ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1168

ต้องบอกว่าไป๋หยิงฉลาดมาก เธอมองพ่อบ้านก็รู้ว่าไม่ใช่เจตนาของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่！！

“พวกคุณรอเดี๋ยวครับ ผมจะแจ้งนายท่านก่อนนะครับ”สีหน้าพ่อบ้านเคร่งขรึมหลายส่วน พ่อบ้านก็รู้ว่าอีกฝ่ายมายืนอยู่หน้าประตูแล้ว หากพวกเขายืนกรานจะเข้าไป เขาก็ขวางไม่ได้

พ่อบ้านกล่าวจบก็เดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

“คุณท่านครับ ข้างนอกมีคนขอเข้าพบครับ”พ่อบ้านเดินเข้ามาถึงห้องโถงพลันเห็นคุณปู่เย่นั่งอยู่ตรงนี้พอดี

“ใคร？”คุณปู่เย่กำลังเช็ดทำความสะอาดวัตถุโบราณอยู่ พลางถามอย่างเลื่อนลอยหนึ่งประโยค

“พวกเขาบอกว่าเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ครับ”พ่อบ้านมองไปยังคุณปู่เย่ พลางกะพริบตา

“คนขององค์กรโกสต์ซิตี้？นายบอกว่าเป็นองค์กรโกสต์ซิตี้？พวกเขามาทำไม พวกเราไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขาสักหน่อย？”ปกติคุณปู่เย่จะไม่ค่อยติดตามข่าวในโซเชียลมากนัก ดังนั้นยังไม่รู้เรื่ององค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้โดนโยนออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป

“รู้สถานะของพวกเราในองค์กรโกสต์ซิตี้ไหม？”คุณปู่เย่วางวัตถุโบราณลง ใบหน้าเผยความสงสัยหลายส่วน

“พวกเขาบอกว่ามีท่านหนึ่งเป็นองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ครับ”เดิมทีพ่อบ้านไม่อยากเจาะจงพูดถึงสถานะของพวกเขา ทว่าตอนนี้คุณปู่เย่ถามแล้ว พ่อบ้านก็ไม่ปิดบังอีก

“องค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้？ทำไมเธอถึงมาบ้านตระกูลเย่ล่ะ？”หางคิ้วคุณปู่เย่ยกขึ้นด้วยความประหลาดใจ ทว่าใบหน้ากลับมีความได้ใจหลายส่วนเพิ่มขึ้นมา“ในเมื่อเป็นองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ งั้นนายก็รีบเชิญเข้ามาเร็ว”

“แต่ตอนเช้าองค์หญิงท่านนี้พึ่งถูกคุณชายโยนออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปครับ พวกเธอมาตอนนี้ ผมเกรงว่าจะมาหาเรื่องครับ”พ่อบ้านครุ่นคิดดูแล้ว อดพูดหนึ่งประโยคไม่ได้ เขาไม่อยากให้องค์หญิงอะไรนั่นเข้ามาเลยจริงๆ

“ถูกซือเฉินโยนออกนอกบริษัท？ซือเฉินถึงกับโยนองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ออกนอกบริษัทเลยเหรอ เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่？”คุณปู่เย่ได้ยินที่พ่อบ้านบอกก็ตกตะลึง ใบหน้ามีความหงุดหงิดหลายส่วน “บาดหมางกับองค์กรโกสต์ซิตี้ได้ซะที่ไหนกันล่ะ？”

“คุณชายทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลแน่นอนครับ คุณชายโยนองค์หญิงท่านนี้ออกไปด้านนอก ตอนนี้องค์หญิงท่านนี้ก็มาหาถึงที่ เกรงว่าจะมาด้วยความประสงค์ร้ายนะครับ ผมรู้สึกว่าทางที่ดีอย่า ……”พ่อบ้านกังวลว่าองค์หญิงท่านนั้นจะก่อเรื่องอะไรขึ้นอีก แน่นอนประเด็นสำคัญคือพ่อบ้านเกรงจะมีผลเสียต่อคุณชาย

“คนมาคือแขก ในเมื่อเขาอุตส่าห์มาเยี่ยมถึงที่ พวกเราก็ไม่สะดวกที่จะปฏิเสธพวกเขา”คุณปู่เย่ยังไม่ทันพูดจบ คุณย่าเย่ที่กำลังลงจากบันไดพอดีพูดต่อเสียแล้ว

“ด้วยอำนาจและอิทธิพลขององค์กรโกสต์ซิตี้ หากคิดจะหาเรื่องพวกเราก็ทำได้ทันที ไม่มีทางให้องค์หญิงมาหาพวกเราถึงที่หรอก อีกอย่างซือเฉินเป็นคนโยนองค์หญิงของพวกเขา องค์กรโกสต์ซิตี้คิดจะหาเรื่องก็คงไม่มาหาพวกเราสองเฒ่าหรอก ดังนั้นวันนี้องค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้มาต้องมีเจตนาอื่นแน่ ฉันรู้สึกว่าคุยกันได้”

“แต่คุณชายโยนอีกฝ่ายออกไปแล้ว คงต้องขัดใจอีกฝ่ายแล้ว หากพวกเรามาหาเรื่องจริงๆล่ะก็ ……”พ่อบ้านพยายามเกลี้ยกล่อมเต็มที่ พ่อบ้านไม่อยากให้องค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้เข้ามาเลยจริงๆ

“ที่นี่คือบ้านตระกูลเย่ คือบ้านของพวกเรา หรือพวกเราต้องกลัวพวกเขา หากเรื่องนี้แพร่ออกไปแล้วพวกเราไม่ใช่ขายหน้าแย่เหรอ”คุณย่าเย่ตัดบทพูดของพ่อบ้าน ความหมายนั้นเด่นชัดมาก

“พวกเขามากันกี่คน？”ดวงตาคุณปู่เย่เปล่งประกายระยิบระยับ ทันใดนั้นก็ถามหนึ่งประโยคขึ้นมา

“สามคนครับ”ถึงแม้พ่อบ้านไม่อยากให้เข้ามา ทว่าเขาก็หลอกลวงและปกปิดคุณปู่เย่ไม่ได้

“พวกเขามากันแค่สามคนเหรอ？งั้นคุณไม่ใช่มาหาเรื่องหรอก หากองค์กรโกสต์ซิตี้จะมาหาเรื่องต้องไม่ใช่แค่สามคนแน่ พวกเราคงมาคุยธุระกับพวกเราจริงๆ นายรีบไปเชิญพวกเขาเข้ามา”คุณปู่เย่ได้ยินว่ามากันแค่สามคนก็กระตือรือร้นขึ้นมา

“ครับ”ครั้งนี้พ่อบ้านไม่อาจพูดสิ่งใดได้อีก ได้แต่ออกไปเชิญเข้ามาตามคำสั่งเท่านั้น

“คุณปู่เย่ คุณย่าเย่ ได้ยินชื่อเสียงมานาน วันนี้พวกเรามาเยี่ยมพวกท่านโดยเฉพาะเลยค่ะ”หลังจากไป๋หยิงเข้ามาถึงห้องโถง ใบหน้าประดับรอยยิ้ม ไป๋หยิงรู้ว่าเกิดเรื่องกรณีตอนเช้าขึ้น คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ต้องมีความสงสัยแน่นอน ดังนั้นเธอจึงแสดงจุดยืนให้เด่นชัดก่อนเป็นอันดับแรก