ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1053

แต่น่าเสียดายที่คุณนายเหว้ยเป็นคนมีเหตุผลและไม่ยอมคนอื่นง่าย ๆ! ไม่เห็นแก่หน้าเขาเลยสักนิด

“นี่ ร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ?” คุณนายเจ้าช็อกไปเลย ตอนแรกเธอคิดว่าเว้ยคังก็แค่ทำธุรกิจเท่านั้น แต่ไหนแต่ไรไม่กล้ามีปัญหากับพวกข้าราชการ เธอคิดว่าต่อให้เว้ยคังเก่งกาจแค่ไหน ก็ไม่มีทางใหญ่คับฟ้าได้หรอก

“เธอคิดว่าไงล่ะ?” หัวหน้าเจ้าจ้องเขม็งคุณนายเจ้าอีกครั้ง สีหน้ายิ่งทมึงถึงมากขึ้นไปอีก : “อีกอย่าง ฉันได้ยินมาว่าตัวตนของมู่หรงดัวหยางก็ไม่ธรรมดาเลย ข้างนอกลือกันว่าหลายปีมานี้มู่หรงดัวหยางเอาแต่เตร็ดเตร่อยู่ด้านนอกตลอด แต่ฉันได้ยินมาว่าที่จริงงานที่มู่หรงดัวหยางทำนั้นซับซ้อนมาก คนที่มู่หรงดัวหยางใกล้ชิดด้วยก็ไม่ธรรมดาทั้งนั้น”

“มู่หรงดัวหยางก็แค่ลูกผู้ดีมีเงินคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ?” คุณนายเจ้าตะลึงงันอีกครั้ง ทำไมทุกอย่างไม่เหมือนกับที่เธอคิดไว้เลยสักนิด

“ลูกผู้ดีมีเงิน? เธอเห็นมู่หรงดัวหยางเหมือนพวกลูกผู้ดีมีเงินแบบนั้นเหรอ? มู่หรงดัวหยางเพิ่งกลับมาได้เพียงไม่กี่เดือน เธอดูคนรอบตัวมู่หรงดัวหยางสิว่าเป็นใครบ้าง? มู่หรงดัวหยางไม่เพียงแต่ไม่คบค้ากับพวกลูกผู้ดีมีเงินสักคน แต่กลับมีความสามารถมากที่สุดในเมืองจิ๋น และเป็นหนึ่งในพวกผู้มีอิทธิพลด้วย” หัวหน้าเจ้าเป็นคนช่างสังเกตอย่างละเอียด สำหรับเรื่องของมู่หรงดัวหยางเขาจึงรู้ไม่น้อยเลยทีเดียว

คุณนายเจ้างุนงงไปหมดแล้ว อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

เดิมทีคุณเจ้าก็กลัวพ่อจะต่อว่าเธออยู่แล้ว ฉะนั้นจึงนั่งเงียบ ๆ อยู่ด้านหลังตลอด ไม่พูดอะไรออกมา เพียงแต่ได้ยินว่าพ่อของตัวเองเกรงกลัวเว้ยคังขนาดนี้ คุณเจ้าก็รู้สึกเจ็บใจ เลยทนไม่ไหวขึ้นมา : “พ่อคะ พ่อไม่ต้องกลัวพวกเขาหรอก ต่อให้ตระกูลเหว้ยเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้หรอก” คุณเจ้านึกขึ้นได้ว่าเรื่องนี้ที่จริงคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ขอให้เธอช่วย และได้ยินมาว่าเป็นเจตนาของเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ คุณเจ้ามีความกล้าขึ้นมาทันที : “พ่อคะ พ่อน่าจะรู้จักองค์กรโกสต์ซิตี้ใช่ไหม?”

“องค์กรโกสต์ซิตี้? ฉันรู้จักอยู่แล้ว แกหมายความว่าไง?” หัวหน้าเจ้าอึ้งไปเล็กน้อย แล้วมองลูกสาวของตัวเองด้วยแววตาสงสัย : “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับองค์กรโกสต์ซิตี้เหรอ?”

“ใช่ค่ะ ที่จริงเวินลั่วฉิงไปล่วงเกินเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องการหาเรื่องเวินลั่วฉิง คนที่เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องการหาเรื่อง เกรงว่าตระกูลเหว้ยก็คงปกป้องไม่ได้มั้ง” ตอนที่คุณเจ้าพูดออกมาน้ำเสียงฟังดูได้ใจมาก : “ดังนั้นพ่อไม่ต้องเป็นห่วง แค้นนี้องค์กรโกสต์ซิตี้จะช่วยเราเอาคืนเอง”

“แกหมายความว่าเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ให้แกหาเรื่องเวินลั่วฉิงงั้นเหรอ?” หัวหน้าเจ้าเป็นคนฉลาด จึงเข้าใจความหมายของลูกสาวได้ในทันที

“ใช่ค่ะ เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้มาหาหนู” คุณเจ้าพยักหน้าหงึก ๆ : “เว้ยคังเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้หรอก ฉะนั้นพวกเราแค่รอดูเรื่องสนุกก็พอ”

คิ้วของหัวหน้าเจ้าขมวดเป็นปม เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยเข้าใจ : “เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ทำไมต้องหาเรื่องเวินลั่วฉิงด้วย? แล้วเวินลั่วฉิงคนนั้นตกลงเป็นใครกันแน่?”

หัวหน้าเจ้ารู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล

“มันก็แค่......” คุณเจ้าคิดว่าไม่ถูกต้อง จึงคิดจะดูถูกดูแคลนเวินลั่วฉิง

“เรื่องนี้แกไม่ต้องเข้าไปยุ่ง ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล คุณนายเหว้ยปกป้องเวินลั่วฉิงขนาดนั้น อีกทั้งเจ้าหญิงแห่งองค์โกสต์ซิตี้ก็ออกหน้าหาเรื่องเวินลั่วฉิงโดยตรง ฉันคิดว่าตัวตนของเวินลั่วฉิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ฉะนั้นแกห้ามทำอะไรเวินลั่วฉิงอีกเป็นอันขาด” หัวหน้าเจ้าเป็นคนเข้าใจอะไรได้ดี เรื่องพวกนี้ต้องคิดให้รอบคอบไว้ก่อน

“พ่อคะ มันจะเป็นใครไปได้? มันมีอะไรน่ากลัวเหรอ?” คุณเจ้ารู้สึกไม่ยอม : “อีกอย่างเรื่องอื่น ๆ ก็ไม่ต้องถึงมือหนูหรอก เท่าที่หนูรู้มา ต่อไปเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้มีแผนการอื่นที่จะจัดการกับเวินลั่วฉิง ดังนั้นงานเลี้ยงวันนี้ เวินลั่วฉิงต้องถูกจัดการจนเละแน่......”

หัวหน้าเจ้าตาลุกวาวขึ้นมา เขาคิดว่าเขาต้องให้คนไปดูที่งานเลี้ยงสักหน่อย ดูสิว่ามีอะไรกันแน่?