ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1175

“เวินลั่วฉิงขี้เหร่อย่างนั้น กลัวคนอื่นจะไม่อยากซื้อ”มุมปากคุณย่าเย่ยกโค้งขึ้น น้ำเสียงมีความเย้ยหยันมากแจ่มชัด

“วางใจเถอะมีคนเอาแน่นอน คนพวกนั้นซื้อเพราะอยากสืบทอดวงศ์ตระกูล ไม่ดูหน้าตาว่าดีหรือไม่”บัดนี้ระดับเสียงของคุณย่าเย่กดต่ำลงเล็กน้อย แต่ยังคงได้ยินอย่างชัดแจ๋ว

ดังนั้นคุณย่าเย่ไม่ได้คำนึกถึงการเป็นตายร้ายดีของเวินลั่วฉิงเลย คุณย่าเย่รู้ว่าคนชนบทซื้อตัวผู้หญิงเพื่อสืบทอดทายาท ซึ่งเวินลั่วฉิงมีบุตรไม่ได้ หากถึงเวลานั้นเวินลั่วฉิงมีลูกไม่ได้ ผลลัพธ์ต้องอนาถแน่ อนาถมากๆแน่

ต้องบอกว่าหากพูดถึงความโหดเหี้ยมที่เด็ดขาด คุณย่าเย่นั้นเหนือชั้นกว่าคุณปู่เย่ ท่านเป็นตัวโหดชั้นหนึ่งเลยทีเดียว！！

“แต่เวินลั่วฉิงมีลูกไม่ได้นี่”คุณปู่เย่ชะงัก พลางตอบด้วยสัญชาตญาณหนึ่งประโยค กระทั่งคุณปู่เย่ยังนึกผลลัพธ์นี้ได้

“ดูจากภายนอกไม่ออกหรอกว่ามีลูกไม่ได้ แค่หาที่เหมาะสม ไม่ต้องให้หนีกลับมาก็พอ”สีหน้าของคุณย่าเย่เรียบเฉยมาก เรียบเฉยจนราวกับกำลังพูดถึงเรื่องทั่วไปอย่างไรอย่างนั้น เห็นได้ชัดว่าคุณย่าเย่ไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไป ในสายตาคุณปู่เย่คงคิดว่าเวินลั่วฉิงรนหาที่เอง

“ได้ จะทำตามที่คุณบอก”ตอนที่คุณปู่เย่พูดประโยคนี้ถึงกับหัวเราะออกมา ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมากันแน่

“แล้วจะทำยังไงกับเด็กคนนี้？”คุณย่าเย่นึกถึงเรื่องเด็กว่าต้องรีบจัดการปัญหานี้โดยด่วน

“ส่งหลานสาวคนนี้ไปเมืองนอกเลย จากนั้นก็หาคนดูแล อย่าให้หลานเข้าใกล้กับคนอื่น”คุณปู่เย่แทบจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็พูดความคิดเห็นของตัวเองออกมา ซึ่งความคิดก็คือ ส่งเด็กไปแล้วหาคนดูแล ยังไม่ให้ให้คนนอกเข้าใกล้เด็กอีกด้วย ดังนั้นสิ่งที่คุณปู่เย่เรียกว่าดูแลนั้นอันที่จริงเป็นการควบคุมจับตามอง

“ตอนนี้ก็มีแค่วิธีนี้แล้ว อย่างนี้จะเป็นผลดีทั้งซือเฉินและกับเด็กที่สุด”คุณย่าเย่ถอนหายใจเบาๆ

นั่นมันลูกของซือเฉินและเป็นลูกหลานตระกูลเย่ พูดตามตรงท่านรู้สึกอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย ทว่าตอนนี้สถานการณ์ฉุกเฉิน พวกท่านจำใจต้องทำเช่นนั้น

รอให้ซือเฉินแต่งงานกับองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว ถึงเวลานั้นพวกเขาก็จะมีลูกด้วยกัน เมื่อถึงตอนนั้นพวกท่านก็จะไม่ขาดทั้งหลานชายหลานสาวแล้ว

เพียงช่วงเวลาไม่กี่นาทีคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก็คิดเองเอยเอง ตัดสินชะตาชีวิตคนอื่นซะแล้ว

ซึ่งขณะนี้พ่อบ้านยืนอยู่ด้านข้างนอกประตู ถึงแม้เสียงของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่จะไม่ดัง ทว่าพ่อบ้านยังคงได้ยินเนื้อหาโดยรวมแล้ว

พ่อบ้านตกตะลึงจนหนาวสะท้านไปทั้งตัว นายท่านกับนายหญิงถึงกับจะทำร้ายคุณนาย แถมยังส่งคุณหนูไปไกลๆอีก？

พ่อบ้านพึ่งรู้เรื่องคุณหนูตอนนี้ พ่อบ้านไม่กล้าเชื่อหูตัวเองเลย ทำไมถึงมีคนอำมหิตได้ถึงเพียงนี้ คุณหนูเป็นลูกสาวของคุณชาย เป็นสายเลือดตระกูลเย่ ทำไมนายท่านกับนายหญิงถึงใจไม้ไส้ระกำต่อคุณหนูน้อยเพียงนี้？

“ผมจะให้คนไปตามหาพวกเขาเดี๋ยวนี้เลย เจอตัวเมื่อไหร่ก็ให้พามาทันที ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่หรือว่าเด็กก็ตาม”คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่หารือกันเสร็จสรรพ จึงยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาโทร

“ให้ซือเฉินรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ดังนั้นคุณต้องหาคนข้างกายที่เชื่อใจได้”คุณย่าเย่อดเตือนหนึ่งประโยคไม่ได้

“ผมต้องรู้อยู่แล้ว ผมไม่ให้ซือเฉินรู้เรื่องนี้หรอก”คุณปู่เย่ตอบอย่างเป็นธรรมชาติ จากนั้นก็เริ่มโทรออก

เมื่อโทรติด คุณปู่เย่ก็สั่งการให้อีกฝ่ายตามหาคนโดยตรง ซึ่งก็คือหาเวินลั่วฉิงกับลูกของเวินลั่วฉิง

พ่อบ้านที่ยืนอยู่นอกประตูแอบจากไปเงียบๆเพื่อโทรหาคุณชาย บอกคุณชายเตือนคุณนายให้ระวังตัว

เพียงแต่อาจเป็นเพราะเมื่อครู่พ่อบ้านตกตะลึงกับบทสนทนาของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เกินไป ทำให้ตอนที่หันหลังไม่ระวังไปโดยแจกันดอกไม้ที่อยู่ด้านหลัง

พ่อบ้านได้สติก็รู้ว่าจบเห่แล้ว แจกันดอกไม้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่บนพื้น