ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 113

บทที่113 พ่อลูกพบหน้า มีเรื่องให้พูดคุยกัน

หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงได้ปิดประตูต่อหน้าคุณชายสามเย่

จากนั้น ก็ไม่มีจากนั้นแล้ว

คุณชายสามเย่มองดูประตูที่ปิดแน่น แล้วมึน และโง่ไปเลย

เขาไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขาจะถูกไล่ออกมาแบบนี้ ถูกเธอไล่ออกมาอย่างไม่ไยดี

คุณชายสามเย่ยืนอยู่ด้านนอกประตู แล้วแอบหายใจออก แล้วสูบหายใจเข้า เพื่อพยายามให้ตัวเองสงบลง แม้เขากับเธอจะแต่งงานได้ไม่นาน แต่สำหรับเธอ เขาเข้าใจยิ่งนัก

จากนิสัยของเธอ ยิ่งบีบบังคับเธอ เธอก็ยิ่งหนีไปไกล เพราะฉะนั้น เรื่องนี้จะไม่รีบไม่ได้.....

คนนั้นเขาได้แต่งเข้าบ้านแล้ว เขาจะไม่รีบในเวลานี้ ต่อไปยังมีเวลาอีกเยอะค่อยมาบัญชีทีหลังก็ได้

ถึงตอนนั้น บัญชีเก่าใหม่ก็คิดรวมกับเธอไปเลยทีเดียว

ภายในห้องนั้น เวินลั่วฉิงรอแล้วเวลานึง แล้วไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆ

จึงได้แอบถอนหายใจเบาๆ

เธอเอาเส้นผมของเย่ซือเฉินกับลูกสองคนมาตรวจดีเอ็นเอกัน ผลตรวจออกมาว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายเมื่อห้าปีก่อน จากเหตุนี้ เธอควรวางใจได้แล้ว แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกไม่อาจนิ่งนอนใจได้

และในตอนนี้ เธอคิดไม่ออกเลยว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงอยากแต่งงานกับเธอ คราวก่อนที่ไปบ้านของตระกูลเย่ คุณปู่เย่ กับ คุณย่าเย่นั้นมีพันๆ หมื่นๆเหตุผลที่จะไม่พอใจเธอ ที่จริงจากสถานการณ์ตอนนี้ของเธอ คุณปู่คุณย่าเย่มีปฏิกิริยาแบบนี้เป็นเรื่องปกติ

เธอคาดเดาเหตุการณ์นี้ไว้ตั้งนานแล้ว เธอยังคาดเดาได้ แล้วเย่ซือเฉินก็ต้องคาดเดาได้เหมือนกัน

จากที่คุณปู่เย่จะแสดงออกว่าเกลียดเธอขนาดนั้น ถึงเขาจะแต่งงานกับเธอก็ช่วยเขาเอาหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาไม่ได้ กลัวว่าอาจทำให้เขาแย่ลงไปอีก

เพราะเหตุนี้ เธอจึงคิดออกจริงๆว่าเย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอทำไม

หรือเพราะเขาอาจมีเหตุผลอื่น ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็ควรระวังตัวไว้ให้มาก

จะได้ไม่หลงกลเขา เชื่อใจเขาเด็ดขาด

เวินลั่วฉิงที่กำลังคิดอยู่ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมา แล้วเห็นเป็นวีดีโอคอลของจื่อซีลูกรักของเธอ จากทีแรกที่มีสีหน้าคิดหนักก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมาทันที

เวินลั่วฉิงฟังแล้วฟังถึงแน่ใจว่าข้างนอกไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่เธอก็ไม่ไว้วาง จึงได้นำมือถือไปที่ระเบียง แล้วรับสาย

"มามี๊ คืนนี้คุณแม่จะมาหาจื่อซีลูกรักไหม"เมื่อรับวีดีโอคอล ก็ได้ยินเสียงออดอ้อนจากจื่อซีลูกรัก เสียงช่างน่าฟัง น่าสบายยิ่งนัก

"ลูกรัก คืนนี้แม่ไปหาไม่ได้นะ หนูต้องเชื่อฟังคำพูดคุณแม่ถงนะ รู้ไหม" เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ เธอก็อยากไปหาลูกรัก แต่วันนี้ไปไม่ได้จริงๆ

แม้ว่าเธอจะไล่เย่ซือเฉินออกจากห้องของเธอแล้ว และเย่ซือเฉินก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ แต่ถ้าเธอออกไปตอนนี้ แล้วไม่กลับทั้งคืน ต้องไม่ได้แน่ๆ

"อืม หนูรู้แล้วค่ะ ว่าคุณแม่ต้องอยู่กับสามี พี่ชายเคยบอกแล้ว สำหรับคุณแม่แล้วสามีก็สำคัญมากเหมือนกัน เพราะฉะนั้นคุณแม่อยู่ดูแลสามีเถอะ จื่อซีนอนเองได้ค่ะ "ทีแรกเวินลั่วฉิงคิดว่าจื่อซีจะไม่พอใจ ต้องค่อยอ้อนเธอ ให้เธอไปหา แต่ว่า เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงเลย ว่าตอนนี้จื่อซีลูกรักจะเข้าใจคนอื่นเช่นนี้

" พี่ชายยังบอกอะไรกับหนูอีก" เวินลั่วฉิงหรี่ตาเบาๆ นี่ไม่ใช่สไตล์ของจื่อซีลูกรัก จื่อโม่ได้พูดอะไรกับจื่อซีกันแน่น