ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 99

“พี่ชาย นายนี่มันโคตรจะจี้เลยว่ะ ไม่มีใครเคยกล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยนะ นายเป็นคนแรกเลย”

ในขณะที่เขาพูดลูกน้องสองคนก็ปิดประตูบาร์ลง

เพราะมันเป็นตอนกลางวันบาร์เลยยังปิดอยู่

ฟิลิปเลิกคิ้วสูงเขาจ้องไปยังผู้คนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาต่างเตรียมตัวที่จะสู้ ใบหน้าแต่ละคนมีรอยยิ้มเย็นชาปรากฏอยู่

ลินน์กระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก ไม่คาดคิดมาก่อนว่าการที่ขอความช่วยเหลือจากฟิลิปจะกลายเป็นเรื่องผิดพลาดแบบนี้ ไอ้เจ้างั่งนี่กล้าไปพูดกับดิคแบบนั้นได้

‘ก็แค่ใส่หัวไปถ้าไม่มีเงิน จะมาแกล้งทำเป็นเท่อยู่อีกทำไม?’

“ฟิลิป ถ้านายไม่มีเงินก็แค่ออกไปซะ ฉันไม่ได้ต้องการให้นายมายุ่ง” ลินน์พูดขึ้น

ไคล์ เจคอปและคนอื่น ๆ ต่างก็เห็นด้วย

“โธ่เอ๊ย ผ่านมาตั้งนานแล้วแต่ไอ้งั่งนี่ก็ยังไม่มีเงินแม้แต่สลึงเดียวแล้วยังมีหน้ามาทำตัวเท่ต่อหน้าเด็กอีก

“ดิค พวกเราไม่รู้จักชายคนนี้นะ เขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรา”

“ใช่แล้วล่ะดิค ทุก ๆ เรื่องเลวร้ายย่อมีผู้กระทำผิดและทุก ๆ หนี้สินที่ก่อย่อมต้องมีผู้ชดใช้ การที่เขาทำให้นายไม่พอใจนั้นไม่เกี่ยวกับเราเลย”

ในตอนนี้ชายหญิงสองคนนี้พยายามที่จะตัดสัมพันธ์กับฟิลิปให้สิ้น

ดิคหัวเราะเยาะเย้ยออกมาสองสามที เขาลุกขึ้นยืนและเดินมาหาฟิลิปตบลงที่บ่าของเขาก่อนที่จะพูดเย้ยหยันขึ้น “ดูสิ มีใครที่นี่ปฏิบัติกับแกเหมือนคน ๆ หนึ่งบ้าง”

เพล้ง!

ขวดไวน์แต่เป็นเสี่ยง ๆ

ฟิลิปหยิบขวดไวน์ขึ้นมาจากโต๊ะ ทุบมันแตก และก็จ่อเศษแก้วไปที่ลำคอของดิค พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ปล่อยเธอซะ แล้วฉันจะจ่ายเงินคืนให้! ถ้าแกไม่เชื่อฉัน ฉันก็จะอยู่ที่นี่แทนให้!”

ดิคยกมือสองมืออย่างยอมแพ้ เชิดคางขึ้นสูง กลืนน้ำลาย เหงื่อเย็นไหลย้อยลงมาจากหัวของเขา เขาพูดติดตลกพร้อมถากถางขึ้นมา “พี่ชาย ใจเย็น ๆ แก้ปัญหาด้วยการทำแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ”

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ปล่อยดิคเดี๋ยวนี้นะ!”

“แกนี่มันอยากตายจริง ๆ สินะ!”

ลูกน้องของดิคเกิดบ้าระห่ำขึ้นมา ชี้ไปที่ฟิลิปด้วยความเดือดดาลพลางตะโกนใส่เขา

มีสองคนที่รีบพุ่งเข้ามาหมายจะจัดการฟิลิป

“ไสหัวไป! มาดูกันว่าวันนี้ใครมันจะกล้าออกมาสู้!” ฟิลิป คำราม ปากขวดไวน์ที่แตกทิมลงไปที่ลำคอของดิค เลือดแดงฉานไหลหยดลงมา

ดิคเองก็ตกใจกลัวเช่นเดียวกัน จ้องไปที่ฟิลิป พูดขึ้นอย่างชั่วร้าย “แกรู้ไหมว่าที่นี่มันที่ของใคร? ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน เชื่อหรือไม่ก็ตามจะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่ แม้แต่คนเดียว!”

ฟิลิปจ้องมองไปที่ดิคอย่างสงบนิ่ง และพูดขึ้น “ฉันไม่สนใจว่าใครเป็นเจ้าของที่นี่ แต่ถ้าแกยังไม่ปล่อยเธอไป ฉันสาบานได้เลยว่าจะเป็นนายเองที่ได้ลงไปกองที่พื้น!”

ดิคจ้องไปที่ฟิลิปเป็นเวลานานก่อนที่เขาจะยิ้มกริ่มออกมาแล้วพูดขึ้น “ก็ได้ฉันจะปล่อยเธอไป แต่แกต้องอยู่ที่นี่”

ลินน์รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอจ้องไปที่ฟิลิปอย่างกระวนกระวายสองสามครั้งก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปพร้อมกับเพื่อนอีกสองสามคน

พวกเขาไม่ได้สนใจความปลอดภัยของฟิลิปเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นลินน์และพวกวิ่งออกไป ดิคยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “ดูสิ นั่นน้องสะใภ้ของแก เธอวิ่งหนีไปแล้วไม่ได้สนใจชีวิตของแกว่าจะเป็นหรือตายเลยสักนิด มันคุ้มค่ากันแล้วเหรอ?”