ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1143

ความดีใจหลังตกตะลึงทำให้อารมณืของเขาดีขึ้นมาทันที แต่ว่า ถังจื่อโม่เป็นเด็กที่ทระนงตน ถึงแม้เวลานี้เขาจะอารมณ์ดี เขาก็ไม่แสดงออกมาชัดเจน ให้เย่ซือเฉินรู้ไม่ได้เด็ดขาด

เขาจะยอมรับเย่ซือเฉินแค่เพราะเย่ซือเฉินชมแค่คำเดียวไม่ได้เด็ดขาด อีกทั้งเมื่อกี้เย่ซือเฉินชมว่าเขาทำได้ดี นั่นแค่อธิบายได้ว่าเย่ซือเฉินยอมรับในความสามารถของเขา ไม่ได้หมายความว่าเย่ซือเฉินชอบลูกชายคนนี้

"หึ" ถังจื่อโม่คิดถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหึเบาๆ จากนั้นจงใจหันหน้าไปนอกหน้าต่าง ไม่หันไปมองเย่ซือเฉิน

แค่ว่า ตอนที่ถังจื่อโม่หันหน้าไปนั้น มุมปากของเขาอดไม่ได้ที่จะยกขึ้น

เย่ซือเฉินเห็นท่าทีกระมิดกระเมี้ยนของถังจื่อโม่ ชะงักเล็กน้อย จากนั้นมุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างชัดเจน เด็กยังไงก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ ฉลาดแค่ไหน เก่งแค่ไหน ก็ยังมีความเป็นเด็ก

แต่ว่า ถังจื่อโม่ที่เป็นแบบนี้ทำให้คุณชายสามเย่รู้สึกพอใจมากยิ่งกว่า ถึงแม้เขาจะยอมรับในความสามารถของลูกชายตนเอง ถึงแม้เขาจะภาคภูมิใจในความสามารถของลูกชาย

แต่คุณชายสามเย่อยากจะให้ลูกชายของเขามีความสุขในแบบที่เด็กควรมี คุณชายสามเย่อยากจะให้ลูกเป็นเหมือนเด็กคนอื่นที่ไม่มีเรื่องอะไรต้องกังวล ทำสิ่งที่ตัวเองชอบด้วยความใสซื่อ ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเอง และยิ่งไม่จำเป็นต้องบีบบังคับตัวเอง

ภายในใจของคุณชายสามเย่ก็เข้าใจ สาเหตุที่ถังจื่อโม่มีความเข้มแข็งและหนักแน่นมากกว่าเด็กทั่วไป ล้วนเป็นเพราะที่ผ่านมาไม่มีเขา

เพราะพ่อคนนี้ไม่ได้อยู่ด้วย เด็กที่ควรจะไร้ความกังวลจึงมีความเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เด็ก เขาไม่เพียงแต่ดูแลตัวเอง แต่ยังคิดที่จะปกป้องแม่และน้องสาวของตน ดังนั้นเขาจึงทำให้ตัวเองแปรเปลี่ยนเป็นคนที่เข้มแข็ง ทั้งยังหนักแน่นที่จะเข้มแข็งแบบนั้นตลอดเวลา

เย่ซือเฉินคิดถึงตรงนี้ รู้สึกปวดใจ

แค่ว่า ตอนนี้ภายในใจของถังจื่อโม่ยังคงต่อต้านเขา ถังจื่อโม่ยังไม่ยอมรับเขา

ดังนั้นเรื่องนี้จึงต้องค่อยเป็นค่อยไป ร้อนใจไม่ได้ และห้ามเร่งรีบ เขาต้องค่อยๆเปิดปมในใจของถังจื่อโม่ ทำให้ถังจื่อโม่ยอมรับเขาด้วยความสมัครใจ

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรอีก ถังจื่อโม่ก็เงียบมาโดยตลอด แต่ว่าบรรยากาศระหว่างทั้งสองคนดูผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้อึมครึมเหมือนก่อนขึ้นรถแล้ว

ตอนไปถึงบ้านตระกูลถัง ถังจื่อโม่เปิดประตูรถด้วยตนเอง ลงจากรถ แต่ว่าถังจื่อโม่กลับไม่ได้รีบร้อนที่จะจากไป เดินไปตรงหน้ารถ เขามองไปที่เย่ซือเฉิน ครุ่นคิด อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น：“คุณจะแต่งงานกับคุณแม่ไหมครับ?"

"แน่นอน" เย่ซือเฉินมองไปที่เขา ยิ้มอ่อนโยน：“เรื่องนี้ต้องถามด้วยเหรอ?"

เรื่องนี้ต้องถามด้วยเหรอ? เขาปักใจรักเธอมานานแล้ว ชีวิตนี้นอกจากเธอแล้วเขาไม่คิดจะแต่งงานกับใคร ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขารู้เรื่องลูกทั้งสองคน เธอมีลูกให้เขาถึงสองคน

"ฉันแต่งงานกับแม่ของนาย นายมีความคิดยังไงบ้าง?" เย่ซือเฉินรู้ว่าถังจื่อโม่ถามแบบนี้ต้องมีเหตุผลแน่ๆ เขาอยากรู้ว่าถังจื่อโม่คิดยังไงกับเรื่องนี้

ถังจื่อโม่มองไปที่เย่ซือเฉิน ใบหน้าของเขาเคล้าไปด้วยความลังเลอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากของเขาขยับอยู่หลายครั้ง ลังเลอยู่หลายครั้ง หลังจากนั้นจึงพูด：“คุณดูแลแม่กับน้องของผมให้ดีก็พอแล้ว ไม่ต้องสนใจผม"

เย่ซือเฉินรักแม่มาก ข้อนี้เขารู้ดี เย่ซือเฉินชอบน้องสาวมาก ข้อนี้เขาเองก็รู้ดี

มีแค่เขา ที่เป็นเหมือนคนนอก เย่ซือเฉินไม่ชอบเขา แต่ว่าไม่เป็นไร ขอแค่เย่ซือเฉินดีกับแม่ ดีกับน้องก็พอแล้ว เขาดูแลตัวเองได้ เหมือนเมื่อก่อน

เมื่อก่อนเขาสามาาถดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าหลังจากนี้ก็ดูแลตัวเองได้

เพราะถึงอย่างไรเขาก็ต้องเติบโต