ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1182

“จื่อซี เราไปเจอพวกเขาที่บริษัทมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ท่านย่าถังได้ยินคำพูดของเฟิ่งเหมียวเหมียวแล้ว จึงรีบเอ่ยถามขึ้นมา ที่ท่านย่าถังถามแบบนี้จะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน

“นานแล้วค่ะ หลายวันแล้ว” ถังจื่อซีคิดแล้วจากนั้นก็ตอบคำถามออกมาอย่างจริงจังอีกครั้ง

“คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รู้แล้ว แต่กลับไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิดเดียว แล้ววันนี้ก็ไม่คิดว่าจะมาปกปิดเย่ซือเฉิน แล้วมากำหนดเรื่องการแต่งงานกับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้อีก นี่พวกเขาหมายความว่าอะไรกันแน่?” เวลานี้ท่านย่าถังขมวดคิ้วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอคิดไม่ตกจริงๆว่าทำไมคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ถึงได้ทำแบบนี้

จากความเข้าใจที่เธอมีต่อคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ สองคนนั้นรู้เรื่องจื่อซีแล้วก็ไม่ควรที่จะเงียบไปแบบนี้ อีกทั้งที่พวกเขารู้ว่าฉิงฉิงกับเย่ซือเฉินมีลูกแล้ว ทำไมถึงยังจะกำหนดให้แต่งงานกับเจ้าหญิงแห่งองค์กรซิตี้อีกกัน นี่ไม่ใช่ว่าจะเป็นการทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกอย่างนั้นหรือ?

ถึงแม้คุณปู่แย่กับคุณย่าเย่จะมีความเห็นอะไรกับฉิงฉิง ก็ควรจะนึกถึงเด็กๆด้วยเช่นกัน คงจะไม่ทำให้เด็กๆต้องมาแยกกับพ่อแม่ของตัวเองทั้งที่ยังเด็กขนาดนี้หรอกหรือเปล่า?

เวลานี้ประเด็นสำคัญเกี่ยวกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ มองข้ามที่จะรับรู้เรื่องของถังจื่อซีกับเย่ซือเฉินไป เวลานี้ก็ไม่ได้ไปเอ่ยถามถึงเรื่องนี้ และแน่นอนว่าก็ยิ่งไม่มีคนรู้เรื่องที่ถังจื่อโม่เองก็คงจะรู้จักเย่ซือเฉินด้วยเช่นกัน

“จื่อซี พวกเขารู้เรื่องของจื่อโม่ด้วยหรือเปล่า?” ท่านปู่ถังเป็นคนที่เข้าใจ เขามองไปยังถังจื่อซีพลางเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ เห็นได้ชัดว่าท่านปู่ถังพอจะเดาถึงสาเหตุได้แล้ว!!

“ไม่รู้ค่ะ ตอนนั้นพี่ชายยังไม่ได้มาเจอกันกับคุณพ่อ คุณพ่อไม่รู้เรื่องของพี่ชาย พวกเขาก็คงจะไม่รู้เรื่องนี้ด้วยอยู่แล้ว” ถังจื่อซีตอบคำถามนี้ออกมาด้วยความมั่นใจโดยไม่แม้แต่จะคิด

“มิน่าล่ะ” มุมปากของท่านปู่ถังที่เป็นคนโอบอ้อมอารีมาตลอดนั้นมีรอยยิ้มแห่งการยิ้มเยาะออกมา คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่นั้นทำเกินไปจริงๆ

“มิน่าล่ะอะไร?” ท่านย่าถังยังไม่ทันดึงสติกลับมานั้น ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยจิตใต้สำนึก เพียงแค่ท่านย่าถังเห็นรอยยิ้มที่ดูเยาะเย้ยบนใบหน้าของท่านปู่ถังก็เข้าใจขึ้นมาทันที

คุณปู่เย่และคุณย่าเย่รู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของจื่อซี แต่กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆแม้แต่นิดเดียว ทำเหมือนกับไม่รู้อย่างไรอย่างนั้น และยังรีบร้อนที่จะกำหนดเรื่องการแต่งงานให้กับเย่ซือเฉินอีก จะต้องรังเกียจที่ถังจื่อซีเป็นเด็กผู้หญิงอย่างแน่นอน

