ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1157

“เจ้าหญิง ผมขอเตือนว่าให้คุณหยุดดีกว่านะครับ” เลขาหลิวทนฟังต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ ท่านประธานของเขาจะเสียใจทีหลังแล้วแล้วมาขอร้องเจ้าหญิงปัญญาอ่อนคนนี้เนี่ยนะ?

เธอไปเอาความมั่นใจมากจากไหนกันแน่?

คิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้อย่างนั้นหรือ?

เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เก่งมากอย่างนั้นใช่ไหม?

ท่านประธานของเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

ในสายตาของท่านประธานเขามีเพียงแค่คุณผู้หญิงเพียงเท่านั้น!!

“ทำไมฉันจะต้องหยุดด้วย ฉันพูดความจริง ฉันเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เชียวนะ เย่ซือเฉินไม่แต่งงานกับฉันจะต้องมาเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นแล้วเย่ซือเฉินจะต้องมาอ้อนวอนฉันแน่ๆ” เวลานี้เฉิงโหรวโหรวรู้สึกว่าตัวเองดีเหลือเกิน จนถึงตอนนี้เธอยังรู้สึกว่าเย่ซือเฉินจะไม่มีทางปฏิเสธได้จริงๆ เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ มีใครที่สามารถต้านทานการยั่วยวนขนาดนี้จริงๆได้

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าหญิงก็ค่อยๆรอไปแล้วกันนะครับ” เวลานี้เอง เลขาหลิวก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับเจ้าหญิงองค์นี้อีกแล้ว เนื่องจากพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เจ้าหญิงองค์นี้จมอยู่แต่ในโลกของตัวเองมาตลอด ทำตามแต่ความคิดของตัวเอง คำพูดของคนอื่นเธอไม่เข้าใจอยู่แล้ว

“ส่วนตอนนี้ เจ้าหญิงรีบออกไปจากที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปของพวกเราเถอะครับ” เลขาหลิวเป็นเลขาที่มีคุณวุฒิ ในฐานะที่เป็นเลขาที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ในเวลานี้น้ำเสียงของเลขาหลิวนั้นเต็มไปด้วยความรำคาญ

“คุณกล้าไล่ฉันอย่างนั้นหรือ? ฉันจะบอกคุณให้นะ คุณเองก็จะต้องเสียใจ รอให้ฉันแต่งงานกับเย่ซือเฉินก่อน ฉันก็จะเป็นคุณผู้หญิงของท่านประธานของคุณ ถึงตอนนั้นฉัน.......”เวลานี้เฉิงโหรวโหรวได้รับความคับแค้นใจมาก ในหัวที่กำลังโมโหอยู่นั้นเบลอไปหมด เย่ซือเฉินออกไปแล้ว ไม่คิดว่าเธอจะเริ่มขู่เลขาหลิวขึ้นมาอีก

ช่วงที่เฉิงโหรวโหรวเป็นเจ้าหญิงในช่วงเวลานี้จะไม่พูดก็คงไม่ได้ ว่าเธอไม่ได้เรียนรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงแล้ว นับวันยิ่งอารมณ์ร้ายขึ้นทุกทีๆ

“เอาตัวออกไปเลย” เลขาหลิวที่เป็นเลขาที่นิสัยดีคนหนึ่งนั้น เวลานี้อดทนต่อไปไม่ไหวแล้วนั้น เดิมทีเขายังคิดอยากจะไว้หน้าเจ้าหญิงองค์นี้ แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าหญิงองค์นี้ไม่จำเป็นต้องมีหน้ามีตาอะไรอีกแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ทำตามความหมายของท่านประธาน เอาตัวคนออกไปเลยก็แล้วกัน

บอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนได้ยินคำพูดของเฉิงโหรวโหรวก็รู้สึกทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเลขาหลิวแล้ว จึงเดินไปทางด้านหน้า ทั้งสองคนจับตัวเฉิงโหรวโหรวขึ้นมาแล้วเดินออกไปทางด้านนอก โดยไม่ได้มีความเกรงใจอีกต่อไปแล้ว กับคนแบบนี้ไม่จำเป็นต้องมีความเกรงใจแล้วจริงๆ

เนื่องจากว่าให้ความเกรงใจ ให้เกียรติเธอแล้วแต่เธอกลับไม่คิดจะสนใจเอง

“เดี๋ยวก่อน รอเดี๋ยว พวกคุณจะมาทำกับเจ้าหญิงของพวกเราแบบนี้ไม่ได้นะ” เจิ้งฉงที่เมื่อครู่รู้สึกตกตะลึงไปกับทฤษฎีของเฉิงโหรวโหรวอยู่นั้น ลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ตอนนี้เห็นบอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนจับตัวเฉิงโหรวโหรวเดินออกไปทางด้านนอก หลังจากที่สติเขากลับมาแล้วนั้นก็คิดที่จะขวางเอาไว้

ถ้าหากเฉิงโหรวโหรวถูกจับตัวออกไปแบบนี้ ต่อไปในองค์กรโกสต์ซิตี้ก็สามารถยืนหยัดได้ยาก แล้วก็จะเป็นการสร้างบารมีได้ยากด้วยเช่นกัน

ที่องค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าหากคุณมีความสามารถทำให้คนอื่นศรัทธาและเชื่อถือ ต่อให้คุณมีสถานะที่สูงส่ง ก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน

“ทำไมครับ? คุณก็อยากจะให้ผมเรียกบอร์ดี้การ์ดมาเอาคุณออกไปเหมือนกันใช่ไหม? ผมรู้ว่าพวกคุณคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ล้วนแต่เก่งมากกันทั้งนั้น แต่บอร์ดี้การ์ดของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็โหดเหมือนกันนะ คุณจะลองดูไหม?” เลขาหลิวขวางอยู่ตรงหน้าเจิ้งฉง ความเกรงใจที่มีก่อนหน้านี้ไม่หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว เจ้าหญิงขององค์กรพวกเขาก็เอาตัวออกไปแล้ว นับประสาอะไรกับคนนี้กัน?

ถึงอย่างไรหลังจากเรื่องราวในวันนี้ ท่านประธานของเขากับองค์กรโกสต์ซิตี้นับว่าจบลงแล้ว ต่อไปก็กำหนดให้เป็นศัตรูกัน อีกทั้งยังเป็นความสัมพันธ์ทางด้านศัตรูกันอย่างกระจ่างแจ้งอีกด้วย เพราะฉะนั้น เขายังจะกลัวอะไรอีก?

เจิ้งฉงมองไปยังเลขาหลิว แล้วอึ้งไปเล็กน้อย เขาไม่ได้เอ่ยออกมาอีก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะก่อเรื่องให้น่าอับอายเกินไปด้วย อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถทำให้ตัวเองสุดจะทนเกินไปได้!!