ทะลุเข้ามาเป็นวายร้าย นิยาย บท 764

มู่ซืออวี่ยืนอยู่บนกำแพงเมือง มองหลี่กู่หยวนที่กำลังสั่งให้นายช่างทำงาน นางเอ่ยปากถามลู่จื่ออวิ๋นที่อยู่ข้าง ๆ “เจ้าเด็กผู้นี้มาจากที่ใด?”

“เขาเป็นหนึ่งในคนเลี้ยงไหมที่หมู่บ้านเจ้าค่ะ ข้าอยากหาวิธีเลี้ยงหนอนไหมน้ำแข็งจึงนำหนอนไหมน้ำแข็งทั้งหมดยี่สิบคู่ไปให้ชาวบ้าน เป็นเขาที่คิดวิธีออกมาได้จากวิธีการทั้งหมดเจ้าค่ะ”

“เจ้าเด็กคนนี้สมองดี เขาจัดการนายช่างให้ทำงานออกมาตามแบบที่ข้าวาดขึ้นได้ แม้กระทั่งตรวจพบจุดที่พวกนายช่างทำงานพลาด เจ้าเก็บสมบัติชิ้นหนึ่งมาได้ อนาคตของคนผู้นั้นไร้ขีดจำกัด”

“น้อยนักที่ท่านแม่จะกล่าวชมผู้ใด เขาได้รับคำชมจากท่าน ย่อมต้องมีอะไรไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย

หลี่กู่หยวนเดินเข้ามาคารวะมู่ซืออวี่ “ฮูหยิน จัดการตามที่ท่านสั่งเรียบร้อยแล้วขอรับ”

“เจ้าเคยคิดจะเข้าร่วมกองทัพหรือไม่?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

หลี่กู่หยวนยิ้มอย่างขมขื่น “ฮูหยิน ข้าน้อยไม่มีคุณสมบัติพอหรอกขอรับ”

“เช่นนั้น เจ้าอยากทำการค้าหรือไม่?”

ทันทีที่มู่ซืออวี่กล่าวคำนี้ออกมา สายตาของอีกฝ่ายราวกับเปล่งแสงได้ เขาดูเหมือนคนเห็นแก่เงินไม่น้อย

“ข้าอยาก! ข้ารู้คำตอบอยู่แล้วขอรับ”

ชายหนุ่มไม่อยากเป็นทหาร ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากอดทนกับความยากลำบาก แต่เป็นเพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบ ทว่าหากเป็นเรื่องทำการค้า ดวงตาของเขากลับเปล่งประกายระยิบระยับราวกับทอง แสดงให้เห็นว่าหลี่กู่หยวนรักเงินมากเพียงใด

รักเงินไม่ได้มีอะไรไม่ดี ขอเพียงแค่ได้รับมันมาอย่างถูกต้อง นั่นย่อมเป็นเพราะความสามารถของเขา

“ข้ามีงานใหญ่อยู่ชิ้นหนึ่ง ตั้งใจว่าจะส่งต่อให้กับลูกสาวของข้า เจ้ารั้งอยู่ช่วยเหลือนางเถอะ!”

มู่ซืออวี่กำลังเอ่ยถึงกลไกที่ใช้ในการรบที่กำลังจะสร้างขึ้น

กลไกภายในย่อมต้องการคนมีสมองอันชาญฉลาดคอยกำกับดูแล

ความเคลื่อนไหวภายในเมืองฮู่เป่ยใหญ่โตเสียจนชาวเมืองสังเกตได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ อย่างไรก็ตาม มู่ซืออวี่ไม่ได้จงใจปิดบัง ไม่ช้าทุกคนในเมืองก็ต้องร่วมเตรียมการสงครามครั้งนี้

รองนายอำเภอรับสมัครทหารเพิ่มเท่าที่เขาจะทำได้ ทั้งหมดทั้งมวลรวบรวมทหารได้เพียงสามหมื่นนายเท่านั้น

อีกทั้งสามหมื่นนายนี้ยังคงอยู่ในความยุ่งเหยิง พวกเขายังไม่ได้ฝึกฝนอย่างจริง ๆ จัง ความสามารถในการรบสู้โจรป่าธรรมดาทั่วไปไม่ได้ ดังนั้นระหว่างช่วงเวลานี้ พวกเขาจะต้องใช้เวลาในการฝึกฝนทหารที่รับมาชั่วคราวทั้งหมด

“รองนายอำเภอ ท่านรับสมัครทหารหญิงอีกกลุ่มให้ข้าเถิด” มู่ซืออวี่ออกคำสั่งอีกหนึ่งอย่าง

“ทหารหญิงหรือ?” ไม่เพียงแต่รองนายอำเภอเท่านั้นที่ตกตะลึง ทว่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ติดตามเขามาก็ตกตะลึงเช่นกัน

ซางจือและฉานอีมองหน้ากัน

พวกนางได้เห็นความคิดที่เกิดขึ้นอย่างฉับไวของมู่ซืออวี่มานักต่อนักแล้ว ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้น เจ้านายผู้นี้ก็มักจะนำพาความประหลาดใจที่คาดไม่ถึงมาให้พวกนางเสมอ บางทีก็น่าหวาดกลัวยิ่ง

“ฮูหยิน ฮูหยิน…” รองนายอำเภอเกือบหลุดปากออกไป ทว่าโชคดีที่เขาหุบปากได้ทันจึงรักษาชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ได้สำเร็จ “สตรีอย่างไรก็เป็นเพศที่อ่อนแอ เรื่องเข้าสนามรบฆ่าฟันศัตรูเช่นนี้ให้บุรุษทำเถอะนะขอรับ!”

“สตรีอ่อนแอได้แต่ก็แข็งแกร่งได้เช่นกัน” มู่ซืออวี่เอ่ย “จัดการตามที่ข้าบอก ติดประกาศรับสมัครทหารหญิง ผู้ใดเต็มใจมาก็มา ผู้ใดไม่เต็มใจมาข้าก็ไม่ได้บังคับ”

หลังจากศาลาว่าการติดประกาศรับสมัครทหารหญิงก็เกิดเสียงอื้ออึงเซ็งแซ่ขึ้น

เริ่มแรกทุกคนยังตกใจกับการตัดสินใจนี้ หลังจากนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีผู้ใดอยากเป็นคนแรกที่ตัดสินใจลองทำเรื่องใหม่ ๆ

ขณะที่เหล่าบุรุษกำลังคิดว่าผลลัพธ์ย่อมออกมาเป็นเช่นนี้ แถวหน้าลานกว้างที่ใช้รับสมัครทหารหญิงก็เต็มไปด้วยผู้คนยาวเหยียด

“เหตุใดถึงมีคนมากเพียงนี้? สตรีเหล่านี้บ้าไปแล้วหรือ?”

“แม่เอ้อร์หนิว เจ้ากำลังทำอะไรน่ะ?”

“ป้าหวัง ข้ามีแรงเหลือเฟือ ย่อมอยากทำอะไรเพื่อเมืองฮู่เป่ยบ้าง”

“เจ้าเป็นสตรีผู้หนึ่ง…”