ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1018

“จื่อโม่ หนูไม่ให้น้าบอกความจริงกับคุณชายสามเย่เองนะ ในเมื่อหนูไม่ยอมให้น้าบอกความจริงกับคุณชายสามเย่ แล้วทำไมต้องรอคุณชายสามเย่ด้วยล่ะ?”

“ผมไม่ได้รอเขาสักหน่อย ผมก็แค่ถามไปงั้น” ถังจื่อโม่ก้มหน้า แล้วเล่นโทรศัพท์มือถือต่อไป แต่กลับไม่ได้เล่นเกมอีกแล้ว ตอนนี้ถ้าตั้งใจฟังให้ดี จะพบว่าน้ำเสียงของถังจื่อโม่ฟังดูเศร้าหมองเล็กน้อย

“อ้อ น้าคิดว่าหนูกำลังรอคุณชายสามเย่อยู่ ไม่ได้รอเขาก็ดี” ฉู่หลิงเอ๋อนึกถึงปฏิกิริยาของคุณชายสามเย่ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอพูดถึงถังจื่อโม่ ทำให้เธออดตกใจไม่ได้

“เงินล่ะ เขาจ่ายหรือยัง?” ถังจื่อโม่เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง แล้วมองไปที่ฉู่หลิงเอ๋อ ในดวงตาดูมีประกายขึ้นอีกครั้ง

“จ่ายแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อพยักหน้า ถึงแม้เธอดูออกว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้เต็มใจจ่ายเงินให้ แต่สุดท้ายคุณชายสามเย่ก็ยอมจ่ายให้อยู่ดี

“เขาจ่ายเงินให้ ไม่ได้ถามอะไรเหรอครับ?” ถังจื่อโม่นิ่งอึ้งไป ดวงตาดูเป็นประกายเล็กน้อย เขารออยู่ในรถตลอด เพื่อรอเย่ซือเฉิน เขารอให้เย่ซือเฉินพบว่าเขามีตัวตน จากนั้นมาหาเขา แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินจ่ายเงินแล้ว แต่กลับไม่มาหาเขา?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น? !

นี่ไม่เหมือนกับที่เขาคาดการณ์ไว้เลยสักนิด!!

ตกลงมันเกิดข้อผิดพลาดขึ้นตรงไหน?

“ถามอะไร? หนูอยากให้คุณชายสามเย่ถามอะไร?” ฉู่หลิงเอ๋อขึ้นรถแล้ว กำลังคาดเข็มขัดนิรภัย เมื่อได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองถังจื่อโม่

“น้าได้เอ่ยถึงผมให้เขาฟังหรือเปล่า?” ถังจื่อโม่ตั้งใจครุ่นคิด แล้วถามอีกครั้ง เขากำลังคิดว่าฉู่หลิงเอ๋อได้เอ่ยถึงเขาให้เย่ซือเฉินฟังหรือเปล่า

“เอ่ยถึงแล้ว น้าเอ่ยถึงแน่นอน” ฉู่หลิงเอ๋อพยักหน้าหงึก ๆ เธอกลัวว่าถังจื่อโม่จะไม่เชื่อ เลยรีบพูดเสริมว่า : “เรื่องที่หนูฝากฝังน้าจะไม่ทำตามได้เหรอ?”

“แล้วเขาไม่ได้ถามถึงผมเหรอครับ?” ถังจื่อโม่ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย สีหน้าดูผิดคาดมาก

ในเมื่อฉู่หลิงเอ๋อเอ่ยถึงเขาให้เย่ซือเฉินฟัง แล้วเย่ซือเฉินไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ?

“ถามแล้ว ถามอยู่แล้วล่ะ” ฉู่หลิงเอ๋อถอนหายใจเฮือกใหญ่ : “จื่อโม่ โชคดีที่หนูออกมาก่อน หนูไม่รู้หรอกว่าท่าทีตอนที่คุณชายสามเย่ได้ยินฉันเอ่ยชื่อหนู น่ากลัวขนาดไหน”

“หมายความว่าไง?” ถังจื่อโม่ตกใจเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ : “หมายความว่าไงที่บอกว่าน่ากลัว?”

“ท่าทีของคุณชายสามเย่ในตอนนั้น น่ากลัวมากจริง ๆ ตอนนั้นน้าสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต ความรู้สึกนั้นเหมือนกับได้ยินชื่อของศัตรูไม่มีผิด น่ากลัวมากเหลือเกิน” ฉู่หลิงเอ๋อไม่ได้พูดเกินจริงเลยสักนิด ตอนนั้นคุณชายสามเย่มีปฏิกิริยาแบบนั้นจริง ๆ

“เพราะอะไรครับ?” คราวนี้ถังจื่อโม่ตกตะลึงจริง ๆ เย่ซือเฉินเห็นเขาเป็นศัตรู? เพราะอะไรกัน?

“ไม่รู้สิ” ฉู่หลิงเอ๋อเองก็ไม่เข้าใจปัญหานี้เหมือนกัน

“หรือเขารู้ว่าผมมีตัวตน?” ถังจื่อโม่ครุ่นคิดอย่างตั้งใจ สีหน้าดูเคร่งเครียดมากขึ้นอย่างชัดเจน

“น้าคิดว่าไม่น่าใช่นะ ต่อให้หนูยั่วโมโหคุณชายสามเย่ แต่พวกหนูก็เป็นพ่อลูกกันนะ คุณชายสามเย่จะโกรธแค่ไหน ก็ไม่น่าจะเห็นหนูเป็นศัตรู ไม่น่าจะเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตแบบนั้น” ฉู่หลิงเอ๋อไม่เห็นด้วยกับคำพูดของถังจื่อโม่ ยังไงก็เป็นพ่อลูกกัน คุณชายสามเย่ไม่น่าจะโหดร้ายขนาดนั้น

ต่อให้ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อลูกกัน ก็ต้องเห็นแก่หน้าฉิงฉิงบ้างแหละ จื่อโม่เป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉิงฉิง แค่จุดนี้คุณชายสามเย่ก็ไม่กล้าทำอะไรถังจื่อโม่แล้ว