ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 69
เดอร์ริคอยู่ในระหว่างการประชุม เขามองไปที่พนักงานก่อนจะกระแอมขึ้นมา “ผมเชื่อว่าพวกคุณคงได้ยินเรื่องที่มิสเตอร์แซคลาออกกันแล้ว เขาไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ผู้จัดการทั่วไปของแผนกการตลาดได้อีกต่อไปก็เพราะปัญหาด้านสุขภาพ ดังนั้นผมจึงได้ตัดสินใจจะให้วินน์เป็นผู้จัดการทั่วไปแผนกการตลาดของบริษัทเราแทน”
หลังจากที่เขาพูดจบเสียงชื่นชมยินดีก็ดังก้องห้องประชุม
วินน์ยังคงเหม่อลอย ได้แต่คิดถึงชายลึกลับคนนั้น เธอรู้สึกตัวอีกครั้งก็เพราะคนที่นั่งข้าง ๆ สะกิดให้เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดขึ้นด้วยความยินดี “ขอบคุณที่เชื่อใจฉันค่ะ มิสเตอร์ฮอลล์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
มิสเตอร์ฮอลล์แจ้งเธอเกี่ยวกับการเลื่อนตำแหน่งไว้ล่วงหน้าแล้ว
วินน์ได้เตรียมใจไว้แล้ว
หลังจากจบการประชุม วินน์กลับไปที่ห้องทำงาน ไม่นานโรสเดินเข้ามาอย่างโกรธเคืองและกรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมา “วินน์ จอห์นสตัน! ทำไม? นังจิ้งจอก! เสียตัวให้เขาแล้วสิ! ถ้าไม่อยากนั้นทำไมเขาถึงจะให้เธอขึ้นเป็นผู้จัดการทั่วไป? ตำแหน่งนั้นเป็นของฉัน! นังแพศยา!”
โรสโกรธจัด เธอให้ความพยายามอย่างมากในการคอยประจบประแจงเพื่อที่จะไต่เต้าไปอยู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นอยู่นาน มันเสียเปล่าไปหมด
และอีกอย่าง เธอก็ไม่มีตกงานแล้วตอนนี้
พนักงานฝ่ายบุคคลบอกว่า เธอถูกไล่ออก
สิ่งแรกที่เธอทำก็คือพุ่งตรงไปที่ห้องทำงานของวินน์เพื่อที่จะสร้างความวุ่นวาย
วินน์มองไปที่เธออย่างเฉยเมยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “โรส เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเธอทำอะไรลงไป? เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าฉันเหมาะหรือไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ ออกไปเดี๋ยวนี้!”
วินน์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“โอ้? พอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการทั่วไปหน่อย หางของเธอก็โผล่ออกมาแล้วสินะ หืม? นังร่าน! อีพวกชอบแย่งผัวชาวบ้าน!”
โรสไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว เธอตะโกนขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงร้องเพื่อสร้างปัญหาโดยใช่เรื่อง เมื่อออกมาจากห้องทำงาน เธอก็ยังคงสร้างความวุ่นวายภายในออฟฟิศที่มีขนาดเล็กเพียงแค่ 400 ตารางวาต่ออีก “ฉันจะบอกอะไรให้พวกแกทุกคนฟังนะ วินน์ จอห์นสตันเป็นผู้หญิงร่าน เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอออกไปคุยธุระกับลูกค้า เธอก็จะไปหลับนอนกับพวกเขา เธอน่ะเป็นโสเภณีตัวแม่!”
“โอ้ย! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อย!”
“วินน์ คอยดูเถอะ! ฉันไม่มีทางยกโทษให้แกแน่!”
หลังจากที่โรสถูกลากตัวออกไป วินน์หยิบกระเป๋าและขึ้นรถบัสไปที่ซีเลสเชียลคลับ
เธอต้องการรู้ว่าชายลึกลับคนนั้นคือใคร
ถึงกระนั้น เมื่อเธอไปถึงซีเลสเชียลคลับ เธอก็ได้เห็นว่าที่นั่นถูกปิดปรับปรุง
มีรถตักดินอยู่สองสามคันที่นั่น และคนงานที่กำลังวุ่นอยู่กับงานของพวกเขา
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”
วินน์หันหลังกลับไปแล้วก็พบเข้ากับร่างสูงโปร่งเซ็กซี่ของหญิงสาวคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ
เมื่อมองไปเหมือนกับต้องมนต์ รูปร่างสมส่วน ผิวพรรณที่เนียนไร้ที่ติ เมื่อพิจารณาจากรอยยิ้มของเธอ ก็สามารถบอกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่จิตใจดี นอบน้อมและยังแต่งตัวมีสไตล์
เธอคือแอนนา
“มิสจอห์นสตัน คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?” เมื่อแอนนาเห็นวินน์ เธอก็ถามขึ้นอย่างสงสัย
วินน์ตกตะลึงว่าทำไมผู้หญิงคนนี้รู้จักเธอ
“คุณรู้จักฉันเหรอคะ?” วินน์ถามขึ้น
“ใช่ค่ะ มิสจอห์นสตัน เจ้านายของพวกเราสั่งเอาไว้ว่าให้ดูแลคุณเป็นอย่างดี” แอนนายิ้ม ดวงตาของเธอหรี่เล็กลงเหลือเพียงครึ่งเสี้ยว ดูราวกับว่าเธอถูกจุมพิตโดยสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ
หัวใจของวินน์เต้นรัว เธอถามขึ้น “ใช่เจ้านายคุณที่ช่วยฉันไว้ขึ้นหรือเปล่าคะ?”
แอนนายิ้มพร้อมพยักหน้า “มิสจอห์นสตัน คุณนี่ตลกดีนะคะ คุณไม่รู้จักเจ้านายเราได้ยังไงกัน?”
แอนนารู้สึกสงสัย เธอและมิสเตอร์คลาร์คไม่ได้แต่งงานกันหรอกเหรอ?
วินน์ยิ้ม เธอจะรู้จักคน ๆ นั้นได้ยังไงกัน? ไม่เคยเจอหน้าเขาด้วยซ้ำ
“เอ่อ คุณช่วยบอกเบอร์โทรของเจ้านายคุณได้ไหมคะ? ฉันอยากจะขอบคุณเขาด้วยตัวเอง” วินน์พูดตะกุกตะกัก
แอนนาเม้มปากเข้าด้วยกัน เธอรู้สึกงงงวยแต่ก็ตกลง “ได้สิคะ”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและหาเบอร์โทรของมิสเตอร์คลาร์ค
วินน์แอบชำเลืองมองแต่เห็นว่ามันเป็นหมายเลขที่ไม่มีชื่อ แต่เลขสี่ตัวสุดท้ายของเบอร์นี้ทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง 0513! นั่นมันวันเกิดของเธอ!
นี่เป็นเรื่องบังเอิญงั้นเหรอ?
หลังจากลังเลอยู่นาน วินน์ก็กดโทรออกด้วยใจที่เต้นระทึก
“ฉันเดินผ่านเข้าไปในโลกของเธอและได้ผ่านช่วงเวลาที่มันบานสะพรั่ง ได้โปรดเดินไปข้างหน้าและไม่ต้องหลังกลับมา ฉันจะเป็นคนรอเธออยู่ตรงนี้ที่ปลายทางเอง”
เสียงรอสายนี้!
มันเป็นเพลงโปรดของเธอ
แล้วอีกอย่างมันเป็นเพลงที่ฟิลิปร้องให้เธอฟังตอนที่เขาขอเธอแต่งงาน
นี่ก็เป็นเรื่องบังเอิญอีกงั้นเหรอ?
วินน์เริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที เธอเห็นแต่หน้าของฟิลิปวนเวียนอยู่ภายในหัว
เป็นเขาใช่ไหม?
ในเวลาเดียวกันฟิลิปยืนอยู่ที่ทางเข้าของโรงแรมอาร์ค เดอ ไทรอัมพ์ จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เขาจับไปที่กระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบมันออกมา แต่มันไม่ใช่เครื่องนี้
มันเป็นโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่ง
เขาหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งและมองไปที่สายที่โทรเข้ามา ‘ที่รัก’
ทันใดนั้นเองฟิลิปก็ชะงักนิ่งไป ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
มันจะเป็นไปได้ยังไง?
เธอไม่เคยโทรเบอร์นี้มาก่อน!
เขาแค่บันทึกชื่อเธอไว้ในรายชื่อเท่านั้น
เขาไม่เคยบอกเบอร์นี้กับวินน์มาก่อน
และอีกอย่างเขาบอกเบอร์โทรนี้ให้แค่สามคนได้รู้เท่านั้นคือ—จอร์จ โทมัส และแอนนา
คนที่รู้เบอร์โทรเบอร์นี้คือคนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา!
แล้ววินน์รู้เบอร์โทรเบอร์นี้ได้ยังไงกัน? หรือว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาจะถูกเปิดเผยแล้ว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทอันดับหนึ่ง