ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 89

เช่นนั้น ตอนนี้นายเป็นคนที่กล้ามากใช่มั้ย ฮะ? นายกล้าแม้แต่จะตะโกนใส่ฉันตอนนี้? ฟิลิป คลาร์ค อย่าแม้แต่จะคิดที่จะเข้าบ้านฉันอีกเป็นครั้งที่สอง! จะไม่มีประตูบานไหนเปิดต้อนรับนาย!”

มาร์ธาเอามือเท้าเอว ในขณะที่เธอตะโกน ชี้ไปที่ร่างที่กำลังจากไปของฟิลิป

"คุณกำลังทำอะไร? ที่นี่คือโรงพยาบาล ห้ามตะโกน!” พยาบาลเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชาและตำหนิพวกเขา

มาร์ธาที่สะดุ้งและโกรธ เธอออกแรงดึงชาร์ลส์เข้ามาหาอย่างไร้เหตุผล ขณะที่เธอสะอื้นไห้ “ชาร์ลี คุณเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ฟิลิปขาดสติไปแล้ว ตอนนี้เขายังกล้าแม้แต่จะตะโกนใส่ฉัน จากนี้ไปในครอบครัวนี้ เขาและฉันคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้ว”

มาร์ธาโกรธมาก ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนขี้แพ้กล้าเข้ามาคุยกับเธอแบบนี้?

“ก็ได้ ก็ได้ คุณเองก็พอได้แล้ว แค่นี้ยังมีปัญหาไม่พออีกเหรอ?” ชาร์ลส์พูดอย่างหมดหนทาง

หลังจากแต่งงานกันมาเป็นสิบ ๆ ปี มัน

ฟิลิปก็หยาบคายเกินไป!

ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร เธอยังคงเป็นแม่ยายของเขา เขาจะตะโกนใส่หน้าเธออย่างโผงผางได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ชาร์ลส์ยังรู้สึกออกจะแปลกใจ ดูเหมือนว่าลูกเขยของเขาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“คุณไม่คิดว่าวันนี้ฟิลิปต่างไปจากเดิมเล็กน้อยเหรอ?” ชาร์ลส์ถาม

“ความแตกต่างอะไร เขายังเป็นคนขี้แพ้!” มาร์ธาตอบอย่างขุ่นเคือง

ลินน์และพ่อแม่ของเธอมองดูความสนุกด้วยใบหน้าเยาะเย้ย

ความเห็นของพวกเขาที่มีต่อฟิลิป สามีของหลานสาว คือ เขาเป็นแค่เรื่องตลก มันค่อนข้างสนุกที่จะสาปแช่งเขาบ้าง

วันนี้ลินรู้สึกมีความสุขมาก การได้เห็นลูกพี่ลูกน้องที่อ่อนแอของเธอได้รับการกล่าวโทษทุกอย่าง ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

เธอไม่หยุดไลฟ์สตรีมมิ่งเกี่ยวกับฟิลิปในแชทกลุ่ม เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องสำคัญมากในตอนนี้

มีแม้กระทั่งบางคนที่รวบรวมวิดีโอของฟิลิปที่โดนดุด่ามารวมกันและโพสต์ไว้บนอินเทอร์เน็ต นั่นทำให้ฟิลิปเป็นไวรัล

ด้วยเหตุนี้ ฟิลิปจึงได้รับฉายาว่าเป็นลูกเขยที่แย่ที่สุดในริเวอร์เดล

ฆวนเดินเข้ามาหลังจากที่เขาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล

เขาเฝ้าดูจากมุมห้องด้วยสายตาที่ดูถูก

เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นฟิลิปโดนดุ

คนขี้แพ้คนนั้นไม่เคยได้รับความเคารพจากผู้อาวุโสทั้งสอง

“คุณลุง คุณป้า ผมจ่ายค่ารักษาเรียบร้อยแล้วครับ ผมจะดูแลวินน์ช่วงสองสามวันนี้ นี่มันดึกมากแล้ว ทำไมคุณไม่กลับบ้านก่อนล่ะ ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อดูแลเรื่องต่าง ๆ เอง” ฆวนแสดงท่าทีสุภาพด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา มันทำให้ผู้คนรู้สึกใกล้ชิดกับเขามากขึ้น

มาร์ธารีบจับมือของฆวนดึงเข้ามาหาเธอ ยิ้มกว้าง เธอพูดว่า “ฆวน เราจะรบกวนนายแบบนี้ได้ยังไง? มันเท่าไหร่? พรุ่งนี้ฉันจะเอาเงินมาให้นาย”

เด็กคนนี้ช่างรอบคอบ และเขาก็พึ่งพาได้เช่นกัน