ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1074

ตอนนี้กลายเป็นเรื่องเอิกเกริกแล้ว เวินลั่วฉิงก็ไม่ต้องระแวงด้านนี้อีกต่อไป

“คุณว่าอะไรนะ？ฆ่าปิดปากอะไรกัน？คุณมีอะไรคู่ควรให้พวกเราฆ่าคุณปิดปากล่ะ”ฉู่หลิงเอ๋อเบิกตากว้าง จ้องเขม็งผู้ชายคนนี้ ฆ่าปิดปากเหรอ？ผู้ชายคนนี้พูดซี้ซั้วอะไรกัน？

“ผมรู้ว่าเวินลั่วฉิงไม่อยากยอมรับเรื่องที่เคยทำเมื่อห้าปีก่อน ดังนั้นตอนที่ผมไปหาเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้จักผม เธอไม่อยากให้เรื่องห้าปีก่อนถูกเปิดโปง ดังนั้นเลยอยากฆ่าปิดปาก”ผู้ชายคนนั้นมองเวินลั่วฉิงด้วยใบหน้าเคียดแค้น ฝีมือการแสดงสมจริงมาก

ฉู่หลิงเอ๋ออึ้ง เรื่องห้าปีก่อน？ผู้ชายคนนี้รู้เรื่องห้าปีก่อน？

ผู้ชายคนนี้หมายถึงเรื่องฉิงฉิงกับคุณชายสามเย่เหรอ？

เรื่องนั้นเกี่ยวพันหลายด้าน ไม่เหมาะที่จะเปิดเผยในสถานที่แบบนี้ ฉู่หลิงเอ๋อเม้มปาก ทว่าฉู่หลิงเอ๋อไหวพริบไว เธอนึกถึงแววตาที่ทุกคนมองเวินลั่วฉิง ซึ่งไม่เหมือนรู้เรื่องเวินลั่วฉิงกับคุณชายสามเย่เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็กผู้หญิงที่วิ่งมาเรียกฉิงฉิงว่าแม่โดยที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนอีก

ดังนั้นผู้ชายคนนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องฉิงฉิงกับคุณชายสามเย่แน่นอน

ฉู่หลิงเอ๋อนึกความเป็นไปได้อยู่หนึ่งอย่าง เพียงแต่ความเป็นไปได้นั้นพิสดารเกินไป เธอเองก็คลางแคลงใจว่าตัวเองคาดการณ์ผิดพลาดหรือไม่

“คุณแม่ค่ะ คุณเป็นคุณแม่ของฉัน……”เด็กอายุประมาณห้าขวบกอดขาเวินลั่วฉิงแนบแน่น มองเวินลั่วฉิงพลันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนเยาว์ไร้เดียงสายิ่ง

อันที่จริงเด็กห้าขวบยังไม่ได้ประสีประสาอะไร คนอื่นพร่ำสอนเธออย่างไร เธอก็ทำตามอย่างนั้น

เด็กห้าขวบก็ไม่รู้ว่าการกระทำของตนจะส่งผลเสียต่อผู้อื่นเช่นไรบ้าง

เวินลั่วฉิงมองนัยน์ตาใสซื่อของเด็ก พลางยิ้มเบาๆ เธอรู้ว่าเด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นเธอไม่มีทางใส่อารมณ์กับเด็กคนนี้หรอก

ฉู่หลิงเอ๋อเห็นเวินลั่วฉิงไม่อธิบาย ทางตรงกันข้ามยังส่งยิ้มให้เด็กอีก เธอจึงรู้สึกร้อนใจ เกรงว่าฉิงฉิงแสดงท่าทีเช่นนี้จะทำให้คนเข้าใจผิดได้？

ทว่าฉู่หลิงเอ๋อก็รู้ว่าเด็กคนนี้อายุน้อยมาก คงพูดอะไรกับเด็กไม่รู้เรื่องหรอก

ฉู่หลิงเอ๋อจึงอยากกล่อมเด็กไปอีกทาง

“ใช่ เธอคือแม่ของหนู เธอคลอดหนูแล้วแต่ไม่เลี้ยงดูหนู ทั้งยังไม่ยอมรับหนูอีก หนูใกล้จะห้าขวบแล้ว เธอก็ไม่เคยมาเยี่ยมหนูสักครั้งเลย”เพียงแต่ฉู่หลิงเอ๋อยังไม่ได้เข้าใกล้ตัวเด็ก ผู้ชายที่กระพือข่าวเมื่อสักครู่ตะโกนพูดอีกครั้ง

ผู้คนได้ยินถ้อยคำของผู้ชาย ต่างพากันมองเวินลั่วฉิงด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปอย่างเด่นชัด

“คุณพูดเหลวไหลอะไร？ไม่มีหลักฐานอะไรก็พูดมั่วๆ”ฉู่หลิงเอ๋อหยุดเดิน หันไปมองผู้ชายคนนั้น คนรนหาที่ตายคนนี้มาจากไหนกัน？

“ใครบอกว่าผมไม่มีหลักฐาน ผมมีหลักฐาน และไม่ได้มีหลักฐานเดียวด้วย”ผู้ชายคนนั้นเดินมายังศูนย์กลางห้องโถง สีหน้าลำพองใจยิ่ง

เวินลั่วฉิงเงยหน้ามองผู้ชายแวบหนึ่ง ทว่าไม่ได้พูดอะไร อารมณ์ทางใบหน้าก็ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น

“คุณมีหลักฐานอะไร？”ฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนใจร้อน ไม่อาจอดกลั้นได้ และฉู่หลิงเอ๋อไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ชายคนนี้ถือดีเช่นไรถึงพูดอย่างนี้？

ผู้ชายคนนี้บอกว่าเด็กคนนี้คือลูกของฉิงฉิง？ทำไมเขาถึงกล้าพูดอย่างนี้？

เรื่องอย่างนี้จะพูดเรื่อยเปื่อยได้หรือไร？

บัดนี้ไป๋หยูหนิงไม่ได้อยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้มากนัก เธออยากถีบเขาตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ผู้ชายคนนี้พูดเหลวไหลเห็นๆ ช่างไร้ยางอาย น่าขยะแขยงยิ่งนัก

ทว่าเวลานี้ไป๋หยูหนิงยังพอจะใจเย็นอยู่ เมื่อสักครู่ผู้ชายคนนี้เอ่ยคำว่าฆ่าปิดปาก หากเธอทำอะไรกับผู้ชายคนนี้จริงๆ ไม่เพียงแต่ช่วยฉิงฉิงไม่ได้ ทั้งยังเป็นการทำร้ายฉิงฉิงอีกด้วย

ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะรู้สึกโกรธขึ้ง แต่ก็ยังคงข่มอารมณ์ไว้ ไป๋หยูหนิงเดินกลับหาเวินลั่วฉิง

“ฉิงฉิง ดูเหมือนคนนี้เตรียมละครชุดใหญ่ไว้นะ”ไป๋หยูหนิงรับรู้ได้ว่าเรื่องวันนี้ไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง ก่อนหน้านี้เธอคิดง่ายเกินไป