พวกเขาตระกูลเย่เห็นเพศชายสำคัญกว่าเพศหญิง ถึงแม้จะรู้ว่าเย่ซือเฉินมีลูกกับเวินลั่วฉิงแล้ว ก็ยังไม่ให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน ยังคงคิดอยากจะแยกพวกเขาออกจากกัน เกี่ยวกับจื่อซีเด็กผู้หญิงคนนี้ คุณปู่เย่และคุณย่าเย่คงจะไม่ได้คิดที่จะเอาตัวกลับไปเลยเสียด้วยซ้ำ

เพราะถึงอย่างไรเย่ซือเฉินก็จะต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ถึงตอนนั้นแล้วทั้งหลานชาย และหลานสาวก็คงมีไม่ขาด

เรื่องแบบนี้ ทั้งสองคนตระกูลเย่นั้นก็ยังทำได้ลงจริงๆ และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คุณปู่เย่และคุณย่าเย่จะต้องรีบผูกสัมพันธ์องค์กรโกสต์ซิตี้เพื่อหวังผลประโยชน์อย่างแน่นอน

สำหรับพวกเขาตระกูลถัง พวกเขาเห็นจื่อซีสำคัญมากกว่าแก้วตาดวงใจของตัวเองเสียอีก ไม่คิดว่าพวกเขาตระกูลเย่จะรังเกียจได้ลง?

มีสิทธิอะไรกัน? พวกเขาตระกูลเย่มีสิทธิอะไร?

ในใจของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่นั้นไม่แม้แต่จะมองเห็นเป็นครอบครัวเลยอย่างนั้นเชียวหรือ? ถังจื่อซีเป็นถึงหลานสาวแท้ๆของพวกเขาเชียวนะ

แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้ ท่านย่าถังไม่ได้เอ่ยพูดออกมาต่อหน้าถังจื่อซีอยู่แล้ว

ถังจื่อโม่ได้ยินบทสนทนาระหว่างท่านย่าถังกับท่านปู่ถังแล้ว ใบหน้าเล็กๆนั้นก็หม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เขาพอจะเข้าใจแล้วว่าหมายความว่าอะไร

“จื่อซีลูก ไป เราไปเล่นกันดีกว่า นั่นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆไม่ต้องไปสนใจหรอกนะลูก” เฟิ่งเหมียวเหมียวกลัวว่าถังจื่อซีจะเข้าใจอะไรโดยสัญชาตญาณ ดังนั้นจึงอยากที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของถังจื่อซีออกไป

“คุณย่าน้อย หนูเข้าใจค่ะ” แต่ถังจื่อซีกลับค่อยๆส่ายหน้าออกมาให้กับเฟิ่งเหมียวเหมียว : “หนูรู้ว่าพวกเขาไม่ชอบหนู พวกเขารังเกียจที่หนูเป็นเด็กผู้หญิง พวกเขาเคยพูดแบบนี้ตอนที่อยู่ต่อหน้าหนูที่บริษัทแล้ว พวกเขาบอกว่า เสียดายที่หนูเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนนึง ไม่มีประโยชน์อะไรเลย” เด็กๆอย่างถังจื่อซีฉลาดมาก อีกทั้งยังความจำดีมากเป็นพิเศษอีกด้วย ตอนนั้นคุณปู่เย่และคุณย่าเย่คิดว่าเธอยังเด็กคงจะฟังคำพูดเหล่านั้นไม่เข้าใจแต่เธอก็เข้าใจ อีกทั้งยังจำได้อย่างชัดเจนอีกด้วย

เธอกลับมาแล้วไม่ได้พูดอะไรนั้นก็เป็นเพราะไม่อยากจะทำให้คุณแม่เสียใจนั่นเอง

“พวกเขา ไม่คิดว่าพวกเขา.......” ท่านย่าถังตบลงบนโต๊ะด้วยความโมโห ทำให้แก้วชาบนโต๊ะนั้นสะเทือนหกไปแล้ว ถ้าหากคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่อยู่ที่นี่ ฝ่ามือนี้ของท่านย่าถังก็คงจะฟาดไปยังทั้งสองคนนั้นไปแล้ว

คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำเกินไปแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะพูดออกมาว่ารังเกียจจื่อซีออกมาต่อหน้าเธอเพียงเพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิง