ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 69

เดอร์ริคอยู่ในระหว่างการประชุม เขามองไปที่พนักงานก่อนจะกระแอมขึ้นมา “ผมเชื่อว่าพวกคุณคงได้ยินเรื่องที่มิสเตอร์แซคลาออกกันแล้ว เขาไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ผู้จัดการทั่วไปของแผนกการตลาดได้อีกต่อไปก็เพราะปัญหาด้านสุขภาพ ดังนั้นผมจึงได้ตัดสินใจจะให้วินน์เป็นผู้จัดการทั่วไปแผนกการตลาดของบริษัทเราแทน”

หลังจากที่เขาพูดจบเสียงชื่นชมยินดีก็ดังก้องห้องประชุม

วินน์ยังคงเหม่อลอย ได้แต่คิดถึงชายลึกลับคนนั้น เธอรู้สึกตัวอีกครั้งก็เพราะคนที่นั่งข้าง ๆ สะกิดให้เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดขึ้นด้วยความยินดี “ขอบคุณที่เชื่อใจฉันค่ะ มิสเตอร์ฮอลล์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”

มิสเตอร์ฮอลล์แจ้งเธอเกี่ยวกับการเลื่อนตำแหน่งไว้ล่วงหน้าแล้ว

วินน์ได้เตรียมใจไว้แล้ว

หลังจากจบการประชุม วินน์กลับไปที่ห้องทำงาน ไม่นานโรสเดินเข้ามาอย่างโกรธเคืองและกรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมา “วินน์ จอห์นสตัน! ทำไม? นังจิ้งจอก! เสียตัวให้เขาแล้วสิ! ถ้าไม่อยากนั้นทำไมเขาถึงจะให้เธอขึ้นเป็นผู้จัดการทั่วไป? ตำแหน่งนั้นเป็นของฉัน! นังแพศยา!”

โรสโกรธจัด เธอให้ความพยายามอย่างมากในการคอยประจบประแจงเพื่อที่จะไต่เต้าไปอยู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นอยู่นาน มันเสียเปล่าไปหมด

และอีกอย่าง เธอก็ไม่มีตกงานแล้วตอนนี้

พนักงานฝ่ายบุคคลบอกว่า เธอถูกไล่ออก

สิ่งแรกที่เธอทำก็คือพุ่งตรงไปที่ห้องทำงานของวินน์เพื่อที่จะสร้างความวุ่นวาย

วินน์มองไปที่เธออย่างเฉยเมยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โรส เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเธอทำอะไรลงไป? เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าฉันเหมาะหรือไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ ออกไปเดี๋ยวนี้!”

วินน์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

“โอ้? พอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการทั่วไปหน่อย หางของเธอก็โผล่ออกมาแล้วสินะ หืม? นังร่าน! อีพวกชอบแย่งผัวชาวบ้าน!”

โรสไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว เธอตะโกนขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงร้องเพื่อสร้างปัญหาโดยใช่เรื่อง เมื่อออกมาจากห้องทำงาน เธอก็ยังคงสร้างความวุ่นวายภายในออฟฟิศที่มีขนาดเล็กเพียงแค่ 400 ตารางวาต่ออีก “ฉันจะบอกอะไรให้พวกแกทุกคนฟังนะ วินน์ จอห์นสตันเป็นผู้หญิงร่าน เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอออกไปคุยธุระกับลูกค้า เธอก็จะไปหลับนอนกับพวกเขา เธอน่ะเป็นโสเภณีตัวแม่!”

“โอ้ย! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อย!”

“วินน์ คอยดูเถอะ! ฉันไม่มีทางยกโทษให้แกแน่!”

หลังจากที่โรสถูกลากตัวออกไป วินน์หยิบกระเป๋าและขึ้นรถบัสไปที่ซีเลสเชียลคลับ

เธอต้องการรู้ว่าชายลึกลับคนนั้นคือใคร

ถึงกระนั้น เมื่อเธอไปถึงซีเลสเชียลคลับ เธอก็ได้เห็นว่าที่นั่นถูกปิดปรับปรุง

มีรถตักดินอยู่สองสามคันที่นั่น และคนงานที่กำลังวุ่นอยู่กับงานของพวกเขา

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

วินน์หันหลังกลับไปแล้วก็พบเข้ากับร่างสูงโปร่งเซ็กซี่ของหญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ

เมื่อมองไปเหมือนกับต้องมนต์ รูปร่างสมส่วน ผิวพรรณที่เนียนไร้ที่ติ เมื่อพิจารณาจากรอยยิ้มของเธอ ก็สามารถบอกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่จิตใจดี นอบน้อมและยังแต่งตัวมีสไตล์

เธอคือแอนนา

“มิสจอห์นสตัน คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?” เมื่อแอนนาเห็นวินน์ เธอก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

วินน์ตกตะลึงว่าทำไมผู้หญิงคนนี้รู้จักเธอ

“คุณรู้จักฉันเหรอคะ?” วินน์ถามขึ้น

“ใช่ค่ะ มิสจอห์นสตัน เจ้านายของพวกเราสั่งเอาไว้ว่าให้ดูแลคุณเป็นอย่างดี” แอนนายิ้ม ดวงตาของเธอหรี่เล็กลงเหลือเพียงครึ่งเสี้ยว ดูราวกับว่าเธอถูกจุมพิตโดยสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