถึงที่โรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อได้ยินเรื่องที่วินน์ถามเขา
เขาจึงตัดสินใจที่จะโกหก “เจ้าของคลับมีเรื่องเข้าใจผิดกับใครบางคนในวันนั้น ดังนั้นผมก็เลยรีบเข้าไปช่วยคุณโดยไม่ได้คิดอะไร”
“แค่นั้นเองงั้นเหรอ? วินน์ถามด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดเจนว่าเธอไม่เชื่อ
“มีอะไรอย่างนั้นเหรอ? นี่คุณไม่เชื่อผมเหรอ?” ฟิลิปหัวเราะพลางถามขึ้น
วินน์ขมวดคิ้วแล้วนิ่งคิดไปชั่วขณะหนึ่ง “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”
หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็วางสาย มองจ้องไปที่เอกสารที่กระจัดกระจายอยู่ตรงหน้า
ถึงแม้ว่าชายลึกลับคนนั้นจะไม่ได้มาช่วยเธอด้วยตนเอง แต่ก็ต้องขอบคุณที่ช่วยเธอไว้
บุคคลลึกลับคนนั้น เขาเป็นใครกันแน่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทอันดับหนึ่ง