ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1129

“ครับ คุณชายน้อยวางใจได้เลยครับ ผมไม่ทำให้ผิดหวังแน่ครับ”ต้าชุนได้ยินคำพูดของคุณชายน้อยก็ฮึกเหิมมาก เกิดพลังเต็มเหวี่ยง เห็นได้ชัดว่าหนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนชอบวิธีการหลอกล่อของปีศาจน้อยถังจื่อโม่มาก

กู้หวูกระตุกมุมปาก อายุแค่ห้าขวบก็รู้จักซื้อใจคนแล้วเหรอ？！

ไม่ต้องเก่งขนาดนี้ก็ได้？！

ยังให้คนธรรมดาอย่างพวกเขามีทางรอดไหม？！

สีหน้าคนอื่นในขนาดนี้ซับซ้อนเล็กน้อย พวกเขาแอบคิดในใจว่า พวกเขาควรจงรักภักดีต่อคุณชายน้อยมากขึ้นหรือเปล่า

ต้าชุนได้รับคำสั่งก็เริ่มเตรียมตัวปฏิบัติภารกิจเลย คนอื่นก็ไปดักซุ่มตามคำสั่งของปีศาจน้อยถังจื่อโม่

“คุณชายน้อยครับ แล้วผมต้องทำอะไรเหรอครับ？”กู้หวูเห็นคนอื่นปฏิบัติตามคำสั่งของปีศาจน้อยถังจื่อโม่ ตอนนี้ในห้องก็เหลือแต่พวกเขาสองคน กู้หวูรู้สึกเกรงใจ

“คุณไม่ต้อง ผมไม่เชื่อใจคุณ ดังนั้นคุณอยู่ที่นี่แหละ”ถังจื่อโม่ไม่ปิดบังความระแวงต่อกู้หวูเลยสักนิด ทั้งยังพูดอย่างเต็มปากอีกด้วย

กู้หวูอึ้ง รู้สึกสับสนมึนงงไปชั่วขณะ

เขารู้ว่าคุณชายน้อยไม่เชื่อใจเขา ทว่าคุณชายน้อยก็ไม่จำเป็นต้องพูดตรงๆแบบนี้ นี่ไม่เท่ากับคุณชายน้อยจี้แทงรอยแผลเก่าของเขาหรอกเหรอ？

“คุณชายน้อย ที่จริงคุณไม่ต้องระวังผมมากอย่างนี้เลยครับ ผมรับรองว่าจะไม่แอบส่งข่าวบอกลูกพี่เด็ดขาดครับ”กู้หวูรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องช่วยตัวเอง เพราะบุคคลด้านหน้าเป็นคุณชายน้อยของเขา

ถังจื่อโม่ทำตาขาวใส่กู้หวูปราดหนึ่ง ความหมายชัดเจนมาก ไม่เชื่อใจกู้หวูเลย

“ทำไมคุณชายน้อยต้องกันผมคนเดียวด้วยครับ？คนอื่นก็มีสิทธิ์แอบส่งข่าวบอกลูกพี่เหมือนกันนะครับ”กู้หวูรู้สึกว่าไม่เป็นธรรม คุณชายน้อยระแวงเขาแค่คนเดียว？

สองมาตรฐานชัดๆ

“ประการแรก พวกเขาไม่มีเบอร์ของเย่ซือเฉิน ถึงแม้พวกเขารู้เบอร์ของเย่ซือเฉินก็ไม่ติดต่อกับเย่ซือเฉินเองหรอก เพราะความคุ้นชินหลายปีมานี้ พวกเขาไม่ข้ามหน้าข้ามตาคุณไปติดต่อเย่ซือเฉิน”ครั้งนี้ถังจื่อโม่มองกู้หวูตรงๆแล้ว ทั้งยังวิเคราะห์ให้กู้หวูฟังอย่างละเอียดอีกด้วย

กู้หวูได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ พลางชะงักค้าง ดวงตาเป็นประกาย คุณชายน้อยพูดถูกมาก

“ประการที่สองคือ พวกเขาไม่มีความคิดจะแอบบอกข่าวเย่ซือเฉิน เพราะพวกเขารู้สึกว่าเรื่องอย่างนี้ควรเป็นหน้าที่ของคุณ แถมเมื่อกี้คุณยังสื่อบอกพวกเขาลักษณะนี้ไปแล้วด้วย คุณเป็นผู้นำของพวกเขา พวกเขาเชื่อมั่นในความสามารถของคุณ ดังนั้นพวกเขารู้สึกว่าไม่จำเป็นที่จะต้องบอกข่าวเย่ซือเฉินเองเลย”ถังจื่อโม่ไม่รอให้กู้หวูพูด ก็เสริมอีกสาเหตุหนึ่งขึ้นมา

ดวงตากู้หวูจ้องถังจื่อโม่อย่างจดจ่อ สีหน้าทั้งอึ้งทั้งมึน ทว่ามีความประหลาดใจมากกว่าอย่างอื่น“พูดอย่างนี้คือเป็นความผิดของผมเอง？”

กู้หวูไม่รู้ว่ากิริยาของตนจะทำให้เกิดความผิดพลาดเช่นนี้？

เดิมทีกู้หวูคิดว่าคนพวกนั้น หากมีไหวพริบจะโทรบอกลูกพี่ถึงสถานการณ์ทางนี้

ตอนนี้ดูเหมือนเขาคิดมากไปเอง ที่แท้ปีศาจน้อยถังจื่อโม่วางแผนเสร็จสรรพ มิน่าล่ะปีศาจน้อยถังจื่อโม่ถึงให้พวกเขาออกไปอย่างวางใจ

กู้หวูไม่รู้ว่าควรพูดอะไรในขณะนี้ดี