ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1155

“ก็คือฉัน ฉันเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เพียงแค่คุณแต่งงานกับฉัน เพียงแค่เราแต่งงานกัน คุณก็จะเป็นราชบุตรเขยแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ ถึงตอนนั้นคุยก็จะสามารถแย่งชิงทุกอย่างขององค์กรโกสต์ซิตี้มาได้อย่างถูกต้อง” เฉิงโหรวโหรวอดที่จะแย่งพูดขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ เมื่อครู่เธอฟังอยู่ข้างๆก็แทบจะร้อนใจตายอยู่แล้ว

เจิ้งฉงเห็นว่าเฉิงโหรวโหรวแย่งพูดขึ้นอีกแล้วนั้น ก็แทบอยากจะทำให้เธอสลบไปเสียเลย เธอไม่เห็นรึไงว่าเขากำลังคุยอยู่?

เรื่องแบบนี้จะรีบร้อนไม่ได้อย่างเด็ดขาด ถ้าหากรีบร้อนเผยไผ่ใบสุดท้ายออกมา ก็จะไม่สามารถแย่งผลประโยชน์ที่มากที่สุดมาได้ เขายังไม่ได้คุยถึงปัญหาเรื่องผลประโยชน์ของเขาเลยเสียด้วยซ้ำ

เฉิงโหรวโหรวคนนี้โง่ยิ่งกว่าหมูเสียอีก

“คุณว่าอะไรนะ?” สีหน้านิ่งเฉยไร้อารมณ์ของเย่ซือเฉินนั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคู่นั้นของเขามองมายังเฉิงโหรวโหรวอย่างรวดเร็ว ขณะนั้นเขาสงสัยว่าหูของตัวเองอาจจะมีปัญหาหรือเปล่า เมื่อกี้นี้เขาอาจจะหูฝาดไป

เวลานี้สีหน้าท่าทางของคุณชายสามเย่นั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งเขาอาจจะเป็นเพราะตกใจมากเกินไป ถึงได้เสียงสูงขึ้นมาแบบนั้น

ทั้งหมดนี้เฉิงโหรวโหรวเห็นแล้วนั้น ก็คิดว่าเย่ซือเฉินตื่นเต้นมากเกินไป เซอร์ไพรส์มากเกินไป ในใจของเฉิงโหรวโหรวนั้นรู้สึกพอใจขึ้นมาในทันที เย่ซือเฉินได้ยินเพียงแค่ว่าแต่งงานกับเธอแล้วก็ตื่นเต้นขนาดนี้ ดีใจขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวจากนี้ไปก็จะต้องราบรื่นมากเป็นพิเศษอย่างแน่นอน

เธอมองเย่ซือเฉิน เวลานี้ได้เห็นอย่างซึ่งๆหน้าแบบนี้แล้ว เธอก็สามารถมองเห็นท่าทางของเย่ซือเฉินได้อย่างชัดเจนขึ้น มองใบหน้าที่หล่อเหลาที่ไม่สามารถทำให้ละสายตาไปได้ ในใจของเธอเองก็อดที่จะรู้สึกดีใจขึ้นมาไม่ได้ อีกไม่นานผู้ชายคนนี้ก็จะเป็นของเธอแล้ว

อีกทั้งยังแย่งมาจากมือของเวินลั่วฉิงได้อีกด้วย

ต่อให้เวินลั่วฉิงจะเก่งกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์ เย่ซือเฉินก็จะต้องเลือกเธอ เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้คนนี้

เฉิงโหรวโหรวยิ่งคิดก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้นดีใจ รอยยิ้มบนใบหน้าไม่สามารถปกปิดได้เลย มองไปยังเย่ซือเฉินอยู่แบบนี้ ยิ้มออกมาอย่างซื่อๆ

“ประธานเย่ เจ้าหญิงของเราหมายความว่า......”เจิ้งฉงมองดูท่าทางบ้าผู้ชายของเฉิงโหรวโหรว แม้แต่คำถามของเย่ซือเฉินก็ไม่รู้จักตอบ เจิ้งหงรู้สึกโมโหมาก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขายังต้องยืนไกล่เกลี่ยประนีประนอมอยู่ดี

“ฉันหมายความว่า ฉันยอมแต่งงานกับคุณ เพียงแค่คุณแต่งงานกับฉัน คุณก็จะมีสิทธิที่จะไปแย่งชิงทุกอย่างขององค์กรโกสต์ซิตี้ และแน่นอนว่าฉันเองก็จะช่วยคุณอย่างเต็มที่เหมือนกัน” เฉิงโหรวโหรวได้ยินเสียงของเจิ้งฉงแล้วถึงได้ดึงสติกลับมาได้ในที่สุด หลังจากนั้นจึงแย่งพูดขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องแบบนี้ควรจะให้เธอเป็นคนพูดกับเย่ซือเฉินเองอยู่แล้ว

เมื่อครู่ที่เย่ซือเฉินตื่นเต้นขนาดนั้น รู้สึกเซอร์ไพรส์ขนาดนั้น เธอจะต้องยิ่งแสดงออกมาให้เย่ซือเฉินเห็นให้ดียิ่งขึ้นอยู่แล้ว

เวลานี้เธอเน้นย้ำพูดเรื่องที่ว่าเธอยินยอมที่จะแต่งงานกับเย่ซือเฉินขึ้นมาเป็นพิเศษ เธออยากให้เย่ซือเฉินได้ยินคำพูดนี้ จะต้องรู้สึกซาบซึ้ง จะต้องยิ่งรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมากยิ่งขึ้น

เดิมทีเย่ซือเฉินคิดว่าตัวเองได้ยินผิด ตอนนี้ได้ยินคำพูดที่เฉิงโหรวโหรวเน้นย้ำอย่างสุดความสามารถแล้ว ดวงตาคู่นั้นก็เย็นชาขึ้นมาในทันที เขาละสายตาออกมา แล้วไม่ได้มองเฉิงโหรวโหรวอีก และไม่ได้สนใจเจิ้งฉงอีกด้วยเช่นกัน

เย่ซือเฉินเอามือออกมาแล้วกดออกโทรหาเลขาหลิว

“ครับท่านประธาน” เลขาหลิวรับสายของท่านประธาน ภายในไม่กี่วินาที

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ดูแลเรื่องของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้ว แต่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ไม่ใช่ว่าจะปล่อยให้พวกคนบ้าเข้ามาตามใจชอบแบบนี้ได้นะ” เวลานี้น้ำเสียงของเย่ซือเฉินนั้นเย็นชาเสียจนจะสามารถทำให้กลายเป็นน้ำแข็งได้อยู่แล้ว อีกทั้งคำพูดนี้ก็สามารถพูดได้ว่าเป็นการไม่ไว้หน้ากันเลยอีกด้วย

คำพูดนี้ของเย่ซือเฉินสามารถเป็นการด่าว่าทั้งสองคนได้อย่างตรงๆเลยเสียด้วยซ้ำ